Üniversite sýnavlarýnýn açýklanma vakti gelmiþti. Sýnava giren öðrenciler sonuçlarýn açýklanmasýný beklerken kalpleri yerinden fýrlayacak gibiydi. O öðrenciler arasýnda Rickard ve Oliver’da vardý. Sonuçlarý dört göz ile bekliyorlardý. Elena Pierce sýnavý geçeceðinden adý gibi emindi. Çünkü sorularý çok rahat çözmüþ, doðru olduðunu da bilerek hareket etmiþti. Sýnav sonuçlarý açýklandýðýnda Richard ve Oliver sevinç gösterisi yapmaya baþladýlar. Çünkü barajý rahat bir þekilde geçmiþlerdi. Üniversiteye girmeye bir adým daha kalmýþtý. Oda malumunuz tercihler... Klaus Salvatore arkadaþlarýna ayný okulda okuma teklifi etti. Okuduðu okul bölüm olarak çok geniþ çaplý bir okuldu. Üstelik puaný da oldukça idealdi. Richard, Elena, Eliza rahatça girebilirdi fakat Oliver o okula girme konusunda risk altýndaydý. Puaný iyi olsa da o okula rahatça girecek kadar iyi deðildi. Her ihtimale karþý tercihlerinde birinci sýraya yazdý.

Tercih sonuçlarý bir kaç gün sonra açýklanmaya baþladýðýnda Richard, Elena ve Eliza rahat bir þekilde Klaus Salvatore’nin okuduðu okulu kazandý. Oliver ise kýl payý da olsa kazanmýþtý. Yani buradaki dostlar hep beraber New Orleans’a doðru yolculuða çýkacaklardý. Hem üniversiteyi kazanmanýn mutluluðunu hem de ayný dostlar ile beraber ayný fakültede okumanýn mutluluðunu yaþýyorlardý.

Fakat Richard Gilbert bu mutluluðun içinde birazcýkta olsa acý yaþýyordu. Çünkü üniversite masraflarý oldukça aðýrdý ve annesi bu masraflarý karþýlayacak durumda deðildi. Oðlunun okumasý için her ne kadar fedakarlýk yapsa da, ciddi mücadeleler verse de bu durum annesini aþýyordu. Bunun için Richard kendi bulacaðý imkanlar dahilinde cebini para ile doldurmalýydý. Oda öyle yapacaktý zaten. Kýsa yoldan para bulmanýn yolunu düþünmeye baþlamýþtý bile. Fakat meþru bir tarzda bulmayacaktý. Ýllegal yöntemlere baþ vuracaktý ve bunu yaparken arkadaþlarýnýn bile haberi olmayacaktý.

Richard Gilbert sokaklarda gezerken zengin evleri gözleri arýyordu. Bir eve odaklandýmý artýk o ev hakkýnda plan ve program yapacaktý. Uzun aramalar neticesinde gözüne bir evi kestirmiþti. Artýk o eve musallat olacak, o evin ocaðýna incir aðacý dikecekti. Planýný, programýný bir kaðýda yazdý ve gece 3 gibi harekete geçme kararý aldý. Her þey annesinin mutluluðu için üniversiteye girme çabasý için yapýyordu. Fakat annesi bu durumu bilse belki de kahrýndan ölecekti. Fakat Richard Gilbert bu sýrrý kimseye açmýyordu. Hatta en yakýn dostlarý olan Oliver, Klaus ve Elena’ya bile...



Hýrsýzlýk yapacaðý vakit geldi ve bir çanta dolusu malzeme ile gözüne kestirdiði eve doðru yola koyuldu. Evin önüne geldiði vakit saða, sola, civar mahalledeki evlere iyice baktý ve kimsenin olmadýðý konusunda tatmin olduktan sonra kafasýna kar maskesini geçirdi. Siyah eldivenlerini de ellerine taktý ve harekete baþladý. Richard evin en tepesindeki pencereye zar zor týrmandý. Bir yandan korkuyor fakat bir yandan da ‘’baþka çaren yok’’ diyerek kendisini yapmaya mecburmuþ hissi vererek motive ediyordu. Pencereye kadar týrmanmýþtý fakat pencere kapalý idi. Çantasýndaki cam kesen aleti çýkardý ve dikdörtgen vaziyetinde camý kesmeye baþladý. Kestiði camý bir kenara koyduktan sonra gizlice eve girdi. Richard için zor oldu fakat baþarmýþtý. Parmak uçlarýnda yürüyerek evin ücra köþelerine, dolaplara, sandýklara, çekmecelere falan bakarak deðerli eþyalarý, ziynetleri topladý. Daha da teferruatlý araþtýrdýktan sonra yüklü bir para kaldýrdý. Ceplerini, doldurduktan sonra artýk gitme vakti gelmiþti. Çaldýðý paralar onun okul masraflarýný fazlasý ile karþýlardý. Tam gitme esnasýnda bir odada cinsel iliþkiye giren ve bundan dolayý zevk çýkaran sesler Richard Gilbert’in kulaðýna iliþti. Richard kapýnýn aralýðýndan meraklý gözler ile bakýnmaya baþladý. Karanlýktan dolayý iliþkiye giren çifti net göremiyordu. Sokak lambasýnýn ýþýðý çiftin olduðu tarafa yansýdýðýnda hafif hafif kiþiler belirginleþiyordu. Daha çok belirgin vaziyetini aldýðýnda bir de ne görsün? Richard’ýn annesi...!

Richard þuan þoktaydý... Annesinin acaba bir aþýðý mý vardý? Bundan haberi neden yoktu? Birinden hoþlanmýþsa neden oðlundan saklýyordu ki? Kafasýnda soru yaðmuru birikmiþti Richard’ýn... Gözünün önünde annesi ile tanýmadýðý bir adam iliþkiye giriyordu. Çok acayip bir ruh haline büründü. Richard bu duruma anlam veremediði için orayý sessizce terk etti...

Eve doðru giderken çeþmeden boþalýrcasýna gözlerinden yaþlar akýyordu. Bu durum onun vücuduna çok aðýr gelmiþti. Eve gitti ve evin ýþýklarýný kapayarak zifiri karanlýkta öylece bekledi. Düþünüyordu, fakat ne düþündüðünü oda bilmiyordu. Beyninden vurulmuþa dönmüþtü adeta... Hayalinden çýkmýyordu annesinin o edepsizce görüntüsü. Gözünün önünden gitmiyordu bir türlü...

Aradan saatler sonra Richard’ýn annesi evine geldi. Zifiri karanlýk kaplayan evinin ýþýklarýný yaktý. Iþýklarýný yaktýktan sonra karþýsýnda oðlu Richard’ý gördü ve þaþýrdý. ‘’Sen uyumadýn mý Richard’’ dedi. Richard öfkeli gözler ile annesine bakýyordu ve ‘’neredeydin?’’ diye soru yöneltti. Annesi þaþkýn bir þekilde dili lal olmuþçasýna sadece bakýyordu. Richard soruyu tekrar sert bir þekilde yönelttiðinde annesi çaresizce oðlunun karþýsýna oturmuþ aðlamaklý bir ses tonuyla ‘’her þey senin içindi sadece Richard. Okul masraflarýný çýkarmak içindi.’’ Deyince, Richard þaþkýn ifadelerle ‘’yoksa bu ilk birlikte olduðun kiþi deðil miydi?’’ dedi. Richard annesinin sadece bir tane görüþtüðü erkek olduðunu düþünüyordu. Annesinin hiç bir zaman fahiþe olacaðý ihtimali vermemiþti. Richard’ýn annesi Rebekkah pot kýrdýðýný anladý ve orada o esnada ölmek istiyordu. Richard o an öfke ile odasýna gitti ve bavullarýný hazýrlamaya baþladý. Annesi arkasýndan sakinleþmesi için bir kaç cümle söylese de ne yapabilirdi ki? Gözünde deðeri düþmüþ bir annenin sözleri ne kadar tesir edebilir? Richard bütün eþyalarýný topladý. Evde bir iðnesini bile býrakmadý. Kapýya doðru elinde bavullar ile yöneldi ve o esnada annesi kolundan tutarak hüngür hüngür aðladý. ‘’Bu saatte ve bu saðnak yaðmurlu hava da gitme bari. Gündüz git Richard baþýna bir iþ gelir’’ dedi. Richard’da ayný þekilde aðlayarak baðýrdý ‘’baþýma þuan bu felaketten daha büyük bir felaket gelemez. O kirli ellerin ile kolumu tutma’’ dedi. Arkasýna bile bakmadan yoluna ilerleyen Richard, saðnak yaðmurda ve sýrýlsýklam olmuþ bir vaziyette ilerliyordu. Sanki kainat Richard’ýn durumuna aðlýyor gibi saðnak bir yaðýþ vardý havada. Richard bu saatte ve bu þekilde aradaþlarýnýn evine gidemezdi. Bu sýrrý sadece kendisi bilmeliydi. Çünkü utanç kaynaðý olan bir durumdu. Bu durumu kimse bilmemesi için arkadaþlarý ile arasýndaki muhabbetlerde bir þey olmamýþ gibi davranacaktý. Richard kuytu köþe gibi bir yer buldu ve geceyi orada geçirdi. Sabahýn ilk ýþýklarýnda ise her zaman ders çalýþtýðý kütüphaneye gitti ve orada ne yapmasý gerektiðine dair düþünce okyanusuna daldý.

Oliver Forbes ise en yakýn dostunun bu olaylardan haberi yoktu bile. O þuan sadece oynayacaðý final maçýnda has kadroya yerleþmenin derdindeydi. Ýsaac Compton’a has kadroyu kaptýramazdý. Aralarýndaki soðuk savaþ halen devam ediyordu. Teknik direktör Finn Stackhouse ise bu durumun farkýndaydý. Bu yüzden bu ikilinin aralarýný yapmak için mücadele veriyor, çeþitli fikirler aklýna getiriyordu. Bu fikirlerden biri de þu idi; Bütün takýmdaki insanlara seslenip ‘’forvet oyuncusundaki has ve yedek oyuncularýný Oliver belirleyecek’’ diye ilanat yapmýþtý. Bunu yaptýktan sonra Oliver’ý bir kenara çekip ‘’Ýsaac Compton’u oyuna al. Böylece aranýzdaki husumet artýk bitecek ve düþmanlýk yerine dostluk duygularý pekiþecektir’’ dedi. Oliver teknik direktörü olan Finn Stackhouse’nin bu teklifini kabul etmedi. Teknik direktör Oliver’a kýzarak ‘’eðer dediklerimi yapmazsan bir daha has kadroda kendini görmezsin’’ diye tehdid etti. Oliver ise manalý bir þekilde gülümseyerek ‘’hiç önemli deðil. Bir çok takým beni almak için can atýyor. Oynatmazsan takým kaybeder ben deðil. Sonuçta takýmýn en iyi ilk beþ kiþiler arasýndayým’’ diyerek ortamý terk etti. Teknik direktör Finn Stackhouse’nin caný sýkýlmýþtý. Çünkü aðzýndan bir kere laf çýkmýþtý artýk. Forvet kadrosunu Oliver belirleyecekti. Oliver’da verilen bu yetkiyi kötüye kullanacak Ýsaac’ý kadroya almayarak öfkesini, kýskançlýðýný daha çok galeyana getirecekti.

Cara Northman’ýn kocasý Elijah Northman þehir dýþýndan yuvasýna geri dönmüþtü. Karýsýný çok özleyen Elijah, karýsýna sýký sýký sarýlýyor, yanaklarýna, dudaklarýna öpücük konduruyordu. Cara ise kocasýnýn öpmesinden rahatsýz oluyor, fakat belli etmemeye çalýþýyordu. Cara kocasýna karþý çok ilgisiz, adeta buz dolabý gibiydi. Çünkü aklý ve kalbi Klaus ile beraberdi. Elijah bazen Cara’nýn ilgisizliðini fark ediyor ve bu ilgisizliðine karþý bir anlam veremiyordu.

Bir gece Elijah yataðýnda yatarken Cara’ya arkadan yanaþarak sarýldý ve ufak ufak öpücükler kondurmaya baþladý. Cara istemediðini dile getiriyordu. Elijah anlamsýz bir þekilde ‘’neden? Ben kocan deðil miyim?’’ diye soru yöneltti. Cara ise ‘’ne alakasý var? Þuan da istemiyorum.’’ Diyerek kendini savundu. Elijah bu ilgisiz tavýrlarýný Cara’nýn yüzüne vurarak hafif sert uyarýlarda bulundu. Oysa zavallý Elijah’ýn þuan yattýðý yatakta karýsý, Klaus ile iliþkiye girdiðinin farkýnda bile deðildi.

Sabah erkenden antramana gelen Oliver Forbes þut denemeleri yapýyordu. Hemen arkasýndan Ýsaac Compton geldi ve Oliver’a bakarak ‘’forvet kadrosunu sen ayarlýyor muþun duyduðuma göre’’ dedi. Oliver ise kibirli bir ifade ile ‘’evet öyle bir durum var. Teknik direktörlüðe doðru gidiyor mevkim’’ dedi. Ýsaac ise sert bir üslup ile ‘’övünmeyi kes! Final maçýna beni oynatacaksýn’’ diye çýkýþtý. Oliver ise gülümseyerek Ýsaac’ý alaya aldý ve ‘’sen çok mafya filmleri izliyorsun adamým’’ diye dalga geçmeye baþladý. Ýsaac’ýn öfkesini harlayan Oliver’ýn dünya umurunda deðildi.

Final maçýnda da oynayacaðý için o gün bütün gayretini tamamen futbol oynamak ile meþgul oldu. Akþam yediden sonra soyunma odasýna gitti güzelce bir duþ aldý, temiz kýyafetlerini giydi ve evine doðru yola koyuldu. Evine giderken yaklaþýk 20 dakika sonra Oliver’ýn önünü Ýsaac kesti ve Oliver’ý maçta kendisini seçme konusunda uyardý. Uyarýlarý dikkate almadýðý takdir de dövmek ile tehdid etti. Oliver, Ýsaac’ýn tehdidine karþý öfkelenmiþ ve sýrtýndaki çantayý yere fýrlatarak Ýsaac’ýn üstüne doðru yürümeye baþlamýþtý. Oliver ve Ýsaac birbirleri ile dövüþmeye baþladý. Birbirlerine sert darbeler vurarak alt etmeye çalýþýyorlardý. Oliver bu kapýþma esnasýnda Ýsaac’ýn yakasýný tuttu ve geriye doðru sert bir þekilde iktirdi. Ýktirme sonucu Ýsaac kafasýný büyük bir taþa vurarak yere kapaklandý ve hareketsiz bir þekilde öylece kaldý. Bu durumu fark eden Oliver endiþelendi ve içini büyük bir korku kapladý. Yavaþ yavaþ Ýsaac’a doðru yaklaþtý ve ayaðý ile hafifce Ýsaac’a dokundurdu. Daha sonra yavaþça Ýsaac’a doðru eðildi ve yüzünü kendisine doðru çevirdi. Nabzýný kontrol ettiðinde korktuðu þey baþýna gelmiþti. Ýsaac ölmüþtü...! Oliver’ýn baþýna o an dünyalar yýkýldý. Yanlýþlýkla da olsa birini öldürdüðü için katildi... Oliver yerde diz çöktü ve korkulu gözler ile etrafa bakmaya baþladý. O an resmen aptal olmuþtu, bir þey düþünemiyordu. Kendisini toparladýktan sonra Ýsaac’ýn cesedini oradan kaldýrarak kuytu bir kenara koydu. Acilen bu cesetten kurtulmalýydý yoksa bu genç yaþta hapishaneyi boylayacaktý. Üstelik öðrencilik hayatý ve kariyer hayatýnýn baþlangýcýndaydý. Oliver cesedi kuytu bir yere koyduktan sonra hemen evine giderek babasýnýn arabasýný gizlice aldý. Babasýnýn arabasýný alýr almaz hemen o cesedi koyduðu yere doðru geri gitti. Arabadan indi ve saðý -  solu kontrol ederek cesedi çaktýrmadan arabanýn bagajýna attý. Arabanýn bagajýna attýktan sonra yüksekçe bir daða doðru yolculuk baþladý. Daða ulaþtýðý vakit, daðýn herhangi bir yerinde konaklamaya baþladý. Cesedi bagajdan çýkardý ve bir aðacýn altýna koydu. Daha sonra bir çekiç ile yeri kazmaya, kürek ile de topraklarý kenara atmaya baþladý. Bu uzun iþlemden sonra Ýsaac’ýn cesedini çukura attý ve kazdýðý kumlar ile çukuru cesedin üstüne atarak kapatmaya baþladý. Bu iþlemleri yaptýktan sonra arabasýna binerek o ortamý terk etti ve evinin yolunu tuttu.

Bu yaþadýðý olaylar Oliver Forbes’in pskolojisini etkilemiþti. Belki cinayeti ört pas etti ve suçunu açýða çýkarmayarak mahkemelerden yargýlanmaktan kurtuldu. Fakat vicdan mahkemesinde ki suçunu nasýl örtecekti? Vicdan mahkemesinden nasýl kaçacaktý? Kaçamazdý... Arabayý evine doðru sürüp Ýsaac’ý gömüp kaçýyordu fakat arabayý kullanýrken bir yandan hüngür hüngür aðlýyordu. Ýlk defa böyle bir olay baþýna geliyordu. Gerçi kabahat sadece Oliver’da deðil ayný þekilde Ýsaac’da da kabahat vardý. Bu konuya çok güzel bir þekilde parmak basan Fransýz yazar La Rochefoucauld, meseleyi þu þekilde özetliyor; ‘’Kabahat tek taraflý olsaydý kavgalar uzun sürmezdi.’’
Evet bu kavga o kadar çok uzun sürmüþtü ki artýk ölüm ile sonuçlanmýþtý. Teknik direktör Finn Stackhouse barýþmalarý için bu kadroyu seçme olayýný yapmýþtý fakat tam tersine yaptýðý bu proje ölümle sonuçlanmasýna sebep vermiþti. Çünkü Ýsaac’ýn Oliver’ýn yolunu kesmesindeki tek sebep final maçýnda kendisini has kadro olarak seçmesi idi.

Oliver Forbes babasýnýn arabasýný park etti ve evin kapýsýný aralayarak gizlice içeri girdi. Fakat gizlice içeri girmesinde dahi babasýna yakalandý ve arabayý neden gizlice aldýðýný sordu. Oliver Forbes birden panik yaptý ve mümkün mertebe bozuntuya vermemeye çalýþtý. Kekeleme ve gergin bir ses tonuyla ‘’birazcýk gezdim arkadaþlarla babacýðým’’ dedi. Babasý Aiden Forbes oðlunun renginin attýðýný görünce anormal tepki vermesini anlayamadý. Merakla neden bu kadar kötü tepki verdiðini sorduysa da Oliver babasýnýn sorusunu yanýtsýz býraktý. Aiden ýsrarla cevap almak isteyince Oliver gizlice arabanýn anahtarýný alýp kaçtýðý için bu tepkiyi verdiðini söyledi. Böylelikle bu yalan ile babasýný kandýrmayý baþarmýþ ve pot kýrmadan babasýný atlatabilmiþti. Babasýný atlatabilmiþti fakat ya vicdanýný nasýl atlatacaktý?...