Tolstoy’un küçük ama ruhu derinden etkileyen manevi iklimde yolculuğa çıkaran bir eseriyle karşı karşıyayız. Kitap bir meleğin üç hakikati öğrenme hikayesinden oluşuyor.
İnsanın kalbine hükmeden nedir?
İnsana neyin bilgisi verilmemiştir?
İnsan ne ile yaşar?
Ölüm meleği yeni doğum yapmış ikiz bebekli bir annenin
canını almakta tereddüt edince dünyaya insan olarak gönderilir.
Bir türbenin yanında soğuktan kendinden geçen melek Simon’un
sevgi dolu yüreğiyle karşılaşır. Ama Simon’un karısı ilk önce onu gördüğünde
iyilik yapmaktan çekinip öfkeli davranır. Melek, Simon’un karısı Matryona’nın
bu tepkisine şaşırır. Ama sesini çıkarmaz. Matryona bir müddet sonra onun masum
yüzüne dikkatli bakınca içinden ona karşı sevgi hisseder ve ona bakacağını
söyler. Onun katı kalbini yumuşatan sıcaklıkta bir sevgiyi hisseder. Ve ilk
hakikati öğrenir;
İnsanın kalbine sevgi
hükmeder.
Kendini beğenmiş zengin, zalim ve ukala bir adamın ölümün ne
zaman geleceğini bilmeden en az bir yıl bozulmadan giyebileceği ayakkabıyı
ısmarladığında ikinci hakikati öğrenir.
İnsana kendi
ihtiyaçlarının ne olduğu bilgisi verilmemiştir. Ayakkabı sipariş ederken
aslında terliğe ihtiyacı olduğunu bilmemektir adam. Çünkü ölümün kendisini ne
zaman yakalayacağından habersizdir.
Ve insanlar kendileri için gerekli olanlara değil de
gereksiz olanlara yatırım yaptığında hep kaybedecektir.
Kendi çocuğu ölen kadın bir kadının öksüz iki çocuğu
sahiplenmesinde ve onları huzurlu bir ortamda büyütmesinde ise insanların ne
ile yaşadığını öğrenir.
İnsanlar sevgiyle
yaşar.
Tolstoy bu eserinde manevi iklimde kendilerini yetiştiren,
başkalarını kendilerine tercih eden ve Allah sevgisiyle dolu olanların günahlarının
bağışlanacağı mesajını vermektedir.
Allah’ım sevgisiz bir kalpten, bencil ve kibirli bir
nefisten, hayata hükmetmeyen bir inançtan sana sığınırım!
Kitaptan Sözler
Emek ucuz ekmek ise pahalıydı.
İnsan anne babasız yaşayabilir fakat sevgisiz yaşayamaz.
Anladım ki insanın kalbine sevgi hükmeder.
İnsana kendi ihtiyaçlarının bilgisi verilmemiştir.
Kadın kendi çocukları olmadığı halde onlara sevgi gösterince
ağladım. Kadında hayat sahibi Allah’ın varlığını hissettim ve insanların ne ile
yaşadığını öğrendim. İnsanlar sevgi ile yaşar!
Seyit Ahmet Uzun