Bir sen
Bilsen
Yeter
Nasýl gelir ölüm
Ve nerde kalmýþtýr vuslat

I.
Birileri sessizce yürüdüler
Kiminin baþý vuruldu, kiminin yüzüldü derisi
Ve hikâye gerisi
Düþün/me istersen nasýl üflenecek sur?
Bak gülümsüyor hafiften
Hallac-ý Mansur

Ve yanmaya atýldý kimisi
Ateþ gül bahçesi oldu
Gül rengini aldý ateþten
Kýzýl bir güneþ doðdu
Nemrut sineðe rehin
Bak gülümsüyor inceden
Hazreti Ýbrahim.
….

Zaman
Derin bir boyut
Ve düþünce
Soyut
Gel gelebilirsen

II.
Yine de istemem
Dört yaným yokluðunken
Beklediðim son yolcu sen deðilsin artýk
Gözlerinin yeþili silinmiþ düþlerimden
Gelme…
Düþünceler mýh gibi saplanmýþ beynime
Ellerim titriyor
Ýncitme.

Zamanýn dehlizlerinde kaldý adýn
Ki ben hallac gibi yalnýzken
Dün hayalin vardý yanýmda
Bu gün sendeydim ben
Ve ateþ ortasýnda Ýbrahim iken
Kaçtýn…
Nemrutlara teslim oldum hepten
…..

Uðraþma boþ yere
Son kapýya býrakýldý vuslat
Aç açabilirsen

III.
Umut dengesi bozuk bir terazi
Yollarýn uzadýðýnca eksilensin
Ki yanabilirsen
Yandýðýnca bilebilensin
Kapýlarýn sebepsiz açýlmayacaðýný


Dur…
Düþün
Nerde kurduðun düþ’ün
Vuslat hayaliyle
Ellerinde bir tek ben kalmýþken
Sorabilir misin Mansur’a
Ýbrahim’e
Hatta Musa’ya Kýzýldeniz de
Ve Ýsa’ya Konuþtuðunda beþiðinde
Ki gülümserken Meryem

Soramazsýn, halâ sen de bendeyken.

Unut
Umut yok
Vuslat uzak iklimlerde
Ve sadece sessiz bir bulut
Ol ki…
Yaðdýðýnca temizlensin için
…..

Yollarda biter bir gün
Ve ölüm her dönemeçtedir
Artýk, bilensin

Hüseyin AKOVALI