I.

 

Öldü!

Tekinsiz kıyıda yüzü siyah lekeli bir kadın

Önce rüzgar sustu

Ardından dalgalar

Silindi kumsaldan ayak izleri

 

Ve unutuldu k/adın.

 

Sonra mor salkımlı bulutlar indi sahile

Gece vurdu kıyıya

 

Öldü!

Zamanın renklerinde an’lar bir bir

Durdu yaşanan metaforlar

Şehir karanlığa düştü

 

Sonra silüetler çekildi pencerelerden

Gölgeler kaldı kırık aynalarda

 

II.

 

Öldü!

Zamanın mabetlerinde aşk

Masumdu kaybolan tüm duygular

Ve sonsuz kadar geniş yokluğa sığındı kanlı tuzak

 

Sonra karardı ışıkları mabetlerin

Kilitlendi bütün kapılar

Artık vuslat maziye dönmek kadar uzak

 

Öldü!

Ölümdü belki de beklediği son

Ayrılık olmadığı muhakkak

 

Sonra hafifçe güldü

Bumuydu beklenen şafak

 

III.

 

Öldü!

Kim derdi ki bu kadar sabırsız davranacağını

Gitti koşarak

Kan revan içinde ama

Umutla ve ağlayarak

 

Sonra gördü ki son, son değildir aslında.

Gitti ölümü kucaklayarak.

 

Öldü!

Ve…

Bitirdi zamanla yaşanan tüm öyküyü
 
Hüseyin AKOVALI
( Öldü Sonra başlıklı yazı H.Hüseyin tarafından 17.07.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.