Online Üye
Online Ziyaretçi
I.
Kelebekler ölüyor bu sokakta
Avuçlarıma beyaz tozlarını bırakarak
Arşı kanat sesleri kaplıyor
Yüzümden süzülüp kuruyor siyah gözyaşı ince bir iz gibi
Buza kesiyor yüreğim.
…
Nerden bilirdim kısa bir ömre bin güzellik sığdıracak kelebekler
Arkamızdan kahırla bakarken masum bebekler
…
Bu sokağın başı kan sonu taş yığını Ayten
Duy beni!
Kelebekler ölüyor mevsimsiz
Ve isimsiz çocuklar ağlıyor kaldırımlarında
Kimsesiz.
Kelebekler ölüyor bu sokakta
Ben avuçlarımı yumuyorum
Sessiz.
II.
Omuzlarım düştü başım öne eğildi Ayten
Biliyorum sen olsan böyle olmazdım
Ağlamazdı çocuklar bu kadar erken
Ki…
Henüz çocukluğumu unutmamışken
…
Ben çocuklarıma vatan dedim ayten cumhuriyet dedim
İlelebet dedim ve yemin ettim her şeyin üstüne
Ve en önemlisi…
Sen yanımdaymışsın gibi
Şimdi…
Sen yoksun bende yok olacağım zaten
…
Kelebekler ölür biliyorum, zamansız ölmesi gibi birçok şeyin
Ya hayaller ölür mü?
Ya çocuklar ya sütten kesilmemiş bebekler?
Ya da gençliğine doyamamış erkekler?
Gelinlik çağında kızlar ?
Heyhat!...
Hepsi ölür Ayten, hepsi ölür
Ve bilirsin sadece kelebeğin ömrü bir günlüktür.
Sonra…
Tüm çocuklar masum çığlıklar gibi içimde sızlar
…
Her hatıra derin bir iz bırakıyor çöken avurtlarımda
Haykırmaya çalışıyorum nefessiz
Kelebekler ölüyor bu sokakta
Ben gözlerimi yumuyorum
Yazarın
Önceki Yazısı