Devingen bir rahmetin savlasý ve sözcükler dökülen tek tek kibirli bir atmosferde nefes aldýðým tek yer kalemin göðsüne yaslayýp da baþýmý duyduðum o ahenkli çýrpýnýþ.

Mevzu derin olsa ne ki?

Derinlerde yaþamadýktan sonra…

Ýþveli kum taneleri kum saatinin benimse en sevdiðim: saat baþý kafasýný uzatan guguk kuþunun neþeli sesi.

Sesimdeki þenliði…

Neþemdeki efkâra bandým madem.

Ýþte o gün baþladý hikâyem.

Tebessümlerdir ilahi sýrdaþý gökteki meleklerin sadece bana görünen ve iþte gölgemle de barýþtým bu gün nihayetinde ve nihai bulacak sandýðým çoðu þey henüz vadesini tamamlamadý madem…

Kutsalým.

Ýlahi Iþýðým.

Zemherilerde açan bir çiçekten yok farkým ve puslu yüreklerden çok çok uzaðým ve firar edeceðim vakti de Rabbim tayin etmiþken ve iþte randevuma geç kalmadan buluþtum geceyle ve ilham perimle.

Ben dahi bilmezken neyi yazacaðýmý.

Gece ise sýký sýký kucaklarken beni.

Heyhat!

En sevdiðim karanlýkla oynaþan sözcüklerim ve alabildiðine masum zaten sancaðýma da sýký sýký yapýþmýþken.

Rengim açýk pembe ve bulutlar az da olsa mavisini göndermekte içimdeki denize: a, evet, bir de içinde yürüdüðüm dehliz sanýrým tahliye olmanýn vakti geldi ve uzun dar koridorlarýna intikal ediyorum gecenin.

Martý yavrularý aralýksýz eþlik etmekte ve gecenin ninnisi onlarýn baðrýþ çaðrýsý daha doðrusu büyüme telaþý ile yuvalarýndan uçacaklarý günü bekliyorlar týpký benim beklediðim gibi iþin ilginci neyi beklediðimi ben dahi bilmezken.

Hazan mahsulü hava ve rüzgâr azýcýk içimi üþüten bir de burnumu demek ki kýþ yavaþ yavaþ geliyor ne de olsa burnuma asla örmediðim bir þapkaya ihtiyacým var en azýndan burnum büyümezken bir ömür.

Teslimiyetim koþulsuz, güzel Rabbime ve her halükarda ilgili adrese teslim ediyorum sözcüklerimi ve her biri renklerin tevazu yüklü seferberliðinde nice duyguya denk düþerken ve gün içinde caným az yandý mý gecenin kýymetini bilmiyorum ve fazla acým olmadýðý için sözcükler pek bir havaya giriyor ve uzaktan kýs kýs gülüyorlar bana.

Sanýrým kederimle gizli bir ittifak kurdum ben: kader diye çýktýðým yol ve bir harfin ihlali ile acýmý baþ göz ettiðim kaderin günlük hasýlasý ve bingo!

Canýmýn yanmasýna ek olarak illa ki alt yazý geçeceðim ve tek tek d/okuyacaðým duygularýmý kumaþa ve kalemle kuyu kazmanýn verdiði sabýr bir o kadar þükürle biliyorum da aslýnda nedir beni yazdýran bu bitimsiz sermaye:

Dünün ritmi.

Hayatýn ritim bozukluðu.

Normalde hayat yolunda giderken bilmediðim bir yönden uðradýðým taarruz nedeniyle hayatýn damarlarýna pýhtýnýn dolduðu ve ben yazarak o týkalý damarý her gece açmalýyým yoksa duygu birikiminden infilak ederim ve geceyi de darmaduman ederim içimdeki o týkanýklýk illa ki imha olmalý ve yüreðimi ihya etmeliyim basit bir operasyon gibi gözükse de anjiyo sonrasý damarlardaki kana dolan sözcüklerle nasýl da þahlanýyor hem bitkisel yaþamý ertelediðim hem de varlýðýmý gümbür gümbür duyumsadýðým.

Kural dýþýyým belki de.

Ya da kuram dýþý.

Gerçi mektepli olmanýn da çok faydasý yok farklý mecralarda at koþturduðum bir ömrümü illa ki eðitimle süsledim ama ve iþte her ne kadar tevazu yüklü olsam da biliyorum bilginin sonsuzluðunu hele ki yazmaya baþladýktan sonra haiz olduðum elbet bildiklerimin yeterli olmadýðý ve de ünlü düþünürün vurguladýðý gibi:

‘’Tek bildiðim hiçbir þey bilmediðimdir.’’

Ýnsan ya alaylý olsun ya da mektepli iyi niyetin ve sevginin bilgiye temel teþkil ettiðine inananlardaným hele ki sevgiyle bilginin buluþtuðu o cennet kapýsý yok mu…

‘’Oku’’ diyen Rabbimiz bir yandan yeryüzündeki tüm oklar göðsümü hedef almýþken.

Bense öðrenmekle ve yazmakla iþtigal iken ruhumu da beslediðim elbet huzurun anahtarý iken inanç ve umut birlikteliði ve iþte yaþatan bizi.

Renkler bazen mahzun.

Aþk ise hatýrþinas.

Beynimde fazla mesaide geçirmiþken ömrünü ve en þaþtýðým da alt bilincimin kayýtlý deposu.

Bir ömür kullanmadýðým o kadar çok kelime firar etmiþken alt belleðimden…

Ek olarak rüyalarýmýn da kayýt altýna alýndýðýna þahidim genelde bir film senaryosu gibi gördüðüm rüyalarým sýk sýk yazdýklarýma da eþlik etmekte bu baðlamda hayallerin ve gerçeklerin resmigeçit yaptýðý o yolda ben hazýr ol’da dururken aklýmýn yorgunluða da aldýrýþ etmediði bir düzlemde yüreðimi de þerh düþtükçe ve deliþmen ruhumun rüzgârýnda ve iþte beni benden eden bir o kadar beni bana yakýn kýlan…

Yakýn durduðumsa aralýksýz maneviyatý duyumsadýðým: uykuda ya da uyanýk iken; dara düþsem de sefasýný da sürsem günün aklým hep Rabbimle dolu ve çevrem ve yeryüzü ve gök kubbe ve her konuþtuðum ya da baktýðým insanda illa ki Ýlahi Aþktan bir parçayý gördüðüm ve sabrý eksik etmediðim üstelik her anýma þükrettiðim ve umudumu sýký sýký tuttuðum ve herkese her canlýya yere göðe bana, bize, hayvanlara hatta mikro organizmalara ve topraða ve aðaca ota böceðe her yere yetiþen her þeye muktedir O Ýlahi Güç.

Tam teslimiyetimle Mevla’ma, ne fark eder ki dünyada çektiðim acýlarla ihya olmayý bilmiþken ve O bize taþýyamayacaðýmýz yükü vermezken ve hamt etmenin güzelliði ile Ýlahi Rüzgârýn hem serinlettiði aralýksýz da ýsýttýðý gerçeðinden öte gerçek mi var?