Gün, egemen iklimlerin toz bulutu,

Yeknesak gölgelerini rahmet bellemiþ yükü aðýr

Ve esefle kýnarken yer gök:

Olmazýn oluru düþ kýrýklarý velhasýl demli

Bir acýya mahal vermekse maharet,

Ýstikrarý anlýk bir tükeniþ kadar

Hicap yüklü tahakkümlerdeki kaybolmuþluðu

Gölgesi kayýp insan ýrkýnýn

Ve belli belirsiz bir yenilgi,

Cenge çýkmýþ rahvan yetileri,

Ýpliði pazara çýkan eloðlu.

Görmezden gelip de esefle kýnarken

Hacmi engin münafýk öngörüleri:

Yerli yersiz ne çok kelam,

Var yemezin heybesinde o koruk anlamsýz tezahüratý

Anlýk öfkesi nasýl da dönük yüzü garba:

Asýlsýz bir simge þu elimdeki bildirge,

Ýnsanlýktan istifasýný vermiþ kim varsa

Hani olur da çýkar yoluma.

Meylettiði bir karartý hepi topu,

Gönlün ýþýðý tek perde;

Dünya ile düþlerin arasýna gerdiðim,

Belli ki bariz tüm olup biten:

Kan aðlarken yürekler

Yakýþýr mý bize, kahkaha yüklü öbek öbek

Devri âlem, gönüllü gönülsüz ne çok tahakküm

Gök kubbe bile dinginlikten çok uzak,

Çeperinde imgelerin ne çok tantana,

Düþ kýrýðý satýlmýþ payelerde dönen nice dolap.

Hikmeti atlas bir yorgan

Þu varlýksýz yüreklerde kýrarken yerli yersiz,

Olur da düþer yolum rehavet bildiðim

Hüzün kadar yeknesak bir tüketilmiþ kadar

Uzak kýlýnan mutlu hücrelerde kanýksanmýþ

Haddinden fazla ne çok esinti, bulutlar kanarken

Elimde boþ bir çerçeve, kýrýk ucu ve kýrpýk

Þu siyah beyaz resim:

Gülerken gök yürekli o adam,

Haznesinde gönül birlikteliði kadar kutsal

Ve ayan beyan.

Uzaklardan çaðýrýr adýmý yerli yersiz

Kulaðýma çalýnan þu ezan sesinde saklý dualarým,

Ermeden nihayete pervasýz yolculuðum.

Ve bukle bukle saçlarým, gözlerim nemli

Dokunmak nasýl bir hikmetse sevgiye,

Her daim rahmete hasret;

Coþkularýn dinginliði adsýz bir þarkýda saklarken adýmý

Ve isyanýmý bastýran asýlsýz bir serzeniþ:

Sevdiðim ilk insan annemden sonra,

Dört gözün esirgediði ne çok sancý,

Bilsem de asla göremeyeceðimi

Rüyalarýmda saklý babasýz imgelerim.