Çantam  çoktan hazýrdý zaten. Yaðmur yaðsýn diyeydi bu beklemeler. O da geldi iþte . Yol  çaðýrýyor ... Kulaðýma fýsýldayan o sesle birlikte  ,çizmelerim kapý önünde , kýþlýk ceketim vestiyerde ‘hadi’ dememi bekliyorlar sadece.

Teraziye konmuþ dün ve bugün bana bakýyor  içimin derinliklerinden. Az buradan alsam ,bu tarafa koysam derken , kopuyor  zincirleri . Sonra yine o ses. ‘ Þimdi baþlangýçlar devri , kaldýr o teraziyi ‘  Ne zaman dinlesem huzura ulaþmýþým ,þimdi mi es geçicem o  iç sesi.

 Durmadan aklýmýzýn oyun alanýnda çevirip durduðumuz o  kederli sahneler.  Geçmiþe yakýþan haller. Sýrt çantanýzdan çýkarýn onlarý  derim ben , bu yolculuk bu kadar yükle nasýlda yavaþlatýyor insaný  fark etmediniz mi?

 Özgür olma zamaný sizce de gelmedi mi? Hafifleyip kuþ gibi , geçmiþi ,layýk olduðu yerde býrakýp yola öyle devam etsek , yeniye yer açýp ,az bugünün farkýna varsak.  ‘ Kolay mý sanki bu? ‘ dediler hep bana.  Kolay mý siz karar verin dedim bende.  Yürümek istiyor musunuz peki? Önce onu söyleyin. Yoksa bu sýrtýnýzda karavana dönüþmüþ geçmiþ yüklerinizle  ,aðýr aksak, 'nereye kadar giderse' mi diyorsunuz?  Tabii kendime hatýrlatmaydý bir çoðu  bu sözlerin önce.    O zamanlarýn payýma düþenini almýþtým bende.  Sonra babamý arayýp ,  ilk kez ‘kendine dikkat et baba’ demiþtim. Ýlk kez ‘ sadece sesini duymak için aradým’ demiþtim.

 Bu bir hüzün yazýsý deðil. Bu duygusal yüklerinizi býrakmak için bir küçük adýmýn yeþil ýþýðý. Bu hiçbir þeyin ayný kalmadýðýnýn , hayatýn tekrar etmediðinin ve biz içimizde o sahneleri canlý tuttuðumuz için bunca acý çektiðimizin göstergesi. Týpký Rumi’nin dediði gibi.

''Her gün bir yerden göçmek ne iyi

Her gün bir yere konmak ne güzel

Bulanmadan, donmadan akmak ne hoþ

Dünle beraber gitti cancaðzým.

Ne kadar söz varsa düne ait

Þimdi yeni þeyler söylemek lazým.'' Mevlana

Acýyý tutmak ve býrakmak arasýnda seçim yapma zamaný.  Dýþ etkenlere ne kadar engel olabiliyoruz ki?  Öyleyse deðiþimin sadece kendi içimizde gerçekleþebildiðini ve bunu baþardýðýmýzda nasýl etrafýmýzýn da deðiþtiðini fark etmeliyiz.

 Biz yaratýcýnýn sevgili kullarýyýz. Ýlahi bir nur’un parçasýyýz. Biz onun yeryüzündeki halifesiyiz.  Ve o yaratýcý defalarca ve defalarca ‘ ne kadar az þükrediyorsunuz ‘ derken ,ne çok þeyden söz ettiðini nasýlda unutuyoruz.

Þimdi yolculuk zamaný. Yol ,seçimimin bir parçasý. Sesleniþimin cevabý. Yol kalpten istenen. Yol herþeyle ve  herkesle sevginin paylaþýmý. 

. Tekamülüm’e katkýsý olan herkese ve her þeye teþekkür ediyorum.  Þükürler olsun AÞK'a þükürler olsun düne ve bugüne…