Ve Ümran
-adı bilinmez'e...-
Hatırladığım adı yazılmış düş boşluklarına,
Silinmez hayalleri farklı değil gerçekten,
Bütün kavramları ertelemiş uyumsuz bir yarına,
Istediği ayrılmakmış kuşkulu gelecekten.
Ne kadar da üşümüş soğuk vedalardan,
Hayal,soğuk ve ümran...
Yalnızlığı mevsim çıkmazlarına düğümlenmiş,
Hayata dokunması sanki büyük intihar.
Mutluluğu denerken hep mutsuzluğa yenilmiş.
Yaprak yaprak dökülürmüş her sonbahar.
Içinde bir çocuk kesintisiz ağlayan,
Yalnızlık,sonbahar ve ümran...
Umutlarını çarçabuk yitirmekten tedirgin,
Yaşadığı korkularda belirsiz acılar.
Aklında siren sesleri felaket çaresizliğin.
Sisiyah saçlarında riyakar bir rüzgar.
Kimbilir belki pişman yanlış yaşamaktan,
Umut,rüzgar ve ümran...
Takvimlerde kalmış kırılgan tebessümü.
Keskin bıçaklar bilenirmiş ellerinde.
Gözleri nasıl ağır bir yağmur izdüşümü.
Yangınlar büyüyor oysa ıslak kederinde.
Beklentisi bir fırtına kopabilir her an,
Keder,yağmur ve ümran...
Hiç bilinmeyen bir şehirde akşamüstü,
Dönüşsüz yanılgıları çoğalıyor anlaşılmaz,
Omuzlarıma biraz daha çöküyor tereddütü.
Renkler değişiyor herşey siyah beyaz.
Alacakaranlıkta bağırıyorum durmadan,
Ümran,ümran ve ümran...
07.05.2002
(
Ve Ümran başlıklı yazı
Mümin Munis tarafından
4.08.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
