Temkinli bir hüzün diledim Tanrýdan:

Hani, adaklar adadýðým gecenin ufkuna bandýðým acýyý

Derdest edilmiþken þu sefil varlýðý

Kutsasýn istedim evrenden.

Þüheda mýsralarda saklýydý gizim ve solgun renklere öykünen sözcüklerden aldýðým gücün de ötesinde önemsiz bir detaya meyleden yaralý yüreðim daha kaç parçaya b/ölünecekti gecenin siteminde aþkýn asayiþinde ve ölümün önsözünde dikenlerimin battýðý bir ferman bir feryat ve yâdý dünün nasýl da gözlerden uzak bir hayatta bahþedilen ve iþte üstümdeki toprak ve hayatýn devindiði kýblemde zaruri bir sevgiden de öte sevecen iklimin nezdinde elbet sökün edecekti barýþ ve mutluluk.

Yaðan yaðmurun fetvasýydý yaðmur kokan toprak.

Yaðmalanmýþ coðrafyalarýn da tutsaðý sonsuzluk dileyen insanoðluna tezat her zulüm her vahþet ve kýpraþan cehalet.

Sancýlý feryatlardý eþlik eden ve günün neþrinde saklý zulüm.

Sözüm ona sevgiydi adýna fetvalar veren gel gör ki hulasasý cihanýn nasýl da uzaktý merhamete ve vicdana.

Yanýk kokuyordu kainat yarýlan yerküre göðün kapýþtýðý bir hare adeta güneþi yok sayan karanlýk Günyüzü görmeye uzak insanlýk ve laneti zalimin bazense sönük bir nüans sözüm ona sevgiyle yaratýlmýþ insanlardan yana iken tuzak.

Batýlý evrenin ve atýl yürekler.

Adak adayan analar deðil topraðýn altýnda biriken bedenler.

Savaþýn izi dumanýn tüttüðü ve ölümün kol gezdiði…

Sözcükler vurgun yemiþti þair ise nöbetçi bir iklim gibi günü de geceyi de teftiþ eden meleklerin himayesinde ilham perisi mesaide acýlar baþ tacý ölümse fetvalar veren.

Uzamýnda hayatýn kordan heceler ve közünde ihaneti insanlýðý ve dünyayý yerle bir eden.

Masumiyet ve çocuklar ve nice günahsýz insan her biri sivil her biri sefil ve tek suçlarý iken yaþamak artýk ölüm kokuyordu kanayan coðrafyalardan arda kalansa sadece nefretin ve zulmün kötü kokusunda kanýyordu için için sözcükler iken þairin neferi ve sevgi iken insanlýðýn Ýlahi yoldaþý þimdisi olmadýðý gibi bir yarýný da yoktu artýk insanlarýn.

Renkler solgun.

Ruhlar yemiþken vurgun.

Ulaðý bir sözcükse hayatýn umut nerede saklý idi ve nerede saklý idi gelecek öyle ki sabaha dahi çýkacaklarýnýn bir garantisi yok iken zulüm gören insanlarýn bir ederi nasýl olmuyordu sahi bahþedilen ömrün?

Kopuk düzen.

Kayýp bir minval.

Karambole gelen hayat.

Mimarisi evrenin insansa miadý dolan insanlýktý.

Bir batýnda doðar mýydý sahi umut ve özlem?

Teselli babýnda hani olur da yarýna çýkar mýydý bunca masum insan ve Müslüman coðrafyalarýn tek bekçisi sadece kutsanmýþ acýlar ve gökten rahmet deðil bombalar yaðarken neye tutunacaktý geride kalan bunca insan?

Elbet Ýlahi Adalete ve Rabbine teslimiyeti sayesinde acýlar daðlanýrken az da olsa teselli buluyorlar mýydý sahiden?

Künyesi yoktu Filistin’in ve kürediði sadece topraktý insanlarýn ve acýlarýn yerlisi açmazýnda yapýlan kötülüðün feryadý da isyaný da sessizce ve yanarken yürekler için için.