Ölümsüzlük ölümden üstündü. (Pessoa)

Varlýðýn parsellenmiþ unsurlarý: Beden, akýl ve ruh üçgeni…

Açýlarý açýlýma müsait kâh yadýrganasý kâh tahayyül gücünün imgelenmesindeki o kýlýfsýz önyargýlar. Sonsuza tekabül eden bir ruh diðer yanda yüz yýla bile eþ deðer teþkil etmeyen bedenin olasý yaþam süreci Tanrý’nýn ve kaderin hükmü ile ebediyen yok olmaya mahkûm ve ölümsüzlük tüm canlýlarýn tahayyülünde ilk sýrada iken.

Niye var olduðunu bilmek ya da kavramak.

Dogmatik bir doðrulama belki de tek gereken yine de onun olumsuzlamasý deðil de kavrayýþýna denk gelmeli belki de soyut ve uzlaþtýrýcý olumsuzlamayý bir þekilde ispata çalýþma.

Ruhun tüm menfaati: Sonsuza yürüyen özgür ve özgün bir yanýlsama belki de artý ve eksi arasýnda devinen bir çaðrýþým. Müptela olunasý bu kavramýn tek tesellisi deðil mi sonlanmayan bir süreç parsellense de varlýklar cehennem ve cennet ayracýnda hüküm giymiþken.

‘’Kiþilik, kötülüðün mekânýdýr; kalp, acýnýn tapýnaðýdýr. Ýnsanlarýn ölümsüzlüðünü istediðimizde onlarýn iyiliðini deðil kötülüðünü istemiþ oluruz. (Alýntý)

Kaynaklardan süzülen o bilgi daðarcýðý hep vurgular Hýristiyanlýðýn hüzünlü bir katsayýsý olduðunu ve etiðinin hüzünlü olduðunu akabinde hüzünlü bir hayat edinimi ile sarsýlýrýz aðýz dolusu sözcükler bir bir vurgularken. Özetle, Hýristiyanlýk ahlaksýzlýðý onaylamaz bir o kadar tutkularý da zira tüm boyutlarý ile yaþanmasý gayri ahlakidir. Olasýlýklar þüphesiz ki tüm dinlerde kýyas kabul etmez. Doðru ve iyi her zaman tercih edilendir ve takdir edilen.

Sonsuz bir acýnýn ürpertici olasýlýðý bir bir ifþa olur. Pascal’ýn bastýrýlamayan ürpertisi! Öyle ki en dogmatik kötümserlik bile bizi bu denli korkutmaya muktedirdir.

Özgür iradedir her daim kayýtlarda yer tutan…

Günahlar ve sevaplar…

Ýyinin ve kötünün savaþý…

Varýlan nokta: Özgür iradenin yadsýnamayacak kadar engin gücünün ihtiva ettiði doktrinler. Öyle ki ruhun kötüden iyiye ne kadar hýzlý geçebildiðinin, nasýl deðiþtiðinin görülmesinden kaynaklanan temel unsurlar ki bir o kadar psikolojik çözümleme ile açýlýmý ve anlatýmý da bir o kadar olasý. Diðer bir deyiþle: ‘’Maddenin tinselleþtirilmesi.’’

Etki-tepki denen o kaos…

Basittir aslýnda tüm olan fazlasýyla karmaþýk görünse de. Harekete geçiren sürece müdahil olan nice edim ve harekete geçiren o eðilim ve o bariz sonuç:’’Her duygunun kendi kontrol mekanizmasýna sahip olmasý.’’

Ve aþýrý zorlanmanýn etkisiyle kontrolden çýkan duygular…

‘’Kontrolsüz ne vardýr?’’, gibi bir soruyla sýk sýk kesiþse de yolumuz. Ve varýlacak nihai nokta:

‘’Basit bir kontrol mekanizmasý, daha fazlasý deðil.’’(Alýntý)

Özetle: Engellemenin evrimi.

Ýnsan faaliyetlerinin merkezileþmesi, birleþmeleri, birlik olmalarý kýsaca olumlu anlamýyla ‘’merkez’’ sözcüðünden hareketle kiþiliðin bir merkezinin olmamasý. Netice itibariyle, var olan bir merkezileþme.

Tüm geleneksel dogmalarýn, köken arayýþlarý tarafýndan reddedilmesinin yaný sýra psikoloji biliminde de yeni bir yöntem sunulmaktadýr. Beden ve ruha ait olan tek bir sorun deðildir aslolan bilakis madde ve enerjinin sorunudur.

Ýnsan ve ruh ve özgür irade… Akabinde geliþen sorumluluk bilinci. Öyle ki sorumluluk özgür iraden de eski bir yanýlsamadýr. Zira sorumluluk bizler tarafýnca yalnýzca ‘’Neden’’ olarak bilinmektedir. Ve belirlenmiþ olmamýz hiçbir önem arz etmez.

Kendimiz… Sadece ‘’bir neden’’ olarak bilinen bizler öyle ki duygusal ve etik tüm deðerlendirmelerden muaftýr ve sorumluluk geneli itibariyle geliþen o varlýk fazlasýyla duygusaldýr. Yanlýþýn nedeni deðil tam tersine yasasýzlýðýn nedeni ve tüm edimler, tüm eylemler evrensel gücün bireysel karakterle ortaya çýkan çoðul yansýmalarý ve tezahürleridir.