Müslümanca yaþamak ne kadar zor. Aslýnda hem kolay hem zor. Benim halam seccadeyle bütünleþmiþti. Seccadesinden kalkmazdý adeta. Ev iþlerinden kalan zamanda hep onun üstündeydi. Ne dedikodusu vardý, ne yalaný, ne laf taþýmaya vakti vardý, ne malayanisi.

Kimseyi kýskanmaz, kimse hakkýnda kötü söylemezdi. Kendisine çok eziyet eden kaynana ve kaynatasýnýn kötülüklerini anmazdý. Hiç olmamýþ gibi davranýrdý. Hep içine atmýþtý kendisine yapýlanlarý. Kocasýnýn dýrdýrýna da katlanýrdý. Onun bu yüce ahlaký babasýndan geçmeydi. Dedem ondan daha ileriydi. Hep halimiz ne olacak derdi. Ne yapacaðýz derdi. Hep hüzünlüydü. Hep ahireti düþünürdü. Bu dünyada yaþamýyordu sanki.

Biz ne yapýyoruz; en ufak bir fýrsatta dedikoduya baþlýyor, ölüsünü, dirisini, her birisini beriye alýyor, baþlýyoruz çekiþtirmeye. Ýki dedikodunun belini kýrmak adýný veriyoruz sohbetlerimize. Muhabbetlerden dedikodu eksik olmuyor. Bu arda çok laf yalansýz olmaz, çok para haramsýz kavlince

Araya yalan sýkýþtýrýyor, bunu sohbetin gereði sayýyor, araya çekiþtirdiðimiz kiþinin yapmadýðý þeyleri yaptý gibi göstererek iftiralar atýyoruz. Laf taþýmak ta çabasý. Böylece bin türlü fitnelere sebep oluyor ama farkýnda olmuyoruz.

Müslümanca yaþamak bu deðil. Beþ vakit namaz kýlmak yetmiyor demek ki. Namaz dýþýndaki hayatýmýzý da Ýslamileþtirmek gerekiyor. Bu nasýl olacak. Halamýn seccadede geçen hayatý zikir ve fikirle süslenmiþti. Konuþmayý sevmeyen mizacýný da babasýndan almýþtý. Bizse konuþma þehvetiyle doluyuz. Önce bu hastalýktan kurtulmanýn yollarýný aramalý, bütün günahlarýn baþ müsebbibinin bu çok konuþmak, malayani olduðunu anlamalýyýz.

Konuþma orucu tutmak. Gemuhluoðlu rahmetli bunu kendine prensip edinmiþti. Efendimiz ‘kiþinin Müslümanlýðý malayaniyi terk etmesindedir’ diyerek günah kapýsýný kapatmayý salýk vermiþti. Günümüz insanýný malayaniden kurtarmanýn en güzel yolu okumaya teþvik etmektir sanýrým. Okuyan insan dedikoduya, malayaniye, laf taþýmaya vakit ve ortam bulamayacaktýr. Okuyan, okuduðu üzerinde düþünen insan konuþurken okuduklarýyla ilgili konuþacaktýr. Okuyan insan sanal alemin zararlý yanlarýndan da korunabilecek, böylece kendisine günahlara karþý bir zýrh edinecektir.

Ýslam’ýn il emrinin oku olduðu düþünülürse bunun ne kadar elzem olduðu anlaþýlacaktýr. Bireysel okuma yetmez, okuma eylemi topluma yayýlmalýdýr. Ýþte iþin en zor tarafý da budur. Bunun bir sosyal sorumluluk projesi olarak ele alýnmasý þarttýr. Okuma evlerinin, kütüphanelerin yaygýnlaþtýrýlmasý, okumanýn teþvik edilmesi kolay bir iþ deðildir elbette. Kolay olsaydý bugüne kadar baþarýlýrdý.

Geçmiþte kýraathanelere konulan kitaplýklarýn ve orada olmasý mecbur tutulan kitaplarýn akýbetinin ne olduðunu bilmiyoruz. Elbette hepsi talibi olmadýðý için tarih oldu. Okey oynamanýn rehaveti varken günümüz kahvehanelerinde kitap okutmak dayatmacý eðilimin bir sonucuydu ki baþarýsýzlýkla sonuçlandý. Kütüphanelerimizde kitap okuyanlarýn sayýsý bir elin beþ parmaðý kadar. Ödev yapma dýþýnda kütüphanelere uðrayan pek fazla insan bulunmuyor.
Ancak o kadar da ümitsiz olmamak gerek. Özellikle öðrenci kesimi içinde belli gruplar var ki bunlar kitaplarý ellerinden düþürmüyor. Bize düþen bunlarýn sayýsýný artýrmak olmalý deðil mi?

Bu da yetmez camileri okuma evlerine dönüþtürmeliyiz. Bu nasýl olacak? Bizim cami imamý her gün öðle namazý sonrasý Kur’an-ý Kerim’den bir sayfa okuyor ardýndan meali açarak anlamýný okuyor. Kentin merkezi camiinde ikindi namazýndan sonra imam efendi iki hadis okuyarak anlamýný veriyor ve izahlarýný yapýyor. Bunlar iyi örnekler. Bu örnekler artýrýlarak yaygýnlaþtýrýlmalý, üniversite yýllarýmda Erzurum’da görüp cesaret ederek giremediðim siyer okuma yerleri yapýlmalý, sözlü kültürün kapýsý bu mekanlarda açýlmalýdýr. Hazreti Ali’nin cenkleri, Hazreti Hamza’nýn kahramanlýklarýnýn da biraz abartýlarak anlatýldýðý kitaplarýn okunduðu bu mekânlarýn modernleri belediyeler tarafýndan tesis edilmelidir. Mesnevi okumalarýnýn yapýldýðý mesnevi evi benim meskûn olduðum ilde var. Bu bütün illere yayýlmalýdýr.

Ahmet Kemal
Kayýt Tarihi : 27.8.2018