Eþim, yetimlerle ilgili bir çalýþma için birkaç günlüðüne Hatay’a gitti. Ev ortamýndan uzaklaþýp kendilerini farklý alanlarda da ifade edebilmek ev kadýnlarý için oldukça önemli bir rehabilite yöntemidir. Çünkü bu þekilde aile sorumluluðunun yanýnda sosyal sorumlulukta da var olduklarýný gösterip kendilerine olan öz güvenlerinde büyük bir geliþme saðlarlar.

Bu hususta özellikle erkeklerin eþlerinin ruhsal ve sosyal geliþimine destek vermesi kendilerinin de geliþmiþlik düzeyini göstermesi açýsýndan önemlidir.

Sadece eve kapanýk kalan kadýnlar bir müddet sonra daralmaya baþlamaktadýr. Birçok hastalýk, problem de bu daralmalarýn sonucu ortaya çýkar.

Ruhsal, kültürel, manevi anlamda olgun bir erkek, karýsýnýn bu tür çalýþmalarýna destek verir.  Bu þekilde onun da entelektüel geliþimine katký sunarak, özgün bir birey olarak mutluluðuna kapý aralar.

Bu kýsa giriþten sonra konumuza dönebiliriz. Ev kadýnlýðý gerçekten zor bir zanaat. Mesai saati olmayan, sabah baþlayýp geceye kadar devam eden bir çalýþma süreci. Belki baþýný yastýða koyduðunda mesaisi bitti derken bu sefer de eþini mutlu etme mesaisi baþlar.

Evde bulaþýk yýkamasýný seven birisi olmama raðmen eþimin sosyal sorumluluk projesi kapsamýnda evden uzaklaþtýðý zamanlarda ev kadýnlýðýnýn sorumluluðu doðal olarak bana kalmaktadýr. Bu yazý da bu sorumluluktan çýktý.

Sabah erkenden yanýma gelen küçük torunun “Dede karným acýktý” demesiyle yataktan kalkma zamaný gelmiþ mesai baþlamýþtýr. Gün torunun þakýmasýyla baþlar. Gözlerimi ovalayýp kalktýktan sonra iki torunun kahvaltý hazýrlýðý ve onlarý kurslarýna hazýrlama süreciyle iþ baþý yapýlmýþ olur.

Onlarýn karýnlarýný doyurduktan sonra bu süreci ikisinin de kurslarý için giyim maratonu takip eder. Tabi bu süreçte elbiselerini hazýrla, giydir, kreþe götür gel derken epey bir vakit geçer. Eve döndükten sonra seni bekleyen bulaþýklara tebessüm ederek bakarsýn.  Bulaþýk bittikten sonra yerlere dökülen kýrýntýlarýn temizlenmesi için elektrikli süpürgeyle iþe giriþirsin. Bunlarý yaparken aklýma Donkiþot’un mýzraðýyla yel deðirmenleriyle yaptýðý savaþ aklýma gelir ve gülümserim.

Ev kadýnlýðý mesaisi olmayan bir meslek demiþtik. Bunu yaþamýn akýþý içinde çok net bir þekilde görmekteyiz.

Gün içinde çocuklar “dede karnýmýz acýktý” diyerek yeni bir yemek senfonisi baþlar.  Derken bulaþýk, temizlik… Bu arada biriken çöplerin atýlmasý vardýr. Banyoda giyilip atýlan kirli çamaþýrlar sinsi sinsi seni beklemekte ve içten içe kýkýrdamaktadýr. “Boþ mu kaldýn kadýn!” dercesine seni çaðýrmaktadýr. Renkliler, beyazlar ayrý kulvarýn yarýþmacýlarýdýr. Tek tek onlarý ayýkla ve çamaþýr makinesine at. Eh bitiyor mu? Nerdeee! Çamaþýrlar bitinceye kadar kahve molasý. Bu kadar da haklarý olsun caným.

Çamaþýr yýkandýktan sonra balkonda seni bekleyen ipe doðru paklanmýþ yaþ çamaþýrlarla uygun adým yürüyüþü baþlar. Tabi güneþte aðarmasýn diye terslerini çevirmeyi de unutmamak gerekiyor. Sonra bu çamaþýrlar niye aðardý diye bir zýlgýt gelebilir. Tabi çamaþýrlar toplandýktan sonra bir de onlarýn ütüsü var deðil mi? Ütü bir de düzgün olmazsa yandý çýran! Bir yandan aðlayan çocuk, diðer yandan ütü, mutfakta biriken bulaþýklar akþam mesaisi için bekleyen iþlerdir.  

Bu koþturmanýn içinde farkýnda olmadan vaktin akþama doðru evirildiðini görür ve yeni telaþýn içine girilir. Akþam için ne yapacaðýný düþünmeye baþlarsýn. Bu ev kadýnlarý için büyük bir derttir. Çünkü ölüm yoksa gün bitmez ve her gün yeni bir yemek, farklý bir yemek isteðiyle karþýlaþýlýr.

Mesele yemeði yapmakta deðil onu evdekilere beðendirmektedir. Bu çok daha ayrý bir derttir. Çünkü kimisi sulu sevmez, kimisi acýlý, kimisi taze, kimisi fýrýn…

O kadar uðraþýr yemeði yaparsýn bir de buruþmuþ yüzlerle karþýlaþýrsýn. Bir eline saðlýk, güzel olmuþ kibarlýðýný çok görürler.

Caným istemiyor, yine mi ayný yemek, bunu mu yiyeceðiz…

O zaman insanýn içinden “Zýkkýmýn kökünü yiyin!” diyesi geliyor ama iþte lafý yutmak zorunda kalýyorsun. O kadar hazýrlýk yap, o kadar iþin içinde yemeði sofraya koy aldýðýn cevap ekþi bir surat olsun. Ýþi býrakma, ben yapmam deme, daha iyisini biliyorsan sen yap deme lüksü de yoktur. Ýstersen de 😊

Ev kadýný gün boyu yemek, bulaþýk, temizlik, çamaþýr, çocuklar derken günü çok yoðun bir þekilde geçirmektedir. Temizlediði tezgâhýn saat baþý tekrar kirlenmesi, etrafýn daðýnýklýðý ise en çok moralini bozan iþlerdendir. Bu arada onun en büyük þansý, varsa sohbet edeceði can yoldaþý bir komþudur. Onun yorgunluðunu alacak olan böyle bir komþu Allah’ýn en büyük lütuflarýndandýr.

Gün boyu ev iþleriyle uðraþan, çocuklarýyla, torunlarýyla ilgilenen ev kadýný sözde hiçbir þey yapmadan evde keyif sürmektedir ev halinden anlamaz kiþiler tarafýndan. Bunu yaþamayan ne kadar zor olduðunu bilemez.  Çocuklarýnýn mutluluðu, evin düzeni tertibi ve temizliði için saçýný süpürge eden kadýn akþam olunca bir de kocasýný mutlu etmeye çalýþacaktýr. Ýþten yorgun argýn gelen, morali bozuk kocasýný gülümseyerek karþýlamak, ona moral vermek ve yorgunluðunu almak da kadýnýn ayrý bir sorumluluðu olarak onu ahtapotun sekiz koluyla sarmalamaktadýr.

Ýþte aslýnda insanlarý yargýlamadan anlamaya çalýþmak evde huzurun en büyük kaynaklarýndan birisidir.

Bir de çalýþan ev kadýnlarý var ki onlarýn iþi daha da zor. Gün boyu iþ yerinde çalýþýp akþam olunca koþa koþa ev iþlerini yetiþtirmeye çalýþmak, yemeði hazýrlamak, bulaþýk, çamaþýr, çocuk derken gün koca dev dalgalar gibi üstüne üstüne gelir ve günü nasýl tamamladýðýný bilemez. Kadýnlarýna yardýmcý olan ve onlarýn yükünü hafifleten erkekler, erkek egemen kültürde kýlýbýk gibi kaba bir sýfatla anýlýrken erdem egemen toplumlarda bu büyük bir zarafet ve incelik olarak deðerlendirilir.

Tabi bu yazýyý yazarken konuþtuðum erkek arkadaþlardan bazýlarý yazýya þerh koyacaklarýný söyleyerek daha okumadan itiraza baþlamýþlardý. Erkekler çok mu rahat? Onlar yorulmuyorlar mý? Bu yazý çalýþan erkelere haksýzlýk deðil mi þeklinde itirazlar olacaktýr. Ancak yazýnýn konusu ev kadýnlarýydý. Bu yazýyý onlarýn gözünden hayatý okuyabilmek için kaleme aldým.

Tabi ev kadýnlarýnýn sorunlarý ve sorumluluklarý bunlarla da sýnýrlý kalmamakta. Özellikle erkek egemen toplumda çok daha çetrefilli ve zorlu sorunlarý bulunmaktadýr. Bu bedensel yorgunluklar bir þekilde bir kahve molasý, bir dost sohbetiyle giderilebilir. Ancak psikolojik ve kendisinden kaynaklanmayan sorunlarla yüz yüze gelmesi, bunlarýn aðýrlýðýnda ezilmesi onu daha çok yoracaktýr. Ýþte bu noktada koca onun en büyük destekçisi olursa aile ormaný kadýn için huzur dolu bir dünyaya döner. Emine Þenlikoðlu’nun bir kitabýna verdiði isim burada çok ama çok anlamlý olacaktýr. “Kadýnlarý Kadýnlar da Eziyor” Kitaptan bir alýntý;

“Kadýnlarý da ezenlerin sadece erkekler olduðu sanýlýr. Halbuki kadýnlarý kadýnlar da eziyor. Þunu unutma! Zalimin diþisi erkeði olmaz. Zalim zalimdir.”

Ev kadýnlýðý birçok alanda mücadelenin verildiði bir ortamdýr. Her gün ayný iþleri yapmak insan hayatýný sýradanlaþtýrarak bir nevi robota dönüþtürür. Ýþte bu aþamada ev kadýnýn en büyük þansý, kendisini anlayan koca, sohbet edebileceði bir komþu, deðer verecek kaynana, kayýnbaba ve onu ötekileþtirmeyecek, el kýzý olarak görmeyecek görümce ve mutluluðunu paylaþabilecek bir elti…

Bu yazýyý yazma amacým dediðim gibi evde kaldýðým birkaç günlük süreçte ev kadýnlýðýnýn ne olduðunu anlama ve anlatma çabasýydý. Kadýnlarýmýza verdiðimiz deðer evimize, çocuklarýmýza ve kendimize verdiðimiz deðerle alakalýdýr.

Çünkü bir evde kadýn mutluysa herkes mutludur.

Seyit Ahmet Uzun