Eðitim Üzerine Yazýlar 


TEVHÝD-Ý TEDRÝSAT 

Tevhit-i Tedrisat anlayýþ ve sisteminin bu gün medeni dünyanýn standartlarýna uymadýðý, demokratik anlayýþa ters, özgürlükçü dünya normlarýna aykýrý bir sistem olmadýðý anlaþýlmýþtýr artýk. 

Bu yanlýþtan dönmenin zamanýdýr. Batý normlarýnda eðitim yapmak istiyorsak bu þarttýr. Batý tipi bir demokrasiyi yerleþtirmek istiyorsak bu zorunludur. 

Batý tipi demokrasilerde çoðulculuðun esas alýndýðý eðitim anlayýþý hakimdir. Bizde yüzyýldýr sürdürülen bu yanlýþtan bir an önce dönülmelidir. 

Osmanlý eðitimi gönüllülük esasýna dayanan vakýf sistemiyle yürütüyordu. Eðitim kurumunu inþa eden hayýr sahibi veya sahipleri onun yaþamasý için gerekli akarlarý da vakfediyordu. Vakýf kendi içinde yönetimini tesisi ediyor, eðitim için gerekli önlemleri alarak ulema sýnýfýný yetiþtiriyordu. Her vakýf kendine özgün bir yapýdaydý. Vakfedilen kurum hangi eðitim için vakfedilmiþse o tür ve cinsten bir eðitim veriyor buna devlet karýþmýyordu. 

Azýnlýklar kendi vakýflarýný kuruyorlar kendileri için gerekli insan tip ve elemanýný yetiþtiriyorlardý. Herkes yüksek eðitime kadar anadilinde eðitim yapýyor, yüksek dini eðitim dili Arapça, Edebiyat dili Farsça seçiliyordu. Buna da kimse itiraz etmiyor, bunu tartýþmýyorlardý bile. Ýlk ve orta eðitimlerin ana dilde olmasý bölünmeye yol açmýyordu. Aksine her ulusun kendi dilinde eðitim almasý ülkeye aidiyetinin azalmasýna deðil artmasýna yol açýyordu. 

Daha yakýn zamana kadar saðlýk eðitimi saðlýk bakanlýðýna aitti. Ne yazýk ki o da Milli eðitime devredildi. Tabi bu ayrý yönetimin farkýndalýðý vardý da diyemeyiz. Çünkü bu okullarýn da eðitimi Milli Eðitim bakanlýðýnýn elindeydi. Yönetim yönünden ayrýlýk fazla bir fark yaratmýyordu. 

Cumhuriyetin tek tip insan yetiþtirme projesi artýk terke edilmeli. Bunun fiyaskoyla sonuçlandýðý artýk anlaþýldý. Bunda ýsrar edilmesi anlamsýzdýr. Bu tek tip insan çýkarcý, eyyamcý, adam sendeci, vurdumduymaz, çevreye ve insana saygýsý olmayan, tek derdi para kazanmak, yüksek geliri kolay yoldan elde etmek olan, ikiyüzlü, uyuþturucu tacirlerinin oyuncaðý, bonzaici, hortumcu insan tipidir. Bu tipin de ne kendine, ne ailesine, ne vatanýna, ne milletine bir hayrý olmayacaðý apaçýk ve aþikardýr. 

Gelin yeni insan tipini çeþitli kurumlar eliyle iyilik ve güzellikte yapýlacak bir yarýþla yetiþtirelim. Her kurum kendisine gerekli olan elemaný yetiþtirsin. Milli Eðitim Bakanlýðý genel sistemi kursun, diðer kurumlar kendisine gerekli olan elemaný yetiþtirsin, özel sistemlerini kursun. Gerekli önlemleri alsýn, aksayan yönleri araþtýrarak düzeltsin.

Ahmet Kemal