Online Üye
Online Ziyaretçi
‘’Issızlığa yürüyen yolcuların
ağzından
Bir akşam duyuverdim şair olmadığımı
Şahdamarım kabardı; sonra dindi
fırtına.’’(Alıntı)
İklimleri ser ayaklarıma
Müsait bir vaktimde gezinirim
etraflıca
Aşkın kozasında kilitli bir şahika
Gözündeki perçemler yanarken aşk
uğruna
Göğün neferi bir damlaysam ne mutlu
bana
Yaratılmış en hakikatli acı
Sözcüklerin şüheda mazisi
Günün beti benzi soldu bir kere.
Göğe konuşlu pençesi yüreğin
Sakındığım gözümden
Soylu bir hüzündür takındığım
Tam takır kuru bakır mutluluk
Mazur görün beni:
Bakın, güldüremedim sizi.
Yüzüme atılan her yalnızlık ve tokat
Kükreyen şuh sözcüklerden
Sökün eden şahı duyguların
Ah, sökün eden ta içimde
Uyruğu yok işte hazanın
Kanaviçe duvağında serseri gölgenin
Peşime takılmışlığı ne ki?
Soytarı bir iklimde telaffuz edilesi
Sarkacı günün adeta kilitli bir
çekmece
İçine yerleştiğim adam akıllı:
Çıkmaksa geçmez aklımın ucundan
Ah, huysuz ben ve çekilmezliğim
Nasıl da kök söktürürüm yaratılara
Hani aksi yüreğin
Hani sefasını süremediğim
Hani yaslı ömrün dik yakasında saklı
hüznün
Peçesi.
Başıbozuk bir düzense hüküm veren
Yanlı yansız kimse sevdiğim
Varlığın tekmili
Yoksunluğumun serseri nüvesi
Kapıp da koyuverdiğim şu benlik
söylenceler
Gözümü diktiğim yarında mı saklı
yoksa cevabı bilinmezin?
Her kat izinde duyguların
Her ket vurulduğunda mutluluğun
Belli ki kolluk kuvvetidir
sözcüklerim
Her yarım hikâyede
Arzı endam eden sefil Külkedisi
Kozumsa umut ve sevgi
İnancın yüzü suyu hürmetine
Bağcıkları çözülen dünün
Kiremit kırmızısı bir isyan
Aşkın aruz vezni kim bilir nerede
saklı bir kelam?