Tedarikli imgeler çalýntý sevinçlerimin dip karasý,

Hazneme yýðdýðým sensiz ve sessiz cümleler;

Tek teselli, gönüllü yok oluþumun gölgesinde,

Hicap ettiðim safran sarýsý kibirli düþlerim ve düþüþlerim.

Yanýlsadýðým makamsýz þarkýlarda hüznü revnak,

Yokluðu milat,

Sonu adeta girdap.

Hadi çöz düðümümü hatta yetmedi vur öfkeni

Yüzüme ve sonlandýr demini þu rehavetin.

Yetmedi mi, bakma da yüzüme,

Sarkýk ceberut haznesi yitik berduþ

Bir peyda oluþ hepi topu,

Küllenmiþ bir yangýnda

Kurtaracaðým tek ganimet.

Tütsülerken aþký hani olur da gelirim yola,

Devinen salkým saçak kar tanecikleri,

Her biri esrikli aklýmýn yitik telaþlý hücreleri,

Yokluða namzet var oluþun kuytularýnda

Yine de yüz sürdüðüm her yeni sabah.

Ne çok karartý ne çok yangýn ne çok yalnýzým,

Ne çok sözsüz imge söz geçiremediðim.

Hanidir iç güveysinden hallice;

Korunaklý iki yakam bir araya getiremediðim,

Ucu kýrýk þu yanýk öfke, sýzan, sýzlayan ansýzýn

Sýðýndýðým hücrem evrilirken günden geceye.

Sýtma nöbetlerim ölürcesine,

Yitik yýllar tam da senenin ilk günü

Dolduramazken haznesini gönül bildiðim

Çok uzaðýndayým belli ki milat bildiðim

Þu ölümlü bedenin ettiði her tahayyülde saklý

Yürekten dilediðim yine de ayyuka çýkan

Öylesine bir teselli.