İşgaller kuşandım sensizliğinde/
sessizlik bir büyülü zaman ki kirlenmedim hiç...
(.
.
.)
önce sesim kısıldı kapı aralığında
sonra çınladı bir ezgi derinden
ve ben dudaklarında
kaosu duydum…
boşluklarım...
en tenha yerinde gecenin,
ışıkları kapatılmış salonlar gibi
odalarca dizlerini çekti içine ağır ağır…
kapatıyorum gözlerimi uzaklaşır gibi kokundan
teninden/derinden
gerdanından…
kapattım,
bir daha duymayacak gibi/kokun.
diz(e)lerin kırışmış
ve sesin ki
alıngan telaşlar içersinde
kime benziyorsun
güldüğünde?
ıslandığında sonra
sırılsıklam
terlediğinde
bu sırt
kime benziyor?
öğrenemedim.
ve ben ki
sevgilim olmayan sevgili;
(omuzlarını öptüm şimdi
ense köküne ayetler bırakan dokunuşlarla)
üşürken soluğum terli
avuç içlerimi saklayıp
sonra kavrayıp derinden
sol göğsünün altındaki safiri
iyi niyetli besteler gibi
gülüm/seyip,
gölgeler boyunca uzun
uzadıya
hiç görmediğimiz rüyaların
tabirini yaparken dudAKların
ve akarken mavi
haylaz hevesler düşerken saçaklarından
tüm eksikliğimle
önce kapatp ağzımı ama,
sonrasız susmalı belki...
yinede isterdim çokça
isterdim/
gözlerimi görmeni
gözlerim
kalabalık
gözlerim
belirsiz özne ki
sen kalabalıştıkça
yüreğinde
ilk burada bozuluyor elası denklemin...
ki parçalarına ayırıyorum
renk renk
söz/söz
parçalarımı...
sen üzülme diye
kapatıyorum ruhumun demirden kapılarını
ve kıskanıyorum saçlarını
gümüş taraklardan ki
hepsi bu sadece...
(...)
