Bursa'da yaþayan  memur babanýn dört  kýz çocuðundan  ikincisiydi Nursel. Saçlarý ipek yumuþaklýðýnda kömür karasý, gözleri ýþýðýný Ay'dan almýþ yakamozlarýn parýltýsýnda, ruhu ise hassaslýðýnýn yaný sýra bir o kadar da mücadeleciydi, azimliydi. Pes etmek, vazgeçmek ona göre deðildi. Çok zor þartlar altýndaydý belki, ama  hayalleri ve bu hayallerini gerçekleþtirmek için elinden geleni yapacaðýna sözü vardý öncelikli olarak kendisine ve ailesine. 

Annesi Hayriye Haným, ismi ile bütünleþen nadir insanlardandý. Hayýrlý bir eþ, evlatlarýna fedakar bir anne idi. Onca zorluða, eþinin  her ayýn 15'inde getirmiþ   olduðu üç kuruþluk memur maaþýna raðmen, yemeyip yediren, giymeyip giydiren, etrafýnda onu tanýyan tanýmayan  birçok kiþinin hayranlýðýný ve takdirini kazanan mükemmel  bir insandý. Evlatlarýnýn okumasý, geleceklerinin aydýnlýk olmasý için diþini týrnaðýna takýp sabýrla aza kanaat getirerek evini geçindirmeye uðraþýrdý. Ayaðýnýn altýnda cenneti saklayan bir anne.

Babalarý olan Memduh Bey ise, etrafýnda mahalleli tarafýndan sevilen, sözü dinlenir, saygý gören, kimsenin etlisine sütlüsüne karýþmayan biri idi. Zaten köyünde imamýydý. Köylü O'nu ayrý bir severdi.

Çocuklarýndan büyük olan kýzý, Ýstanbul gibi büyük bir þehirde Hukuk Fakültesi'ni kazanmýþtý. Baþarýlý bir öðrenci olduðundan çeþitli burslar kazanýp,  alnýnýn akýyla okulunu bitirmiþ, daha sonra hayalinin mesleði olan hakimlik için azmedip, çalýþmýþ ve  bunu da baþarýyla atlatarak emeline kavuþmuþtu. Bir yandansa aralarýnda 2 yaþ farký olan Nursel, yine Ýstabul Üniversitesi'nin Sosyoloji Bölümü'nü kazanmýþtý. Öðrenim kredisi çekerek, ailesine fazla yük olmamak için eðitimine zor da olsa devam ediyordu. Herþey yoluna girmeye baþlamýþtý ki; birgün belinin üstünde þiddetli bir aðrýyla uyandý. Zaten son zamanlarda üzerinde halsizlik, iþtahsýzlýk, bulantý... gibi belirtiler de oluyordu,fakat bunu stresli yaþantýsýna baðlýyor, önemsemiyordu. Ders notlarýný düþürmemeliydi, yoksa almýþ olduðu burs kesilirdi. Bunun korkusuyla gece gündüz demeden harýl harýl notlarýný çalýþýrdý. Bir gece artýk dayanamadý þiddetle gelen aðrýsýna. Artýk aðrý kesicilerin de bir faydasý olmuyor, aksine daha da þiddetlendiriyormuþ gibi geliyordu. Kaldýðý yurttaki oda arkadaþlarýnýn da yardýmýyla Cerrahpaþa Týp Fakültesi'nin aciline götürdüler. Birkaç tetkikten sonra böbrek yetmezliði olduðu anlaþýlan Nursel, bunu öðrendiðinde dünya baþýna yýkýlmýþtý. Ailesinden zaten uzaktý, birde böylesi bir hastalýk onu daha da çok üzmüþtü. Ama dünyanýn sonu deðildi neticede, bu hastalýðý atlatacaðýndan adý gibi emindi. Kýt kanaat geçinmeye çalýþan ailesinin onca derdi üzerine birde Bursa'dan Ýstanbul'a kýzýnýn  tedavi olma sürecinde yanýnda bulunmalarý gerektiðinden masraflarý gitgide artýyordu. Hakim olan ablalarý, öncesinde borçlarý olduðundan  ailesine çok az bir miktarda maddi yardýmda bulunabiliyordu, en azýndan bari O'nun masrafý olmuyordu. Hoþ anne-babasý için, hepsi evladý, ,evlat hiç onlara yük olur muydu?.. Yokluk iþte, insaný ümitsizliðe sürükleyen nedenlerin baþýnda geliyordu.

 Nursel hayat dolu bir kýzdý.  Hastalýðýna ve hassaslýðýna raðmen  hayata hiç olumsuz yönüyle bakmayan, cývýl cývýl, kahkahalarýyla koridorlarý  inleten biriydi. Arkadaþlarý tarafýndan sevilmesinin de geçerli sebeplerinden birisiydi bu özellikleri. Yardýmsever ve paylaþýmcý olmasý da cabasý tabi.

Nihayetinde zorlu süreçleri atlatarak okulunu bitirmiþti. Artýk iþ bulup çalýþmasý gerekiyordu. Ailesi böyle birþey istememiþti, ama bu durum onu rahatsýz ederdi. Birçok iþe rast gelmiþ, mülakatlara çaðrýlmýþ olmasýna raðmen, yorucu iþ temposu hastalýðýný daha da nüksettireceðinden doktorundan geçerli bir onay alamamýþtý. KPSS sýnavlarýna hazýrlandý kendi emekleriyle. O yýl kopya iddialarý çýkýnca hepten tuzla buz olmuþtu hayalleri.  

( Devamý gelecek ) 

Not: Bu hikayemi böbrek hastasý olan ve internetten tanýþtýðým, sonrasýnda kardeþim gibi benimsediðim arkadaþýma ithaf ediyorum...