Ýnzivada þiir oysaki müptelasý idi aþkýn þatafatlý yalnýzlýðýn da mimarý ve kaidesi ve kasidesi zindana mahkûm imgelerin özgürlüðüne kavuþtuðu varsa yoksa þairin rüzgârýna meyleden demlendiði kadar hüznün dert edinen þiiri en ve de tek münferit hecede kýyýlýrken de içi ardý arkasý gelmeyen duygularla kýyama durduðu ve düztaban seken minvalinde göðün yerkürenin de hikmeti en çok hecelerin yanýp tutuþtuðu o aþk iklimi.

Beylik bir nazdan öte.

Bozguna uðrayan yüreðin mateminde saklý öncesi olmazken aþkýn öncüsü varsa yoksa sevdanýn ve kat izinde saklý yüreðin muhteviyatý.

Densiz rüzgâr.

Demlenmiþ ömür.

Demir atmýþsa þiire þair.

Sancaðýna sýký sýký sarýlý kimine göre esir kimine göre eser…

Estikçe sonlanmaz rüzgâr def edemediði karanlýðý dahi baðrýna b/asabilen ve aðýrdan aldýðý mutluluðu þiirle ölçen biçen bir terzi gibi ya da marangoz iz düþümünde tüm verilerin titizlikle diktiði sözcüklerin söküklerine d/okunan o gaipten gelen naz ve imtiyaz sahibi iken þair eksik etmediði niyazýnda saklý dünyasý ve köklediði kadar ruhunu tutkusuna da geçmez iken sözü, seferi tanýklýðýnda hüznün öylesine bir mertebe ki eriþtiði.

Zaman aþýmýna uðramýþ olsa bile.

Zan yüklü gýybetin düþmüþken diline.

En zamlý sözcük en muhterem kimine göre divane kimine göre terane oylumu sevdanýn ortasýný bulamazken aþkýn ön sözü varsýn olsun söylenmesin tastamam gök kuþaðýna dahi sýzan karanlýðýn ertesi ve ötesi elbet beyazýn elbet masumiyetin güftesi:

Kardýðý sözcüklerin.

Kandýðý cihanýn.

Kaybolmaya yüz tutmuþ iken mevsim.

Karaçalý misali þair oysaki göðün yýldýzý yerin çiçeði uzanamayan kimse densiz bir iklimde demediðini býrakmadýðý kadar körü körüne yaþamayý çoktan men etmiþ iken yüreðinden ve kalemi nasýl ki duygularýn mendireði sökerken þiir baþka bir þiiri ve tökezlediði ne ki takas misali duygular kimine göre sadece kalas ve palas pandýras vuku bulan mýsralar.

Ne hezimet.

Ne eziyet.

Deli cesareti þairin cübbesine esen rüzgâr ve uçuþan imgelerden gözlerini alamadýðý kadar þafaðýn dahi sancýlandýðý þafaðý atarken rüzgârýn ve nazarýnda insanlarýn ulaþýlmasý zor olsa bile aþkýn dinmeyen esintisi hem üþüten hem titreten yüreði.

Sözcükler ki mikado çöpleri gibi.

Saltanatý kalemin cefa yüklü yerkürenin ve huzura delalet göðün çaðrýsý ve kapýþan kuþlarýn kanat sesi ve sözcüklerin nefesine eþlik eden sazý da sözü de sonlanmaz iken çenginin varsýn olsun mutluluk bir ütopya varsýn saçýný baþýný yolsun zalim ve külhanbeyi.

Ýndinde evrenin.

Asaleti yüklenen yüreðin solduðu zemheri ýsrarla yazan kaleme verip veriþtirdiði kadar gök kubbenin temennisi:

Elbet þair için için yanarken.

Elbet kalem çoktan yangýn yeri.

Þairin kurtaramadýðý kadar kendini bu ateþten bu yangýndan çöl çiçeði misali kýraç topraklarda bile hüküm sürebilirken sevgi denen çiçeðin ulaþýlmasý zor mabedi matemi için için yakarken sefil þairin tek temennisi saklý Allah katýnda ve ruhunda saklý gizem ve yalnýzlýk ve öðün atlayan kumpanyasý sözcüklerin birer öðretiye meyyal yazmadýðýnda kalem, yangýn yeri evren yâdýnda dünün yârinden uzak yâd ellerde içine düþtüðü tuzak elbet aþkýn da þairin de akýbeti bilinmezin yatarken koynunda…