‘’bana bir yol gerek, hiçbir yere çýkmayan,
bir de þehir, evim barkým olmayan.
her þeye herkese yabancý kalmalýyým.
bana bir ölüm gerek, sabah olmadan
bir de mezar, üzerine güneþ doðmayan.’’(Alýntý)

Öznemi arýyorum devasa bir özlemle sahip çýkamadýðým kadar kendime kimyamdaki deðiþiðimle hemhâl fizik kanunlarýna çektiðim rest ile müptelasý olduðum aðýr çekim var düþlerimde.

Sözcüklerimi arýyorum misal:

Ve iþte o rabýta:

Aþkýn tünediði reçineden minvali özlemin rakýmý adam boyu dalgalara rest çeken bir meyyal ki köpüren yüreðimin derdest edilmiþliðime tek çare çaresiz ufkun göz alýcý tutkularýn da yuvasý ve hanesi iken þiir ve þehir.

Cýlýz bir ses tonu öncem.

Çaylak sözcüklerle ördüðüm hüzün hýrkam bazen önü açýk bazen baðrý kapalý bir batýlda hüküm süren bir avazda doðan güne geceye telaþlý nidalarla eþliðim ve eþiðinde kaldýðým kadar evrenin:

Ne ömür.

Ne ölüm.

Araf’taki istikametin öncüsü ve sözcüsü yine þiir.

Endamlý bir vaveyla öykündüðüm öykülerden derlediði kap-kaça uðrayan hayallerimden arda kalan belki de künefe tadýnda bir gün dilerken Tanrýdan ve iþte kalbime sürdüðüm acý biber gibi gözlerimi yaþartan þeytan tohumu dikili kâfirlerin bataðýna en çok da lanete özenen bir ruh gibi peþime takýlý hüzün cetveli ile de almýþken boyumun ölçüsünü önce damlayan sonra taþkýnlara mahal veren ve iþte cennetin seyri ve nesri top yekûn firar ettiðim hem kendimden hem þiirden de alýrken intikamýmý…

Kordan heceler.

Közünde kahvenin telvesine sadýk falcý kadýnlar.

Belki de bir kara büyü üzerimdeki.

Ötüþen kuþlarýn bilgiç cehaleti maviden bir ýrmak iken aþkýn gözleri semada takýlý aklým tüm göçmen kuþlara veryansýn ettiðim o erken göç vakti düþmezken aklýmdan açýða alýnmýþ bir hayal gibi aksayan ayaklarý kalemimin akýþkan hüzne sirayet eden yenilgilerim…

Telkin ettiðim kadar kendime gizli saklý bir özne ne haddime?

Tavaf ettiðim kadar evreni tahakkuk eden bir vergi dilimi ve iþte dilimliyorum heceler yetmese de yüreðimi ve kimsesizliðe mahal vermesin Tanrý yeter ki demenin bir üst seviyesi…

Bir ardýç kuþu göðün müdavimi.

Aþk iken þiirlerin efendisi.

Soluk teninde aþkýn sindiði kadar özlemin ve iþte buðulu sesi gizemin bense hala kendimi arýyorum…