Yabani düþler deðil iþte ördüðüm. Ýpeksi bir hüznün muhatabý iken gecenin kefeninden damlayan o tek damla gözyaþý.

Rahmetle buluþmak adýna.

Rahmeti aslýnda içimde saklý tuttuðum çok da raðbet görmediðim.

Ýklimlerden hazan ihbar ettiðim ise yazda kalan saydam yaram.

Yamalý bir düþ’ ün ortasýnda yekpare hüznün de kat izinde ve iþte devþirme gölgelerden kaçtýðým en çok da yalnýzlýðýn ulemasý iken yeryüzünde yaþadýðým kadar yaþattýðým duygularým.

Gecenin teni.

Asýlý kaldýðýmsa zikri dünün.

Dünü bölüp de saatlere heceleri de yuvarladýðým uçurumun kýyýsýnda gidip geldiðim ödünç günün son buyruðu.

Ben bu günü yazdan aþýrdým ne de olsa Eylül’e namzet deðildi günün sýcaklýðý ve yaþattýðý buhran.

Çapulcu idi imgeler nasýl da isyankâr ve kalp gözümle olan seyrüseferinde ömrün de bu son deminde tetiklenen iç sesim ve iþte baskýn olan güneþin ateþimi daha da yükselttiði.

Titri ise dünün temas halinde iken güzün de bütçesi analizini yaptýðým duygularýn efkârý iken aðýr basan.

Temenni ettiðim neyse beklemede.

Beklemeye aldýðým bir þiirinse çýtasýný yükseltip çivi çiviyi söker misali bir yazýyorum bir siliyorum iþte ve alýn terimi silmeden sinemdeki aðrýyý da kovamazken sinen bir koku ile ve de büyüsü ile geceye eþlik eden mevsimin ilk yaðmurunun az daha olsa ferahlýyorum.

Devirdik koca yaz’ ý yaza yaza.

Yazdýk yaz’ ý kan ter içinde.

Yazdan kalansa yazgýnýn yazamadýðým kelimeleri ama dilimde ve yüreðimde sadece Rabbim ve Besmele ve koyu gözlerinde gecenin içlenen kalemin de umurunda olmadýðýmý biliyorum hani için için.

Kalem varsa ben varým.

Ben varsam bile kalemin kimi zaman nazarýnda olmadýðým nezdinde sadece otomatik bir el gibi iþlevini gördüðüm kalemin mukadderatý elbet kaderimde g/izli.

Bir karede saklý tek bir katre.

Bir renkte saklý iken sonsuzluk.

Kalbin ritminden kopan bir yaygara belki de ve iþte asma katýnda sözcüklerin birer asma yapraðý dökülen cümleler ve aðacýn altýna serdiðim beze doldukça doluyor dökülen yaprak misali.

Düne gidiyorum çok çok geriye.

Lisedeki coþkum ve çok sevdiðim bir yazarýn kaleminden okuduðum daha dün gibi aklýmda.

Ruhun þad olsun sevgili Leo B.

‘’Evimizin bahçesinde toplanmýþ o dökülen yapraklar… Hýnca hýnç duygular ve iþ dönüþü görüyorum ki; bahçede dökülen tüm yapraklar çöp kutusunu boylamýþ.

Üþenmeden gidiyorum ve boþaltýyorum çöp kutusunu ve tüm kurumuþ yapraklarý evimin salonuna boca ediyorum ve saatlerce yürüyorum üzerinde duyduðum yaprak hýþýrtýsý adeta Tanrý’nýn beni çaðýran sesi ve yaþamanýn da ta kendisi.’’

Uzun bir zaman önce okuduðum kitaptan aklýmda kalan o duygu yüklü pasaj.

Hazan ve kýþ mevsimi bence spor yapmanýn da mevsimi hele ki yaðmur altýnda yürümek gibisi yok.

En sevdiðimse dökülen yapraklarýn beni çaðýran sesine kulak vermek ve sevgili yazar gibi içimden de hep geçer her yürüdüðüm yolda üstüne bastýðým o kurumuþ yapraðýn adeta hýçkýrdýðýna tanýk olurum ve yaprakla beraber ben de aðlarým.

Lisede okuduðum bu anlam yüklü cümleler bu gün da ayný tesiri yapabilmekte bende.

Deðiþmeyen tek þey deðiþimin ta kendisi.

Deðiþmediðim kadar da mustaribim hani hayattan ve insanlardan hele ki yapraklarla konuþtuðumu ola ki biri fark etsin az alaya alýnmamýþýmdýr hani aslýnda pek çok konu için geçerli bu alaya alýnma konusu çünkü içtenliðin kabul görmediði bir zaman ve mekânda yaþýyorum ben. Ben lisedeki haletiruhiyemi koruyabilirken dünde kalan arkadaþlarým nasýl da Kaf daðlarýnda yolculuk yapýyorlar.

Yaþýmýn ya da yasýmýn dokusu mu?

Gözlerimse ayný renk.

Yansýttýðým ve yadýrgandýðýmsa eriþkin bir insan olmamsa çocuk kalmama asla mani deðil ve beni yadýrgayan insanlar da çünkü çocuklukta edindiðim deðerler ve bana aþýlanan öðretiler çað atlamadý sadece takvimde yýllar devinirken ben hala somut bir þeyler yapmak adýna insanlýðýmý kolaylýkla devreye sokuyorum ve insancýl yüreðimle armaðan ettiðim bir tebessüm ve içten bir selam kolaylýkla rencide edilmeme vesile olmakta.

Devasa bir metropol iken yaþadýðým þehir.

Þiirle ilgisi olmayan yüzlerce kiþi ile çevriliyken etrafým.

Ve ben insanlara çiçek ya da umut ve duygularýn tekelinde nadide varlýklar olarak d/okunmak istediðimde ve iþte geri tepen ve beni daha da yaralayan.

Günden kaçmak benimki belki de insanlar iken yine beni buna zorlayan.

Ve gece kanarken.

Geceyi ben kana kana içerken.

Ve depoladýðým enerji ve aydýnlýðý geceye sererken.

Kalemle olan münasebetim ki onun da bir eþref saati var ve gündüzü dökülmüþ yapraklar gibi çuvala koyup da gece ile gizlice buluþtuðumuz ama yazarak da ifþa ettiðim: elbet gece ve kalemin aþkýna tek tanýk ben iken aymazlýðýnda dünün kaybolan günün de nezdinde ben hep yazýyorum hem koþuyorum Mevla’ma ve bunu ifade etmenin güzelliði ise yarýnlardan umut kesmediðim.

Gerçi karamsar olduðum kadar umudu da ansýzýn kapý dýþarý ettiðimin bilincinde iken evren gecenin kör vakti bacadan cumburlop diye atlamakta koynuma.

Ýhbar ediyorum iþte acýmý.

Ýhbar ediyorum kaybolmuþ nidalarýný günün.

Ýbraz ediyorum mevsime ve Eylül’e ve yapraklarýn üstünde yürümeyi öylesine özledim ki bir de yaðmur eþlik etti mi gelin görün ki yüzümdeki maske ve pandemi de sonlanmazken içimden gelen çoðu þeyi erteliyorum bu yüzden baþka bir dünyaya nakil olmak için geceyi ve kalemin eþref saatini bekliyorum.

Eylül’ün ilk gecesine eþlik eden yaðmursa neþemi yerine getirdi.

Nazýyla geldi iþte Eylül.

Niyazýmla koþtum da kollarýna.

Aklým beþ karýþ havada ya da deðil lakin hayatýn tadýný nasýl çýkarýr insan azýcýk uçuk olmasa ve de ufka odaklý ve iþte eteklerim uçuþurken boydan boya ben de uçup geziyorum hüznün ve hazanýn en çok yakýþtýðý þehri elbet þehri Ýstanbul gece oldu mu nasýl da duruluyor ve ayaklarý ile acýmasýzca ezen kim varsa kaldýrýmlarý ve yüreðimi þehrin de benim de umurumda deðil hani kimin ne yaptýðý ya da birbiri için nasýl da ileri geri konuþtuðu.

Konuþtuðum fazla insan olmadýðý için muhitte gece ve þehirle olan randevuma koþa koþa geldim gecenin bu saatinde ise her yer ve gözlerim ýþýl ýþýl.

Hala masum kalmayý baþardým sanýrým en azýndan sevginin ve kalemin dokunulmazlýðýnda zaman zaman da düþünmüyor deðilim hani az bile olsa dokunulmaz olduðumu.

Rabbim bilse yeter.

Sizler de bilin istedim.

Zaten Allah’ýn bildiðini kuldan neden saklayým ki?

Ve iþte bingo!

Ne de olsa baþýma gelen hep bundan mütevellit ama insan az da olsa dertleþmek istiyor birileri ile ve bu pek imkân dâhilinde olmadýðý için kalemim sayesinde içimi sizlere döküyorum.

Sevdalý þehir.

Sevdalý yüreðim.

Ama insanlar da pek bir tefe koyarken içtenliðimi ve iyi niyetimi iyi de ben birileri için deðil Allah rýzasý için yaþýyor ve seviyorum ve yazýyorum da…