Müzmin bir rengim ben, hafýz ve de mutlak kaygýlarýmla bir bir d/okuyorum ruhumu sözcükler saf kan aþk; imgeler bir isyan yüreðimse nazlý nidalarla örülü ve sesimden doðan bir umut aþkýn ateþinde aþkýn da ataþesi iken þiir ve de þehir denen nemli þehir…

Nam saldý duygularým gecenin köründe vücut buldu derin uykumdan uyanýp da saðarken hüznümü saðdýcým iken umut ve uydusu olduðum iken annem, namert gölgelere de verip veriþtirdim aslýnda sessizce usulca dua ettiðime þahit iken melekler ve Rabbime havale ettim kötünün ve nefretin saymaný hangi zalim ve iblis ise, merhametimle saf tuttuðum hayatýn kurumuþ dere yataklarýnda dahi can buldu su buldu sözcükler…

Aþktým ben kabzama kazýlý bir hüviyet.

Sevgi ikliminde sektim ben sevebildiðim ve inandýðým kadar haiz olduðum hürriyet.

Mealim ve kök hücrem.

Meramým ve mýntýkam:

Aþka þerh düþen bir isyan.

Sözünden döneninse varsýn kýrýlsýn kalemi.

Þiarým iken sadece ve sadece sevgi ve kutsalým iken Ýlahi Ateþ…

Namým da almýþ yürümüþken nemli coðrafyalarda at koþturduðum nal topladýðým ve uyruðum aþk uyruðum þiir uyumsuz addedilse benliðim ne ki uymadýðým kadar zalime uymadýðým kadar kötülüðe ve þehrimde doðan güneþim güneþimle kafa tuttuðum karanlýðýn tembihli isyanýnda bile içimi bozmadan yürekten sadece yürekten dilediðim.

Melun mahzun bakarken o kaybolmuþ çocuk.

Ýçimde deðil mi ki þarlatan gölgelere geçiþ hakký tanýmadý Huda.

Ýçerlek bir acýdan da ötesi içerlemediðim kadar zalime iç sesim ve uyruðum ve memleketim ve hayallerim ve gözüm açýk gördüðüm rüyalar meskenim aþk zamanýn da çok ötesinde yaþayan bir ruhtum ki ben, bedenimden dahi ayrý düþebildiðim ne zamanki açsam ellerimi semaya.

Bir redif belki de.

Gýyabýnda bir nüans.

Kafiyelerin tekerlemesi ve umudun nakaratý…

Devasa bir asa elimde tuttuðum elbet kalemimle vücut bulduðum.

Gönlün de menþei:

Sarpa sarsa hüzün ne ki teklese bile yüreðim varacaðým hidayet baþtan belli çektiðim bunca acýyla, aslýma da rücu ederken gönül sesim kalp gözüm.

Seyyah sözcükler birer rota.

Firari imgelerse dilediðince verdiði kadar bunca nota.

Sanrýlý ve sancýlý bir minvalden ansýzýn saptýðým.

Ar bildiðim ve haysiyetim çatlamamýþ ar damarýmla arý düþlere kanat açtýðým bir kelebek misali güne kondurduðum metinlerim ve þiirlerim ve de asla ölümü kondurmadýðým ruhumun hazanýnda açan çiçeklerle örülü olsa keþke annemin kýr saçlarýna yaðan karý nasýl yok sayarým uyku öncesi yorgun düþen ruhunda kayýtlý iken tüm renklerin nüvesinde beyaz ve parlak bir gün daha dilerken evrenden bozguna uðramýþ sözcüklerse son duraðým da olma özelliðinden baþka hidayetin devindiði þu kâinatta haizi olduðum tek zerremin dahi nelere eþlik ettiði elbette kayýtlý iken Allah katýnda.

Mahlasý mý yüreðin hani ç/aðlayan o derinlerden çaðýran sesin de müptelasý…

Mazur gör, hafýz; ruhumun iþgalinde sözcüklerin yüzdüðü hüzün denizinde saklý tutulasý bu yitik ve imkânsýz aþkýn kürediði kadar da yalnýzlýðýmý ve iþte lades, diyen günün sonunda müridi olduðum aþkýn da dayatmalarýndan sýzan sezilerimi mazur gör, hafýz.

Bir düþ tekkesidir içimde saklý.

Bir ruhun de telvesi sevdiðim kadar acýyý sanma ki bir acý kahvenin kaçsa miladý kýrký da geçer hatýrý yeter ki, hafýz yeter ki:

Kýrkla acýlarýmý.

Düþkünüm sana.

Dik baþlýlýðým babadan miras.

Diklendiðim kadar zalime cihana neferi olduðum adaletten ötesi yoktur mademki ve iþte þiarým iken Ýlahi Çaðrý göðün yitmeyen temposunda bil ki ruhumla bil ki sarnýcýmla sana geldim.

Bilumum hükümler verilen.

Bir de takvasý dünün.

Yer gök âþýk.

Elim kolum baðlý.

Mýsralarým ne ne sabýk ne de sabýrsýz aþka iltimas geçen yüreðimin de varsýn dillenmesin muradý ne de olsa Rabbim bilir içimde dinmek bilmeyen bu sevdayý rüzgârýna kapýldýðým kadar hayatýn dilemmasýyým hüsranýn.

Bir milattýr kalemim.

Bir de dolmuþken miadý kaderin.

Kederimle içli dýþlý hele ki yok mudur sözcüklerin dinmeyen edasý?

Bir rakkase ise kalem.

Bir de nakkaþý isem aþkýn.

Neþrettiðim kadar yüreðin beyitlerini yarýnlara ve umuda taþýma telaþý.

Hazandýr muhteris kalpleri üþüten.

Bahardýr ikbalim kapýda beklemedeyim.

Çalmasa da kapým çalmadýk þarký mý kaldý ruhu deþen yaftalarýn nazarýnda da dinmediði kadar yalnýzlýðýn nazý niyazý.

Edimler vuku bulan.

Bir de hayaller…

Algý eþiðimde salýnan ninniler.

Annemin üþüyen elleri.

Yüreðimin de dinmez iken nameleri.

Gök kubbede serili devasa bir otaðý bense kýrýk kanatlý derbeder bir serçe:

Anasýnýn kuzusu isem dünümde þimdilerde beþiðini sallarken annemin.

Acýmla hemhal.

Açtýðým içimi þu boþ bakir sayfaya.

Ulemasý hüznün.

Kalemde sýrdaþým ve ulaðý düþlerimin.

Mimlendiðim mi yaþarken?

Yoksa gözüme çekilen mil mi?

Ýmlecin feryadý.

Ýmgelerin tezahürü.

Beyitler aþtým yetmedi.

Sözcükler aþýrdým alt belleðimden hafýz ama yaðmur dinmedi.

Ayan beyan sevdim de.

Aþk iken meþrebim bense sessizce uzak diyarlarda illa ki bir bir sektim yürekten yüreðe.

Gönlüm feryat figan.

Sözcüklerimse adeta atlastan bir yorgan örten üstümü.

Yaslý yaþlý yanaklarýmdan dökülen o titri mi yoksa umudun?

Her acý umuda gebe.

Her umut beklemede.

Açamadýðým bayrak deðil hem zalime bilakis Allah sevgimle iman gücümle yaþadýðýmdýr yüreðime kýlavuz.