Bir teselli koynumda büyüttüðüm þiirin cazibesi adeta, zemherilerde terk edilmiþ gecenin esef yüklü sesi ve de kalbin efendisi bir düþün özetidir adeta yazmaya durduðum þiirden baþka saklý ne varsa derininde yaranýn ve derledim sökük cümlelerden düþen neyse payýma.

Huysuz mizacýmýn mizansenidir sözcükler.

Karaborsaya düþen mutluluðun hayali bile güzel.

Sözcükler bandýðým günbegün elbet unutulmuþluðun da garantisi yüzümü bakmayan kimse, kimsesizliðimin de müdavimi kýrýk penceresinde mevsimin hala sezinlediðim bir umuttur o kýrýk bütçesinde saklý günün ne de çok yitim saklýdýr mademki sözcüklerime, sen diye baþlýyorum elbet ses olduðum duygularým ve nice zamandýr ses etmeden sevdiðimin yalancýsý olsa olsa sihirli dünyamda konaklayan bunca ýssýzlýk hali hazýrda þiir doðacakken gecenin karanlýk ceplerinden.

Beþi bir yerde bozukluklar yere dökülense gecenin iniltisi.

Kesilmemiþ göbek baðým ve aklýmýn almadýðý: artýk nasýlsa çocuk kalmayý becerdiðim ve tarifesi olmayan hüznün lokomotifi iken ses etmeden yazdýðým ve iþte kilit noktasý yalnýzlýðýn…

Hüzün bekçisiyim yerin göðün ve nöbete durduðum her gecenin sembolü elbet baþýmý yastýða koymayý unuttuðum nice gece bazense günü torbaya koyup gecede asýlý kaldýðým tarihçesi.

Ýklimler sýrdaþ.

Ýkilem yüklü mizacým katýksýz hazan yüklü.

Bir huzme ise aþk elbet yok da tarifi gerçi arif olan anlar ama utanýyorum iþte isyanýmý gömüp yüreðimi sarýp nihayetinde açmaza her girdiðim aralýksýz konuþtuðum ve yazdýðým her nasýlsa anlaþýlmamý saðlamadý.

Hüzün cetvelinde týrtýklarý yüreðimin ve bir ipe dizdiðim mandallar gibi astýðým her þiir nevi þahsýna münhasýr özlemimle boyumun ölçüþtüðü ve tabanlarý yanan geceyi kalemle falakaya yatýrmamýn ötesinde sessizlik ve tepkisizlikle cezalandýrýldýðým ömrün de ifþasýdýr her ne yazýyorsam aslýnda diyeceklerimin henüz binde biri.

Gece uyumsuz.

Gece uzantýsýnda gökten sarkan bir kanca ve iþte týrmandýðým hiçlik yüklü bir serzeniþ elbet afakidir benin neþem ve izafidir mutluluðum ve dokuduðum kadar da dokunduðum ufkun neþrinde saklýdýr gövdesi bu mecazi firarýn.

Bir bukalemun gibi ansýzýn sevincin telaþý.

Bazense ket vurulmuþ hayallerimden arda kalan o su birikintisi elbet çaðlayan göðün sadece bir damlasýyým lakin enginlere vardýðým kadar derya kadar büyükken yüreðin izdihamýnda bil ki sadece sen deðilsin saklý olan.

Rencide edildiðim hem öncem hem de anda kayýtsýz þartsýz aþaðýlandýðým bir asansör gibi gidip geldiðim ara katlarý ömrün.

Katýksýz hezimettir yaþattýðýn ve meziyet addedilen bir eziyet ki kendime ettiðime asla eriþemezsin sen elbet tebessüm ektiðim hayatýn kumandasýný iyice kaybettim ve iyice kaybettim kendimi nihayetinde þiirlerde ara ara rast geldiðim dünümden firar eden hayal kýrýklarýna ek olarak günde eklenen ve yarýnlarý þimdiden mimleyen ve coþkuma sadýk olsam da ket vurulan yoksa nazarýnda aþkýn böylesine yýkkýn ve yýlgýn olamazdým ben.

Yola çýktýðým tek bir duygudan.

Yolda kaldýðým elbet fevri yüreðimle ve coþkuyla severken ansýzýn vardýðým o nokta ki; fazlalýk arz eden asýl benmiþim bir ömür boyu.

Hazan misali baharý ertelediðim.

Hayatýn nüvesi iken umut ve hayaller didiklendiðim.

Bayrama erdiðim bir mucize addedilse de buruk yüreðimle dokunabildiðim kadar kendime tamir etmeye çalýþýyorum tüm kýrýklarý.

Firar ettiðim elbet kendim.

Feda ettiðim de.

Bilirim de aþkýn ve umudun fedaisiyim ben ve ödediðim fidyeye raðmen hala teslim edilmedi mutluluðum.

Vakitlerden ölü.

Acýlardan artýk.

Nadasa alýnmýþ yüreklere dokunamadýðým ama bana en çok dokunan sessizlikle ve tepkisizlikle yok sayýlmamýn verdiði hüzündür bir ömür: en anda saklý ne dünde alabildiðine doluyum iþte ve dolduramadýðým o boþlukta hala rast gelemediðim mutlu bir gülümseme elbet adýma ihanet ettiðim kadar ihanete uðradýðým ve asla ifade edemediðim bir burukluk ki kat izi ile dolu her günüm.

Muadil edilmediðim çokça þey.

Sýklýkla bireysel anlamda yetemediðim cihan ve öksüzlüðüm dahi kundaklanýrken alarmý her gün kursam da mutluluða uyanamadýðým ve uykumu delik deþik eden rüyalardan düþen payýma elbet dün gece rüyamda gördüðüm o siyah ve devasa büyüklükteki karga.

Akla zararým biliyorum en azýndan kimseye zararýmýn dokunmadýðýný biliyorum ve her nasýlsa hanemizi yalnýz býrakmayan kuþlar: adý martý adý karga ya da kumru ve gerçek olan onlarýn dostluðu ve bir kýrýntýya bile razý geldikleri ve insanlardan görmediðim yakýnlýðý ve vefayý kuþlarýn gözünde gördüðüm sesinden duyduðum.

Bir metafor olsaydý keþke az evvel anlattýklarým ama gözle görünen de ayný görülmeyen ve içimizde saklý ölü bir mevsim adeta bu yýl kapýyý geç çalan ilkbahar ve iþte evrenin dokunulmazlýðý ve böbürlendikçe insanoðlu bir þekilde bozguna uðradýðý.

Rengim gri.

Müsebbibi ne çok þey en çok da yüreðe pelesenk olmuþ o devasa kýrgýnlýðým.

Þehrin bütçesinden düþen payýma elbet iki yakam bir araya gelmezken hala da karar veremiyorum an itibari ile þehrin hangi yakasýnda olduðumu.

Göz süzen gerdan kývýran asi rüzgâr nemli hava ve terk edilmiþ Ýstanbul elbet ayný kaderi paylaþtýðýmýz bu anlamda þehrin de þiirin de tutuklusuyum ben ve geviþ getiren atlar gibi acýlarýmý çifteliyorum ve sakince ölüp ansýzýn diriliyorum yeni gün umuduyla düþüp de yola…

Bayramýn nüktedan varlýðý ve sönen coþkusu ve ben hala dünümde kalanlarla avunuyorum bir o kadar dertleniyorum ama yeni günden payýma düþen elbet devasa bir ýssýzlýk ve ben sebepsiz üstelik kolayca sevebilirken illa ki yok sayýldýðým.

Yoklama çoktan yapýldý ve ben koþa koþa geliyorum ama yoklamada yok sayýlýp yeniden biçimlendiriyorum varlýðýmý ve kalemime de verip veriþtirip yeniden yazmaya baþlýyorum ve daha ne kadar çok sevebilirim diye kendimi sorguya çekiyorum.

Biliyorum da artýk iþe yaramadýðýný: ben kimi ne kadar sevsem de nihayetinde kendimden uzaklaþýp kendimi hýrpalýyorum elbet severken asla bir karþýlýk beklemiyorum ama her görünmezden gelindiðimde üstüne üstük kimi sefer payýma düþen bana duyulan nefret ve öfke iken ve iþte gerisin geri kaçýyorum ve yeni baþtan sýðýnýyorum hücreme elbet baþarýsýzlýðýmla utanýp kendimi acýmasýzca yerin dibine sokarken…

Ben sebepsiz sevebilirken…

Sebepsiz yere yokluðumla avunurken insanlar ve iþte var oluþumu yeni baþtan sorguluyorum.

Sadece bayramýnýzý kutlamak istemiþtim.

Ýçimden gelen mi?

Kolaylýkla sizleri severken çektiðim zorluk elbet kendimi kabullenmemin verdiði acý ve o bitimsiz ýssýzlýk ve burukluðum git gide artarken…

Týpký bir ömür bozguna uðratýldýðým gibi…

Yine de canýnýz sað olsun.