Mevsimlerden mevsimler dikiyorum þarkýlara ve çýnlayan sesime eþlik eden gök gürültüsü ile biliyorum ki; rahmetin eþiðindeyim ve iþte yuvarlanýp gidiyorum sözcüklerin her bam telime bastýðýnda akýþkan gözyaþýma muhalif bunca insanýn deðil de inancýn tekelinde ve hizmetinde olduðum gerçeði ile þah beyitlerin ýsrarla kat çýktýðý varlýðýmýn da tüm alýp veremediði kendisi ile ilintili iken.

Mürekkepler ç/aðlýyor sözcüklerin diktiði katedralde ve kulaðým ezan sesinde en çok annemin baþörtüsünde gördüðüm ve yaþadýðým huzur adýna kovuyorum tüm sýkýntýlarý kapýmdan çünkü bana emanet edilen o anahtar ile dünyada saklý cennetin kapýsýný açýyorum elbette dilimde ve yüreðimde dualarým.

Hangi mertebeye eriþeceðim elbet kaderin tecellisi ile sabit.

Hangi uçurumda düþerken takýlacaðým da bir kuru dala ve nasýl açacaksam uçurumun dibinde biliyorum ki bir uçurum çiçeði olmanýn güzelliði ile yeryüzündeki çiçekler boy ölçüþemez asla içimdeki uçurum çiçeði ile…

Günü kurtarma gayesi ile gözümü sakýndýðým ne ve de kim varsa.

Sözcüklerden deðil sevgiden yana iken derdi insanlýðýn bu iki kavram iç içe geçiyor ve þiirlerle kürüyorum önümdeki tozlu topraklý yolu ve bir bakýyorum ki; kavuþmuþum cenneti alaya.

Düþler ritmi olmayan bir kalp gibi en çok da aþka düþtüðümde.

Kalpler ritmi bozuk þarkýlar gibi en çok da sevdiðimde nabzýný aldýðým bilinmezlik ve payidar kýlmak adýna engin duygularýmý içimde bitmeyen bir sevgi arzusu oysaki yarýmkürede boy veren bir filiz gibi kimi zaman cýlýz bir gölgeye de denk düþebiliyorum ve geniþ omuzlarýnda þahikanýn tüneyip de gagalýyorum dünyanýn sunduðunu ve dünyalar benim oluyor ansýzýn gerçi sebebini bilmiyorum ama.

Cümlelerim ve iþte dünde kalan özrü ile özümü seriyorum boþ sayfaya elbet bir ömür gerisinde olduðum hayatýn ve dünyevi deðerlerin de pabucunu dama attýðým için yüksünmeden yaþýyor ve yazýyorum ve genelde fazlasýyla hoyrat ve gerginim en çok da kendimle baþ edemediðim gerçeði ile kolay kolay da bir yerlere varamadýðým gerçeði…

Gerçekler…

Gerçek dýþý addedilen gerçekler ve izah da edemiyorum çevremdekilere çünkü onlarýn görmediði ve duymadýðý ne varsa bir þekilde vakýf olabilmekteyim.

Ya, ben gerçek miyim?

Yazdýklarýmsa realitenin iz düþümü mü yoksa hayal gücümün kapýya koyduðu sefil benliðim mi?

Ve iþte içimdeki býçkýn çocuk þerh düþüyor güne-pardon geceye-ne de olsa b/ölünmüþ bir kez gerçekler ve gerekçeleri ne ise hayallerin.

Hayal mahsulü yüzlerce yazý kalemimden çýkan bir o kadar gerçeklerin izafi iz düþümü kolaysa çýk iþin içinden.

Varlýk ne ketum ne çýðýrtkan.

Aþk ise ne mubah ne de ulaþýlasý.

Sevgi ise deryalara bedel týpký acýlarýn yükselen tansiyonu ile tam da kendimi sevmeye denk düþmüþken.

Miadý dolan bir hikâye miyim yoksa? Ýyi de þunun þurasýnda ne gördüm ki? Bu yüzden görmediklerimle kat çýkýyorum hayata ama gönül gözümle de kolaylýkla istiþaresini yapabilmekteyim.

Gün yavaþ yavaþ sona yaklaþýyor ve kapýnýn önündeki masalarda insanlar sözüm ona deþarj olup hiçliklerini kudret bilirken ve içtiklerinde ne varsa gönül gözüne deðil bakmak inanmalarý bile olasý deðil üstelik ne çok yabancý insan bir o kadar tanýdýk çünkü yapabildikleri sadece kimini alaya almak ve yüksek sesle kahkaha atýp içlerindeki boþluðu attýklarý çýðlýk ve kinayeler ile doldurmak ve bardaklar da bir dolup bir boþalýyor.

Sözcüklerim hükmeden mi hükmedilen mi?

Ya, varlýðým? Kabul gören mi reddedilen mi yoksa?

Ýyi de kime göre neyin doðruluðunu ispatlamak zorundayým ki altý üstü bahþedilen hayatý yaþamaya gayretindeyim bir o kadar huzur arzulayan bir iç acý iken içimdeki açýnýn iz düþümü.

Ne iletkiyim ne gönye gelin görün ki kolaylýkla pergel görevini üstlenebiliyorum ne zamanki nokta atýþý yapýp merkezi iþaretlesem ve iþte çýkýþ noktam hem yaþarken hem yazarken.

Yaþaran gözlerimse bir lütfu Rabbimin hele ki her andýðýmda O’nu ve rahmetini dýþ sesler ve dýþ etkenler asla yakmýyor canýmý.

Nerede olduðum ya da nasýl gözlemlediðim hayatý ve iþte kör noktasý insanlarýn çünkü at gözlüklerinden sadece alt edebildiklerini sanýyorlar: kimi mi? Elbet onlarýn gözünde farklý ve sýra dýþý olan kim ise ve sýra dýþýlýðýmla iz býrakýyorum sessizlikte en çok da iç sesime ve kalp gözüme inandýðým.

Ýspat edemiyorum da diðer yandan çünkü benim gördüðüm ve duyduðum bir ayraç týpký hayal ile gerçek arasýnda uçuþan bir yaprak gibiyim ve her ne kadar uçuþsam da nihayetinde kopamýyorum kökümden ve gün içinde nerede ve hangi ortamda yolculuk yaparsan yapayým biliyorum ki; ben bu dünyaya ait deðilim diðer bir deyiþle uyumsuz addedilen bir yapým var hele ki merkez aldýðým inanç ve iyilik iken anlamýyorum da insanlarýn þiar edindikleri niyeti.

Sözcükler.

Yapýþkan.

Sözcükler.

Akýþkan.

Sözcükler.

Aþkla doðan ve aþka dair ve aþk…

Bir gösteri adeta duygularýn kesiþtiði ve kýzýþtýðý ve arayýþýnda rahmetin kimi zaman yolu insanýn beþeri aþka düþüp de her þey izafi iken en çok da kendiyle uzlaþmanýn yolu sevmekten geçerken ve uzlaþý saðlayamadýðým özellikle son zamanlar.

Evet, ben bir sahnedeyim ama rolüm aslýnda gerçeðin ta kendisi ve her þey doðaçlama týpký sevginin mertebesinde ne zamanki köþeye sýkýþsam eteklerimi toplaya toplaya kaçtýðým: hem insanlardan hem de kendimden.

Ama geri dönüyorum da bir þekilde kürkçü dükkânýna çünkü bana tanýnan süre asla izin vermiyor bir takým þeyleri yarýda býrakmama.

Yarýmým belki de ve diðer yarým hüzün.

Tümüm aslýnda çünkü inancýn b/eþiðindeyim.

Çeyreðim belki de en çok da mutluluða çeyrek kala.

Bir saðanak olduðumu da biliyorum en çok da kendi gözyaþýmda boðulduðum.

Bir derya olduðumu da biliyorum çünkü tek damla iken severek ve umut ederek deryalara denk düþüyor duygularým.

Uyumsuzun da bir o kadar en çok da dünyevi zevklerin ve deðerlerin uzaðýnda olduðum hele ki hayal gücümle bir günde tüm kâinatý gezebildiðim ve empati yapabildiðim gerçeði ile bir anda binlerce role denk düþebiliyorum: mazlum, yaralý, sevdalý, ölümlü, sonsuzluk, hicap ve umut zerreleri ile taþýp da boþalan yüreðim ve içimin sayacý aralýksýz çalýþýp da dünyayý ve kendimi yine gönül gözümle tartarken.

Ruhumun kaç grama tekabül ettiðini ise ince hesaplarla ölçüp biçiyorum ki binlerce ton aðýrlýðýnda iken omzumdaki yük bir þekilde hafifliyor da içim en çok da kendime ve Rabbimle baþ baþa kalýp ince ayar yaptýðýmda.

Bulutlara minnettarým ve sýrtýmý yasladýðým dað aslýnda bir hutbe kadar kutsal ve dokunaklý ve iç sesimde titreþen binlerce dalga en çok da kendi dalgalarýmla kâh kabarýp kâh durulduðum hele ki sýðlardan uzak yaþamanýn ve sevmenin tortusu iken içime çöken…

Ya, sizin ruhunuz kaç gram?

Sözcüklerin hoþnut kaldýðý bir rüzgârda savrulduðuma binaen biliyorum da tüm dünyanýn yükünü sýrtlanýp çekebildiðimi en çok da baþkalarý adýna sevip kolaylýkla üzülebilirken en çok da mazlumlar ve çocuklar adýna ve Rabbimin bahþettiði yüreðim ve hüznümle biliyorum da O’nun sonsuza kadar bana sahip çýkýp beni seveceðini hele ki hüzünlü kalpleri en çok seven sadece O iken…