Yürek büyüklüðünde olmalý kâðýdýn hýþmýndan deðil hýþýrtýsýndan doðan gürültü.

Sözleri gözleri edepli olmalý satýrlarýn yine adam boyu, kahverengi cilasý müzmin yüreðin.

Derlediðini dert etmeli insan; hicabýn ötesinde teneþir paklarken öfkesini.

Sardýðýný sunmalý da aslýnda hayatýn peþrevi her kâðýt müsveddesi sorumlu kýlmalý hayatýný yazmayaný.

Þimdimle avunduðum bir günün gecesine düþtüm ansýzýn, yitirdiðim duygularýmýn peþine düþtüm belki de avuttuðum kadar çöken avurtlarým ya da hicvinde hayatýn noksanlarýmý tamamlama telaþýndayým.

Özümle iþtigalim sevgili Tanrým: týpký senin bana uzattýðýný sarmak aslýnda sarmalandýðýmýn da þükrü içimde paye verdiðim hüznümü tek kalemde yok saymak.

Diriliyorum iþte yeniden: çatladý kabuðum.

Ýçimi kemiren öfkeyi ve azabý lav ettim.

Bir þiirin aksanýna düþtü yolum. Baþým yana düþmüþtü kaç zaman ve hiçliðimi haykýran boþ beyaz sayfaya düþtü gözyaþým.

Bir dua ederken aðlýyorum bir de yazmadýðýmda.

Bir ölenlere aðýt yakýyorum bir de içimi kemiren sevgisizliðin neden bana denk düþtüðünü görüp çözemediðimde þifresini insanlýðýn pek bir haz ettiði.

Tamtakýr kuru bakýr hayallerim kaç zaman ne de olsa amiyane bir sitemden nemalanýp içimi kuruyorum sevgiye ve pembeye.

Hangi aksandayým ki?

Hangi ara öldüm ben?

Hangi satýra uzak düþtüm de hayatýma þerh düþmüþ bir kez kader?

Yoksunuyum þehrin.

Yâd ettiðim dünümle günümü avutuyorum.

Aþkýn hazanýna yenik düþtüm iþte bir de sevmeyi özleyen deðil de sevilmeyi azdan çoktan dilediðim þu satýr dolusu gazabýn kürek mahkûmu garip yüreðim.

Dünümden dünsüzlüðümü kesit bildiðim ne var ki asla bir kasýt deðil. Ötekileþen þerre lanetim.

Ýçimdeki rahmeti kýskanan yüreksiz mahkûmlara.

Bir de þehre kýzgýným hani insaný çalan sonra da þehrin yozlaþtýðýna dair söylemler fýsýldayan þehir eþkýyalarýna.

Zamanda kayboldum madem bu mudur duymadýðým matem?

Þimdi öfkemi sýyýrdým þükür Rabbime.

Ýþte doðdum ansýzýn günün yirmi beþinci saat dilimine yenik düþtüðüm deðil de yendiðim iç sesimin sus pus ahvali bunca yýlgýyý bunca kirliliði yok saydýðým bir gece ve iþte ansýzýn geldi hazaným; ansýzýn soldu acýlarým.

Acýdýðým kadar açým en çok kendime.

Mutluluða paye verdiðim o muhteþem zaman dilimi oysaki acýnacak haldeydim kaç zaman: sen de üç gün ben diyeyim üç bin çeyrek saat ne de olsa dilimlenen aþklarýmýn, dinlenen beyitlerin de yorgunluðu düþtü üstüme týpký þehri esir alan sisin amansýz yoðunluða karþýn yoðrulduðum deðil bilakis yoðunlaþtýðým bu güzel ve edebi aþkým yine edebimle yaþayýp yazmaktan gerisini dert etmek düþmez iken payýma.

Bir gölgemden yana idi derdim bir de kölesi olduðum kalem.

Ýkisini de kaybettim sonra kendimi serdim ayaklarýna insanlarýn ya da insan görünümlü Þam þeytanlarýndan payýma düþeni ben de paylaþmayý kar bildim hem de katýksýz nefretleri ile aþkýmý dahi öldürdüðüm.

Aþkýn peþindeyim.

Ritmi mevsimin aslýnda hicvine yenik düþtüðüm o beyhude vapur düdüklerinden derlediðim ara nameler.

Ben bir þiir kadarmýþým meðer.

Beþerim madem þaþarmýþým da hem de en alasýndan.

Çattým iþte zaten çatýktý kaþlarým sonra da kendime çattým.

Bir yek olsun dedim içime fýsýldayanýn dýþ sesine yenik düþtüðüm.

Çok gürültülüyüm kaç zamandýr belki de týknefes kalemin hüznünü pay ettim evrenle.

Kol kolayým Yaratan ile. Omuz omuzdayým meleklerim kadar koruyucu tek varlýk yine anne dualarýnda yüzümü sürdüðüm hidayet kadar asýlý kaldýðýmýn da tek garantisi yine o beyit kadar ýsrarcý.

Bir kez doðuran hep annemin düþtüðüm rahmine baþ koyan düþkünlüðü yine sevginin ve Ýlahi Adaletin vazgeçilmez merhametinden duyduðum þükrü ben defalarca çarpýp da yüzüme yüzsüz bir beþerdense mutsuzluðu ilke edindiðim.

Yüzümü çalanlara rastladým madem yüzsüzlüðün muradýna erenlere dönüp da bakmam asla.

Allah ýslah etsin, bile demem ne de olsa Allah’ýný bilmeyenlerden yana ne tek duam ne de bedduam.

Varlýðýmdan da yakýcý imiþ kimsesizlik lakin sýcakkanlý bir düþman deðil sadece uzaðýna düþme kaygýsýyla Allah’ýma duyduðum sevgi ve inancý yok sayanlar.

Aþkýn kýblesinde bir hutbeyim an itibariyle ve ansýzýn solan goncamdan bir güle dönüþtüðüm rahmetin hacmine ve hicvine asla dokunmaya kýyamazken.

Örtün üstüm hadi. Ne duruyorsunuz?

Ne toprak ne yalan.

Ne hazan ne de yalancý bir mutluluk.

Kuruyan dallarýma su aktý bilinmezden içime ýrmaklar kadar taþkýn bir sevgiyi pay etmeden geri duramadýðým.

Asýlý kalacaðýma hükmettim ne de olsa benzemek idi en büyük korkum.

Fýtratýn gizemine sahip çýkan kelamdan yana idi derdim ne de olsa sýrlarla dolu ahvalin serlerine aktý içimdeki susuz çiçekler.

Yalandan ölenleri öldürdüm kaç zaman ama yalandan yana deðildi derdim zira sustum kaç zaman.

Sustuðum kadar da susamýþlýðým aþka ve sükûnetin hasý yine aþkýn ifratý bile olsa, deðil mi ki Hakkýn rahmeti… þimdimi kutsuyor zaman ve evren ne de olsa müteþekkil olduðum kadar müttefikim de evren ve hayal torbam.

Gözlerimdeki yaþa hürmeten suskunluðumun da vebali aslýnda Hakkýn nezdinde bir zerreden ötesi olmayý aklýma dahi getiremezken lakin acým da kutsal yüreðim de en mahrem.

Sevmekten yorgundum kaç zaman þimdi en dik açýmla nemalanýyorum güneþin ilahý hangi sýcaklýk, hangi beyit, hangi kelamsa en yakýcý ve yapýcý.

Uslanmadým iþte.

Yeniden doðduðumun müjdecisi yazdýðým satýrlar.

Duygularýmý çaldýrdýðýma hükmetmiþtim kaç gece.

Olmadýðým kadar mutluyum demek ki yazmanýn suretinden müteþekkilmiþ giydiðim cüppe.

Ismarladýðým mutluluk ulaþtý sonunda adresime.

Aþkýn yüz ölçümü deðil yüz görümü aslýnda hicabýn eþiðinden döndüðüm günleri yok saydýðým belki de yok sayýldýðýma dair bir kehanetten öte deðilken üstüme serili ölü topraðýndan arýndýðým yine kutsanan varlýðýný kutlayan bir sefil ve aciz faniden ötesi yine cebelleþtiðim iç ölçümümün hangi muktedir doðrusu iken boy ölçüþtüðüm evrenden yana çok da kaygý taþýmadýðým.