Örtülü yaralardan sýzan irin misali, yine cenin babýnda bir yüksünmeyi baþ tacý bilip baþ aþaðý edilmekten gayri baþaklarýn sýrtýna dokunmaktan korktuðum þiir misali insanlar.

Þiirlerin de vebali þairlerin boynuna belki de daraðacýna asýlý kaldýðýmýn da reveransý her þiirimi günlük yaþayýp anlýk yazarken.

Kýtalarýn duraðanlýðýnda, atlas coðrafyalarýn feveran söylemlerinde ve kanýksanasý hüznün bir ara duraðý iken nakaratý kayýp þiirler ve þarkýlar.

Yorgunlarýn temas’ýnda hangi þiir ise yine göz bebeði þairin ve hangi endamlý yoksunluk ise kararan gözlerimde çakan þimþek misali, bir bir dizdiðim yürek kaçkýný mizaç benzeri soytarý ahkâmlar.

Yüzükoyun ölmekse derdim, sýrt üstü yaþamaksa özlemim ve arafta kaldýðýmýn da beyaný aslýnda nice med-cezir ile donanmýþ liman benzeri mekânlar yine yürekte asýlý kancalara takýlý duygularý ýskartaya çýkarýp inadýna sýrýtan mizacýna hayatýn þerh düþmek göbeðinde þiirin.

Akþamlarýn sükûtunda serili sensizlik belki gizemidir þehrin belki de kuytusudur ruhun sonra da gelir ve döver seni o deli dalgalar…

Uzun boylu neyi anlatacaðým ki ya da kýsa kesip meramýmý nasýl dillendireceksin?

Þimdi sarýldýðýmsýn.

Dünkü yalnýzlýðýmýn kuytularýnda sýradanlýðýmsýn yine aþký makber, yüreði cehalet yüklü bir sevda ile döþemiþ ve gönül gözünde tufan misali o farkýndalýksýn yine beni bana sunan ben özürlü düþlerimde, yakut ve elyaf süslerinde hayatýn, bir damlasýn çiçeðin özünde saklý; bir kayasýn doðanýn cefasýný yüklenmiþ ve bir katresin hayatýn tutunaklarýnda yoz bir harf deðil de bir roman tadýnda okumaya doyamadýðým…

Günü uyutup da geldim gecenin koynuna.

Yüreði öldürüp geldim aslýnda ben bu saflýða.

Metazori hiçbir cümlem yok çünkü basireti baðlanmýþ bir masal deðil bu.

Kayýtsýz yüreklerin batýlýnda efkâr basan gecenin niyazýnda saklýsýn.

Kanayan bir im kadar tehlikeli olabilirim.

Kanatan deðil de huzur veren tüm sureleri aþk ile seziyorum, yol diye gidiyorum onca kýtayý ve gidip de dönmeyi beceremediðim þehirlerin istilasýnda nice þiirden birisin.

Kanýksadýklarýma bir kulp da sen tak.

Ya da þerh düþ her hissime ve beni suçla alabildiðine.

Közünde dünyanýn ben bir inci tanesiyim.

Tepesinde Kaf Daðýnýn soluk bir notayým yine dengine adaþ bir sýradanlýk ile denk düþmektense tezat bir yolculuk benimki yine gölgemden kaçan bir çocuk kadar da yalýn ve seyrine doyumsuz o ikbalinde masallarýn kehanetler doðuran kalemden ne kadar alacaklý isem.

Rutinleri hiç sevmedim.

Sýra dýþý yüreklerde sýra dýþý aþklar kazýyan mezarcý gibiyim þu sýralar.

Kazdýðým çukurda hazýr oldayým ne zamanki kopacak kýyamet ve öncesinde kehanet misali yorgun cümlelerden nasýl ki çalacaðým seni sonra da koynunda þiirlerin imgelerle besleyeceðim bu aþký.

Naaþýný kaybettiðim ömrün kaçýncý demiyse artýk.

Gözlerimi alamadýðým hangi renksen yine siyah özürlü hayallerimde seni ve pembeyi tepeye yerleþtirdiðim ve ansýzýn yok olduðun týpký hiç olmadýðýný asla kabul etmemek gibi bir hataya düþüp hala kendimi kandýrdýðým.

Mýzmýzlandýðým gün mü yok? Ya da bayat ekmeðin tadýna dahi doyamadýðým o açlýðýn hicvinde ben bir yudum suda dahi boðulmayý becerirken.

Körüklü sancýlarýn ara duraklarýnda; kayýp þehirlerin de istilasýnda yorgun bir þehir gezginiyim belki de ömrün çileli güzergâhýnda derviþ misali yorgunluðumu pay ettiðim þaibeli aþklarýnda þairin biraz da sen gibiyim:

Soluk teninde ömrün; kuru dudaklarýnda yoksunluðun; kýr saçlarýnda elemin ve gök gözlü annemin okuduðu dualarda bir acý tadýndayým yine doyumsuz benliðin rükû ettiði bir sýzýyým ve nankör bir müptelasýyým ömürlük zevkleri yok bilmiþ, ruhani aþklara da þerh düþmüþ yine kendince ve kendince sevmeyi azap ötesi bir farkýndalýk ile evrene armaðan etmiþ.

Donanýmlý bir sevda masalýndan sýzan o kötü cadý.

Kara gözlerinden gecenin akan týlsýmý yine bilinmezin.

Bir kelamdan fazlasý; bir katre acýdan çok fazlasý iken sessizliðe eren yüreðin son yolculuðunda bir rubai tadýnda yine evrenin sessiz bekçisinden çaldýðým o serenat yine rüzgârýn ýslýk çalmaktan yorgun düþmüþ dudaklarýna sus payý bir söylem armaðan ederken belki de hiç baþlamamýþ yolculuðun tek yolcusu olma payesi ile eriþtiðim son dem yine kayýtsýz bir ruhtan arda kalan.

Deliþmen fýtratýnda orta halli bir kinayenin iç yangýnýyým…

Mücbir sebeplerden yandýðým ve yalýtýldýðým.

Teessüf yüklü bir cümleyim kiminin nazarýnda aslýnda yalýtýlmýþ bir özneyim ve kayboldukça acýlarýn teþrif ettiði, buldukça cevaplarýný sorularýný kaybettiði sonra da asal bir sayý olmak adýna asaletinden vazgeçtiðim kocaman bir sýfýrým ve içi boþ cümlelerinden býkkýn yine iç sesinin bu yüzden derdi baðlaç ve imleçlerle sonra da kuru sýký bir nokta ile yüzünde güller açan bir belirteç olma arzusunda.

Sokak aralarýnda yapýlan kazý çalýþmalarýna her an düþme tehlikem var yine de; hayat sokaklarda, diyenlere deli gözü ile bakýyorum aslýnda biliyorum da onlardan biri olduðumu buna raðmen ayrýþtýðým ne ise ayrýmcýlýðýmý sorgulamadan bir tutuyorum kendimi hiç kimse ile.

Gýyabýndayým bilinmezin aslýnda derinlerdeki o tortuya gýpta ediyorum. Sen gel geç o yollardan, demlen acýlarla sonra da her þey yolundaymýþ gibi çöreklen tümünün dibine ve h/içlendikçe açýyorum ve bile bile solacaðýmý suya hasret yaþýyorum belki de mazoþist varlýðýmdan taþan o esintidir rahmetin de benden esirgemediði acý ve tüm baðnaz, revnak açýlýmlar…

Kýlý kýrk deðil bin yardýðým bir yaþam aslýnda arakladýðým mevsimlerle düþ kýrýklýðý yaþayan dünyaya armaðaným bunca duygu sarmalý sonra da boyut deðiþtirmekten aldýðým hazzý sattýðým satýrlar: belki de bir yatýra nazire edip ölümüne yalnýzlýðýmla gurur duyup yine hatalarýmla dalga geçtiðim.

Bir musibet ýsmarlayýp bin nasihati yok saymaksa suçum Tanrý nazarýnda bu sefer þükre doyamadýðým nice yanlýþým yine baþýmýn dertten kurtulmadýðý yine de dertop olmuþluðumu yükleyip hatalarýma yeni kesirli sayýlarla doldurduðum yanlýþ hanem.

Bacaksýz bir cümleyim belki de belirgin bir zaafla yazar sýfatýna nail olmaktansa insanlýðýmý sorguladýðým bu da yetmezmiþ gibi kendime kinaye yükleyip yüklü heybemden aþýrdýklarýmý yine kendime sattýðým ve attýðým her adýmýn hesabýný vermekten gocunmadýðým/çekinmediðim o yerleþik düzenek.

Sicil numaramý ezbere bilmezken dünün kayýtlarýnda kazýntý yine rahmet yüklediðim cinaslý telefon numaralarý hatta çocukluðumdan kalan sevdiðim insanlarýn ýskartaya týkmýþ arabalarýnýn plaka kayýtlarý.

Düþünceler ibrikten süzülürken kalan bunca tortu aslýnda ben gözden düþtükçe kalantor bir ahkâm yüklenip kendimi çapraz sorguya aldýðým bu sayede günahlarýmý sevaplarýmý ayýkladýðým ve nihayetinde tek göz odasýnda mevsimin dirlik ve dinginlik yanlýsý aklý evvel bir fani.

Bir rahlede uyuma isteðim belki de bir düþün perde arasýnda gerçekle yüzleþmekle gerçeði inkârýn arasýnda gidip geldiðim.

Þimdi öksüzlüðümü mimleseler ve umarsýzlýðýmý taksam yakama da boykot etmesem.

Ýçimin merdivenlerinde düþe kalka büyümeyi bile becermekten aciz sonra da yetiþkin tavýrlarýnda deliren isyanlarýmý boykot etse Tanrý.

Usulca çöreklendiðim haznemde, burnumun büyük olmadýðýný iddia etmesem de yana yakýla ölsem içim ölmeden.

Göklerde asýlý kaldýðým kadarým. Ýçimin radarýnda takýlý kaldýðým kadar ve de.

Benzediðim nasýl ki yalan, benzemeden ayný olduðumu kim iddia ediyorsa çöksün dizlerinin üstüne ve haykýrsa, gök delinmeden senenin son günü.

Kýpraþan ruhlarýn asil taarruzunda, yenilgiye uðramanýn verdiði hezimetle içime doluþan sessiz notalarca, rahvan yalýtýmýn nizamýnda bir gölgeden ibaret sessizliðimi tokuþtursam meleksi dokunuþlarýnda nasýl ki Ýlahi coþkuyu içime çekemediðim deðil bilakis çekincelerimi yok sayarken Yaratan, sanrýlarýmý uyuttuðum kadarým, demenin bile bir bedeli varken.

Baþaklarýn boyun aðrýsýna iyi gelir elem madem… aslýna ihanet eden insanoðluna veryansýn etmenin neresi yanlýþ?

Uyaklarýn dibinde yeþeren heceler kadar da yalnýzým. Kendinden baþka sadece kedere bölünen asal/asil bir sancýyým… dolandýðým kadarým ya da dolandýrýldýðým. Sevdiðim kadarým deme hakkým bile yok iken sevilmeye müsait bünyemde ufak tefek kýrýklar. Lal edildiðime mi yanayým yoksa lav ettiklerimin dökümünü vermez iken gün sonu iç kayýtlarýmda atandýðým deðil de mecbur kýlýndýðým üç beþ makam belli ki dirliðin sonu yok belki dingin bellenen hücremde aslýný ve neslini ihbar eden bir ölümlüyüm.

Çapraz sorgusundayým alacalý imlerin, tedirgin bakýþlarýnda þiirin þaibeli bir þairim. Kinayeden dolan sabýr atarým, yergiden yana deliþmen fýtratým, içimin uyaklarýnda da dolduruþa gelen acýlý bir çocuk yatar. Ölü sanýldýðýma dair bir rivayet dolaþýr da durur göðün pervazýnda aslýnda inkârýdýr göðün, iflasýdýr sabrýn, meramýmdýr da defolu yüreklerden içime buyur ettiðim ve yalýtýlmýþlýðýn kabridir aslýnda yazdýðým her þiir.

Sessizim yine ve dudaklarýmý okur Tanrý.

Yankýsýzdýr beden dilim aslýnda seyrine doyamadýðým, akýmýna kapýldýðým bir isyandýr içimin biten bataryasýnda ben köhne dokunuþlarý biriktirirken ve yürürken el yordamý artýk nereye düþtüyse yolum…

Bir þiirin girizgâhýnda ya da gazabýnda, suretlerin sure sessizliðinde bazense çekinceler yüklendiði sonra da uyumaya saniyeler kala içime attýðým dertlerin evrildiði kanatlý satýrlardýr ben yine bin bir gece masallarýndan çaldýðýmý gündüz rüyalarýma transfer ettiðim: hele ki gözüm açýk gördüðüm düþlere dair bir kehaneti de annemden duyduðum yine uydurma bir masal kahramanýna özenip peþine düþtüðüm aþký çiftelerken içimin deli ve atýl yankýlarý.

Z/anlarý telaffuz edilesi ikircikli þarkýlar kadar yalýn seyrine doyamadýðým…

Geçitlerin sunturlu küfürlerine dolanan dilim aslýnda kibarlýðýn son örneðini taþýrken uyduruk ve yanlý sitemlerin de teyakkuzunda ben zincirlerimden boþandýðýmý asla dile getiremezken.

Meskenlerden zeminlere sýzan bir ýslaklýk belki de yaþlarýn biriktiði deðil de yüreðin inlediði ve ansýzýn irkilip ürkünç resimleri paramparça ettiðim.

Sýkýntým had safhada ve yeryüzünde tek merhametli kula rastlamamýþ olmanýn verdiði hicabý kendine mal eden…

Körüklü öfkesinde evrenin, boca ettiðim sükûneti çoktan kaptýrdým madem ve kümeslerin yýrtýk tellerine astýðým kuþ resimleri paralanýrken hala nasýl oluyor da adil ve mutlu bir düzenden bahsediyorum?

Yolsuz kaldýðýma delalettir her günün öfkesi: büyüttüðüm sabýr çiçeðine döktüðüm can suyudur yine yüreðin halesi kadar göz alýcý o umut þarkýsýndan taþan mutlu notalar ve esir düþtüðüm paranoyanýn da arka odasýdýr ölüm.

Ýþtirak ettiðim kadarým düzene: aslýnda uydurduðum masallara ben bile inanýrken Tanrý’nýn inanmadýðýna da noktayý koymuþken.

Gel-geç duygularýmdan sýzan yine de yitip gitmesine izin vermediðim dertli ruhum. Bir kayyummuþçasýna her þiir, bir gölgeymiþçesine her uzvum ve ben kokladýkça içimi, dýþýmdakinin baskýsý ile infilak eden benliðim.

Reþit bir acým var madem eþit bir mutluluktan neden muafým?

Konuþma hakkým elimden alýndý alýnalý dudaklarýmý okuyan kalemimle ettiðim hasbýhalden yansýyan en azýndan zamansýz öfke nöbetlerimde ansýzýn boca ettiðim içimin kýrýklarý.

Ýçtiðimden deðil aslýnda tüm olup biten bilakis içerlediðimi derlediðim gerçi kayýtsýzlýktan alsam da nasibimi uyduruk bir hikâye olmadýðýmý biliyorum ve bu bana yeter de yine de yetinme duygumu ne zamanki azýða alsam Tanrý’ya verdiðim sözü de unutuyorum.

Yaþasýn kötülük en azýndan ölüme az kaldý budur günü öldürme sebebim, budur dünümü dizginlemeden yarýný ertelediðim.