Israrcý satýrlar tutuklu akil meclisinde yorgun ve ruhban gölgelerin bir de dibi tutmuþ bir acýnýn körüklendiði lanet bir imde ve lanet seyrinde yine ölümlü güncemin de saf tuttuðu saflýk derecesindeki insan sevgim lakin… mütenasip bir dilde, münferit bir yürekte bir de dirliðe hezeyan bulaþan salkým saçak beyanlarýmýn da buhar olup uçtuðu can pazarý cümlelerim kadar pervasýz belki de nankör bir kediye teslim ettiðim ciðeri yine bana teslim edeceðini ummama saniyeler kala…

Debdebeli bir çöküþ/müþ hani ve farkýna vardýðým hastalýklý bir acý. Dertop benliðin güdümlü seyrinde hangi akla hizmetse tüm gücümü sonuna kadar harcadýðým bir o kadar kendimi de harcadýðým yetmezmiþ gibi altýn tepside sunduðum sefil benliðim.

Gel de güven.

Þartsýz koþulsuz sev.

Teslim ol kim ise yakýn mezarýnda elimde beyaz bayrak seðirtirken bir taþtan diðerine. Taþ dediðim de taþtan bir yüreði kucaðýna almýþ sayýsýz lahit tabir-i caizse ölü topraðý serili güncemin sayfalarýnda ve asla kurutmadýðým çiçekler zira kuruyan tek çiçek olma þerefini kimseye hibe etmeyeceðim.

Bir durakta mola ise varlýðýmýn anlýk es’i ve külfetse sevmek ne çok yük binmiþ sevenlerin omzuna.

Bilindik bir sevda masalý ise sevgiden dem vurduðuma misal biliniz ki; bu ne bir rüya ne de göreceli bir aþk masalý.

Hicap edilesi aslýnda hem de yüklediðim sevgi kontörüne dayanmaz iken akýllý cihazlar bu yüzden kullandýðým faturalý hattýma gelen döküm içler acýsý. Yemin etsem baþým aðrýmaz zaten akýlsýz bir baþýn cezasýný sadece ruh çekiyor ve tüm çekici imgelerle nasýl da içli dýþlýyým.

Bingo!

Tecelli eden yeni bir döküm ve izleðinde onca kaydýn yine teneþir paklayan sair þiir belki de yazmaya doyamadýðým hikâye kahramanlarý.

Hep mi mutlu biter masallar?

Öyle ya, kandýðým/ýz kaç milyonuncu yalandý.

Hep midir kaybeden en kötü ve zalim?

Ne demezsiniz hele ki barýnaðýndan olan bir kedi yavrusuna dahi sahip çýkamazken yoksa… reddediyorum tüm beyanlarýmý… demekse bana yakýþan o zaman rotamý yeniden sabit kýlýyorum hele ki aðzýmdan tek yalan çýkmazken defolu kimliklerine toz kondurmayan dünya ahalisi.

Sen.

Ben kim miyim?

Bensiz bir sen’e düþer miydi yolun?

Tüy sýklet ne çok yalan yine de evet, yine de yaþamak için ve tabii ki de ruh saðlýmýzý korumak adýna inanmak zorundayýz ya gerçek yalanlarla yolumuz kesiþip de biz hala inandýrýlýyorsak?

Ne önemi var bu saatten sonra hele ki aylarca yoðun bakýmýn önünde nöbet tutulasý saatlere ve günlere rahmet yükleyip geçmiþi tek kalemde silme ediminde bulunuyorsam…gerisi detay, demek isterdim aslýnda hayat bir ayrýntý, deyip yine yüklendiðim hayallerimi boy boy çerçevelere sýðdýrmazken…

Gerekçesi ne olabilir ki yalan bir sevgide tezahür eden kývýlcýmlarýn ya da elden ne mi gelir, demeli?

Kýsýtlý ise hezeyanlarýnýz sizden mutlusu yok.

Kapalý ise gönül gözünüz demek ki eþrafýnýza hükmünüz de geçiyor nazýnýz da.

Ya paranoyak bir akýmýn mensubu iseniz?

Göreceli ya da muhafazalý dünyalar.

En çok imrendiðim kim, diye sorarsanýz þartsýz koþulsuz iki isim veririm.

Biri yine bizden ama çok uzaklarda yaþýyor ve bunca baþarýsýna raðmen pek de sevilmeyen bir yazar. Geçelim ikinci þýkka:

Deneme türünün yaratýcýsý merhum Montaigne…

Aklýma nereden geldiyse demek gibi bir saygýsýzlýk da yapmayacaðým zira bana deneme aþkýný sevdiren yine bizzat okuduðum hayat hikâyesinde hayata baþ kaldýrýþýna destek veren hangi minvalse yine kaleme aldýklarý.

Gizemli bir mekânda kimine göre hayattan soyutlandýðý bir ortamda kaleme aldýklarý…

Giz.

Sýr.

Baþarý.

Ýdealler.

Belki de tutuklu aþklar týpký Kafka’nýn hastalýklý dünyasýnda ve hastalýklý bedeninde olup bitenler.

Ýþte yanýldýðýmýz nokta ve de kenetlendiðimiz:

Yazýnýn içeriðine ve edebi konumuna vakýf olmadan sadece yazarýn iç beyanýný ve duygularýný sorguluyoruz. Ben ya da siz ya da dünya ahalisinden kim ise.

Tanýnmazlýk bir racon belki de.

Kýyýmýn sonucunda hayata küsen onca insan oysaki kýyama duran bir benlikten maruzat bellenen lakin kör noktada aymaz bir sancý.

Sancýnýn deviniminde yoldan çýkan bir benlik…

Aþkýn nazarýnda yýkýma uðrayan.

Dostluðun peyzajýnda kundaklanan masumiyet ve yitip giden güven duygusu.

Gel-geç aklýn yýkýma uðradýðý ve akla zarar kuþatýlmýþlýðý ruhun ve yüreðin derin bir mezarda yolculuðu.

Katý hatta kaskatý.

Oysaki sevmekle baþlayan bir yolculuðun tohumlarý deðil miyiz her birimiz?

Sevgiden mütevellit ve ihtirasýn, aþkýn beyaný iþte kundaktaki masumiyet. Ýnsan ne için yaþarsa belki de o yüzden bunca zarara uðruyor. Sevgiden kýyýma uzanan bir yolculuk. Dostluðun þeceresini tutarken uðruna sarf edilen gýybetin de en alasýný yaþýyor kimi zaman en aðýr faturayý ödemeye mecbur kýlýndýðýnýz.

Belki de evet, belki de varlýðýn hezeyanlarýndan üreyen o kýrýk terennüm:

Hiçliðin hükmünde var olma kaygýsý iken þerh düþülesi.

Varlýðýn terennümüne dayanamayan þeytan ve yoldaþý yine hin fikirli belli ki tuzaða düþe masum bir gönle kondurmak gayreti ile yalaný dolan nihayetinde nefretin gücü, sefaletin katsayýsý hele ki aþký ayaklar altýna alan cahil bir bildirge yine dökülen gözyaþýnýn israf edildiði oysaki aþka ve güzelliðe namzet olmalýydý kayýp coðrafyalarýn tutuklu sevdalýlarý.