Yorgun bir düþ’üm, azizim sýrtladýðým gölgelerin uzantýsý ve iþte baþýmý yasladýðým devasa çýnarý kaybetmemek adýna varsa yoksa düþkünlüðüm sevgiye.

Çatýk kaþlý bir rüzgâra denk düþüp de kapýp koyuverdiðim yüreðimden dökülen külün güdümünde yeþeren bir gül misal cenk ettiðim ve nice siper nice rüya istimlak edilmiþ ve nice vazgeçiþ.

Ufkuma bandýðým kadar hatýralarýmý.

Ruhumu yorgan bilip de uykuya daldýðým cinnet akþamlarý.

Þehrin þüheda yakasý ve dipçiði hüznün, desturum ise yaldýzlý ve bol yýldýzlý bir yolda varsa yoksa kavuþmak adýna kendinden öte de bir yol bulamadýðýnda insan ve iþte devenin hörgücü ve yüreðin küfesi hazan mahsulü hasadýn ertesi ansýzýn da doðdu mu güneþ gecenin o kör vakti ve kordan sýzýlar þehri yüreðin defansý iken þiir ve bol keseden sevebilmenin güncesi kaftaný üstünde deliþmen þair.

Kinayesi kendine.

Üslubu kendince.

Aþkýn þirk makamý ve tövbeler tövbesi ehemmiyeti gerçek sevginin ve Rabbine geç kalmamak adýna geçkin duygularýn deðil yeþeren hayallerin fink attýðý ruhun hutbesi yüreðin umresi bilinmezin nazý dinmek bilmezken de niyazý.

Ara öðünse þiir.

Ana menü ise sevgi.

Artçý yollar artçý duygular artçý sevdalar ve göçük altýnda da kaldý mý kalem ruhun enkaza dönüþtüðü ezkaza sözcüklerin yorgunluðu ve iþte o mýntýka ruhundaki toz ve de tek koz: aþkýn biçemi ömrün deruni özlemi kök hücresi þiir mademki sevebildiði kadar þairin cüret ettiði varsýn olsun bir aldatý bir yanýlgý gel gör ki: sevmeden yazmadan da geçmez günü þairin…