HARFÝ HARFÝNE

     Alacakaranlýðý yýrtýp gün yüzüne çýkmalý kelimeler. Dilimiz deðiþen teknoloji ve medyanýn bozucu diline inatla sapasaðlam direnmekte her gün. Anadilimiz vazgeçilmez bir cevherdir susayan geçmiþin geleceðine. “Harfler, seslerin iþaretleridir. Kelimeler ise seslerden mürekkeptir. Yazýlý veya sözlü iþaretlerle, göz önünde bulunmayan her þeyi göz önüne getirebilir, ölüleri diriltebilir, aðaçlarý konuþturabilirsiniz. Bu büyü deðil de nedir?” der Mehmet Kaplan, ‘Dilin Canlandýrma Gücü’ adlý denemesinde. Ýnsan kelimelerle vardýr ve cümlelerle sözünü ballandýrýp ifade eder kendini.

     Kalem üstatlarýnýn mavi akar kaný, mürekkep ruhuna iþlemiþtir de yalan perdesini sýyýrýp yazmanýn doðruluðuna kucak açar. Gerçeðin biteviyeliðinden kurtulamayýz ya hani, severim gerçekçiliði de. Düþe çaðrý yapsak da gerçeði de buyur ederiz yine. En güzel gerçek samimiliktir aslýnda. Saf ve derin duygularý edebiyatta toplayýp kaleme aldýrýr insan ruhunda. Hayat ve edebiyat tatlý ikili ve yol arkadaþýdýr düþe çaðrýda. Gerçekler ve kaleme alýnan doðrular yön verir insana.

     “Gönlümüzün güzelliði sevgi ise, beynimizin güzelliði de düþünebilme yeteneðimizdir. O yeteneði her an, her dakika kullanalým. Unutmayalým ki düþünen insan, özgür insandýr.” demiþ Ýpek Ongun, ‘Ýçimizdeki Güzellikler’ yazýsýnda. Düþünen insan tat alýr her þeyden, týkýr týkýrdýr beyni de her yenilikte. Yaratan ne güzel yaratmýþ ki insan olmanýn bile ayrýcalýðý farklý. “Gençken gösteriþ olsun diye okurdum; sonradan, biraz da kendimi yetiþtirmek için okumaya incelemeye baþladým; þimdi ise vakit geçirmek, oyalanmak için yapýyorum bu iþi; çýkarýmý saðlamak aklýmdan bile geçmedi. Kitaba karþý içimde, beni paradan çýkartan aþýrý bir sevgi vardý; yalnýz kendi ihtiyacýmý karþýlamak için deðil, üç adým uzaktaki çevremi doldurmak, süslemek içindi bu sevgi; bir hayli oluyor, onu da býraktým.” demiþ Montaigne, ‘Kitaplýk ve Okuma’ baþlýklý deneme yazýsýnda. Gençken okur geçeriz gerçekten, altýný çizip yorumlamak da orta yaþa doðru kendini gösterir. En güzel okuma yöntemi de, insanýn ilerleyen yaþlarýnda okuduklarýný hayatýna harfi harfine uygulayabilmesi olsa gerek. Sevgi ile okuma aþký da birleþince büsbütün sevinç zilleri çalar kalbimiz.

      Bacon’un ‘Okuma Üstüne’ adlý denemesindeki cümle geldi aklýma: “Okumak, insana olgunluk, konuþmak canlýlýk, yazmak da açýklýk verir. Bu sebeple, az yazanýn, hafýzasýnýn kuvvetli, az konuþanýn hazýrcevap, az okuyanýn da bilmediðini bilir gibi göstermesi için, kurnaz olmasý lazýmdýr.  Tarih kitaplarý insaný akýllandýrýr; þiir nükteci, matematik dikkatli kýlar; felsefe eserleri de derinleþtirir. Mantýk ve hitabet, münakaþalarda ustalaþtýrýr; ahlak da aðýrbaþlý yapar.” Her kitabýn ayrý bir tadý var tür olarak. Okuma faaliyeti, zihnimizi süsleyip tecrübeyle hazza bürünür an gelir. Müzik ve melodi, insan yoksunluðundaki gereksinimi karþýlamada bir anahtardýr. Ýnsanýn duygusallýðý melodiye bürünüverir ve kýyafetini tamamlar.

     Harflerdir insaný ayakta tutan ve insaný insan yapan. Bir kelime bile yanlýþ telaffuz edildiðinde o hatamýz nasýl da þýmarýr durur. Kelimeler dilimizin esiri, cümleler vicdanýmýzýn sesi, okuma aþký da ruhumuzun eþsiz gýdasýdýr. Harfi harfine yaþamalý hayatý ve saniyesi saniyesine iktisadýný yapabilmeli bize armaðan edilen o yirmi dört saniyenin her anýnda. Harf harf yeþersin duygular ve avuç avuç deste olsun yüzümüzde açan güller. Harfi harfine yaþayýp gerçeklerle yüzleþmeli okurken bile ve tatlý bir romanýn akýcý sayfalarýnda sürüklenip gitmeli. Harfi harfine söz vermeli ilim aþkýyla yaþamaya ve iki dünyamýz olduðunu her nefeste hatýrlamalý. Her nefesimiz altýn deðerinde bir harf ola!

                                                                       KONUK YAZAR