SEVGÝNÝN SÝHÝRLÝ DOKUNUÞU

     Sevgiyle çoðalýr mutluluk. Bir masalda, bir gazelde yahut hayat sahnesinde saklanýr sihirli sözler. Bir þiirle coþar sevginin sihirli dokunuþu:

                       AÞK

   Yaþamýn kutsanmasýdýr aþk,

   Erdemsiz kalanlara erdem verir de onlarý temizler

   Þu dünyanýn iðrenç kirliliðinden;

   Bir ateþtir arýndýran altýný artýktan,

   Bir bahardýr, kýþ topraðýnda

   Saflýðýn bir gül gibi açmasýný saðlar…

                           Oscar Wilde

     MANOLYA KOKULU HÝKÂYELER kitabýndaki öykülerden seçip beðendiklerimi not aldýðým olmuþtur. Bir insanýn kalbine iyilik, dostluk, mutluluk, sevgi, içtenlik biriktiren satýrlarla uzanmak her þeye deðer. Gelin sevginin sihirli etkisini ve dokunuþunu bir hikâyede hissedelim:

SEVGÝNÝN SÝHÝRLÝ ETKÝSÝ

    “Bir zamanlar üç katlý bir köþke kurulmuþ özel okulda ders verdim. Her sabah dokuzda bütün çocuklar ruhen güne hazýrlanmak için Büyük Salon’da toplanýrlardý. Yaþlarý üç ile yedi arasýnda deðiþen elli üç çocuk renkli çocuk sandalyelerine veya güneþ desenli halýya otururdu. Günün þarkýsýný, meditasyonlarýný ve keþiflerini hevesle beklerken yüzleri olumlu düþünce ve duygularla parlýyordu.

     Bir sabah okul müdiresi toplanan çocuklara bir duyuru yaptý: “Bugün zihni, zihinlerinizi anlayabilmek adýna önemli bir deney yapacaðýz.” Elinde birbirinin aynýsý iki saksýya dikilmiþ sarmaþýklar vardý. “Ýki tane sarmaþýðýmýz var. Birbirlerine benziyorlar mý?”

        Bütün çocuklar ciddiyetle baþlarýný salladýlar. Ben de baþýmý salladým çünkü bu durumda ben de bir öðrenci sayýlýrdým.

     “Bu bitkilere ayný miktarda su ve ýþýk vereceðiz fakat ayný ilgiyi göstermeyeceðiz. Bir tanesini fazla uðramadýðýmýz mutfaða koyacaðýz. Diðerini de buraya býrakýp birlikte onlara ne olacaðýný gözlemleyeceðiz.”

     Müdire saksýlarýn birini salondaki beyaz tahta rafa yerleþtirdi. Diðer saksýyý da hep birlikte mutfak tezgâhýna býraktýlar. Daha sonra müdire, boncuk gözü çocuk kafilesini tekrar büyük salona götürdü.

     “Önümüzdeki ay her gün bu odadaki çiçek için þarkýlar söyleyeceðiz. Ona ne kadar güzel olduðunu ve onu ne kadar sevdiðimizi söyleyeceðiz. Beyinlerimizle ona güzel mesajlar göndereceðiz.”

     Küçüklerden biri ayaða fýrladý: “Fakat mutfaktaki çiçeðe ne olacak?”

    Minik parmaklarýndan biriyle mutfaðý iþaret ediyordu.

     Müdire öðrencilerine gülümsedi: “Bu deneyde mutfaktaki bitkiyi ‘kontrol’ amaçlý kullanacaðýz. Bu sizce ne anlama geliyor?”

“Onunla hiç konuþmayacaðýz?”

“Fýsýldamak bile yok.”

“Ona iyi düþüncelerimizi de mi göndermeyeceðiz?”

“Aynen öyle. Sonra ne olacaðýný göreceðiz.”

   Dört hafta sonra benim gözlerim de çocuklarýnki gibi þaþkýnlýkla büyümüþtü. Mutfaktaki bitki sýska ve hasta görünüþlüydü, pek büyüdüðü de söylenemezdi. Oysa Büyük Salon’da þarkýlar ve iyi düþüncelerle kundaklanan bitki üç katýna çýkmýþ, enerjiyle titreyen siyah, etli yapraklarý kocaman olmuþtu.

     Deneyi doðrulamak –ve diðer çiçeðin ölmesinden korkan yumuþak kalpli öðrencilerin gözyaþlarýný silmek için- mutfakta yalnýz kalan sarmaþýk da Büyük Salon’a getirildi.

     Üç hafta içinde ikinci sarmaþýk birinci sarmaþýða yetiþmiþti. Dört hafta sonra ise ikisini birbirinden ayýrmak mümkün deðildi.

     Bu ders içime iþledi ve hep aklýmdadýr:

    - Her canlý büyümek için sevgiye ihtiyaç duyar.”

     Kokulu bir kitaptan seçip aktardýðým yazýydý. Sizlerin de gönlünde sevgi kokulu gül demeti býraksýn istedim. Hiç pirinç deneyi yaptýnýz mý? Yahut çocukken ‘Hayat Bilgisi’ adlý dersinizde pamukta büyüttüðünüz fasulye deneyini sýnýfça yaptýnýz mý? Eminim ki her çocuk fasulye deneyini yapmýþtýr. Karanlýk bir ortamda pamuðu nemlendirip de birkaç adet kuru fasulyenin çýkmasýný sabýrla beklemiþtik hani. Sonra minik filizler verince pamuktan kurtuldu fasulyemiz ve onu güneþ görmesi için camýn önüne alýp sýnýfta sýrayla suladýk belki de. Sonra da her gün gözlemlediklerimizi bu deneyde rapor tutup dosya hâlinde sýnýf öðretmenimize verdik. Fasulye deneyini hem okulda hem de kendim yaptýðýmý iyi hatýrlýyorum, bir de pamuk içine nohudu ýslayýp denemiþtim. Ýnsan da böyledir aslýnda. Bir bitki nasýl ki günýþýðý ve su ile can buluyorsa, insan da sevgi ve muhabbetle güçlenir.

     Ýnanýn ki iyi ve kötü sözlerden, muhabbet ortamýndan ev bitkilerimiz de etkilenir. Üniversite dönemimde plâstik ve aðzý kapalý iki ayrý þiþenin yarýsýna kadar su doldurup içine pirinç taneleri koymuþtum. Sonra þiþenin etiketini iyi ve kötü diye ayýrýp iþaretledim. Pirinç þiþesinin birinin suyuna iyi sözler, dilekler söyledim. Diðer þiþeye de kötü sözler söyledim, tabii asla küfür yoktu içinde. Bir hafta on gün aralýksýz, gün içinde evde olunca onlarla bu oyunu oynadým. “Sen güzelsin, süpersin, seni seviyorum, özelsin, hoþsun, gözbebeðimsin, bir tanemsin, bebeðim….” deyip iyi sözlerle övdüðüm ve içine dua üflediðim þiþenin suyu ayný renkte ve duru kaldý, sanki bana biraz da güzel kokuyormuþ gibi geldi. “Çok çirkinsin, berbat þey, seni sevmiyorum, kötüsün, sevimsizsin, iyi deðilsin….” dediðim ve yüzümü somurtarak kötü kelimeler sunduðum diðer þiþenin pirinçli suda biriken rengi de sarardý ve hafiften hoþ olmayan koku oluþturdu. Anladým ki; iyi ve kötü kelime ve sözler sadece insan ve hayvanlarý deðil, bitkileri bile etkileyebiliyormuþ.

     Benimkisi sadece bir oyundu. Bunu bir insan üzerinde deneyip kalp kýrmaktansa yiyeceklerde ve bitkilerde denemek daha mantýklýdýr. Bir yazýda okuyunca ben de deney yaparak uygulamaya geçmek istedim. Hayat da böyledir. Ne kýrmaya ne de bir kalbi üzüp yaralamaya deðer, boþ iþlere harcamaya ise hiç deðmez. Ýki gram sözde, bir anlýk gülüþte, sihirli ellerde gizlidir yaþam. Sevginin sihirli dokunuþlarý gamzenizde açsýn ve iyilikler yüreðinize sýmsýký tutunup güneþ olsun.