ÝYÝLÝK MELEKLERÝ

     Her birimizin saðýnda ve solunda, yaptýðýmýz iyi ve kötü iþleri not alan melekler olduðu gibi aslýnda içimizde de bir melek vardýr. Kalbimizde taht kuran iyilik meleðimizidir kendisi. Yeryüzünde iyilik için çýrpýnan, fedakâr, vefalý, içten ve samimiyetle iþ yapan insanlar da vardýr. Sanmayýn ki evren hep kötülerle dolu. Rahibe Teresa’nýn adýný duyduk, deðil mi?  Ben ilkokuldayken vefat etmiþ bir bayan. ‘Ýyilik Meleði’ deyince onun sevenlerinin aklýna da hemen Teresa geliverir.

      Rahibe Teresa (1910-1997) Osmanlý idaresindeki Makedonya’da doðdu. Sade bir hayat sürüp olaðanüstü þeyler yapabilme yeteneðiyle tarihe geçen insan. Tüm ömrünü iyilikte düþkünlere yardým ve yetimlere harcamýþ. Hayata gözlerini yumduðunda, üzerinde deðeri sadece 1 dolar olan mütevazý elbisesi vardý deniliyor. ‘ÝYÝLÝK MELEÐÝ’ olarak kalmýþ Rahibe Teresa.

      ‘ÝNCÝR TADINDA ÝYÝLÝK ÖYKÜLERÝ’ (TÝMAÞ YAYINLARI) adlý incir kokulu kitaptan seçtiðim kýsacýk, ibretlik bir öyküyü kaleme alayým:

KERTENKELE

     Bir Japon yeni evine taþýnmadan önce evi bir elden geçirmek ister. Tadilata baþlayýnca Japon evlerine has olan iki tahta arasýndaki boþlukta tek ayaðýndan duvara çivili bir kertenkeleyle karþýlaþýr. Þaþkýn ve duruma caný sýkýlmýþ bir halde kertenkeleye bakarken ayný zamanda meraklanýr. Japon, bu evin daha önce tadilattan geçmediðini biliyordur. Bu yüzden meraký daha da büyür. Bir kertenkele 10 yýl boyunca hiç kýpýrdamadan bu þekilde kalarak yaþamayý nasýl baþarmýþtýr?

     Ýþini býrakýr ve kertenkeleyi izlemeye baþlar. Bir süre sonra baþka bir kertenkelenin aðzýnda taþýdýðý yemekle çýkageldiðini görür. Gördükleri karþýsýnda sarsýlýr. Ayaðý duvara çivilenmiþ bu kertenkeleyi 10 yýl boyunca sahneye giren diðer kertenkele aðzýnda taþýdýðý yemeklerle hayatta tutmuþtur.

     Hayvan dostlarýmýz ve bazý asýrlýk bitkilerin, aðaçlarýn ömrü insanoðlundan daha uzundur. Herkesin rýzký bir yerlerde bekler aslýnda, her canlý ölümü tadacaðýný bildiði için iki dünya için de çabalar. Allah her þeyi ve herkesi gözettiðinden kimse çaresiz deðildir ve her canlýnýn rýzký bir yerdedir, zamaný gelince meydana çýkýverir.

     Gün gelir ev hayvanýmýzý aç býraktýðýmýz, çiçeðimizi sulamayý unuttuðumuz gün bile olabilir. Rabbimiz ise bizleri asla unutmaz, en zor anýmýzdaki duamýza hemen yetiþir eðer kalp gözümüz açýksa. Ya Hýzýr aleyhisselâmý gönderir ya iyilik meleklerini yeryüzüne indirir, ya merhametini gösterip susuz kalan halka ve mahsullerine yaðmuru bereket olarak yaðdýrýr yahut bize bir elin ulaþmasý için iyi kalpli bir insanýn cömert dokunuþunu kapýmýza yönlendirir. Ýnsan, insanýn elinden tutunca ve vermeyi öðrenince artar bereket. Mahsur durumda kalan zavallý bir hayvan bile on yýl yaþayabilirse, kendi türünden bir arkadaþý ona yemek getirmiþse; bu da yaratanýn yardýmýyladýr. Minicik bir böceðin, bir tutam otun bile sesini duyar yerlerin ve göklerin yaratýcýsý. Ulaþamadýðý yerlere de kalbi merhamet dolu bir canlýyý ulaþtýrýr. Sahnedeki her bir aracý can da iyilik perisidir. Oyununu yapmacýk deðil de kalben oynar.

     Ýyilik melekleri aslýnda her daim aramýzdadýr. Belki de iyilik meleði biziz, yeter ki kalp gözümüz açýk olsun. Ýyilik ve güzellikten yana bir yaþamýnýz, Allah’a duayla sýmsýký kenetlenen bir yüreðiniz, doðru yolda emin adýmlarla yürüyen dilekleriniz, sapasaðlam arkadaþlýklarýnýz ve iyilik melekleriniz olsun.