ZEYNEP…ÝÇÝMÝZDEN BÝRÝ…(1..ci Bölüm )

Ben Zeynep…

Kalbimin,depremleriyle soluksuz  kalan ruhumun, alnýndan nehirler geçiyor.Ateþ topuna deðen damlalar çýðlýk ve iki büklüm halinde yol alýyor yanaðýmdan aþaðýya doðru.Gülümseme mevsimini erteleyip, çýkýyorum hülyalarýmdan.Kapýlarý kýrýk bir gönlün açýk kalmýþ penceresinde kalýyorum ayakta.

Ve sizlere sesleniyorum anýlarýmýn sisli bulvarýndan bölük pörçük.

Ýçimde dipsiz uçurumlar,sýrtýmda dað,ruhumda uçsuz bucaksýz umman taþýyorum. Anýlarým,karanlýðýmýn ortasýnda ýþýðý emen ve varlýklarýyla beni aydýnlatan yaþanmýþlýklarýmdýr. Onlar bu günkü esenliðimin ýlýk meltemi ve kimseye açýlmamýþ güzellikleridir hayatýmýn,acýsýyla,tatlýsýyla…

Geriye dönüp baktýðýmda anýlarým,gecenin zambak kokulu karanlýðýnda gülümseyen Ay gibidirler…

                                             ….Zeynep haným..

Evet sevgili Dostlarým,

Zeynep hanýmýn geçmiþine sizlerle 2 bölüm halinde yolculuk yapacaðýz.Umarým vakit ayýrýrsýnýz ve umarým yeterince sizlere Zeynep hanýmýn yaþanmýþlýklarýný bir nebze hissettirebilirim.

Zeynep…Keskin’de evin tek çocuðu...O anne karnýnda 5 aylýk iken Anne-baba ayrýlýr.Anne çektiði sýkýntýlardan dolayý ayrýlmak istemesine raðmen babasý ayrýlmaya razý olmayan,ancak evden ayrýlmak zorunda kalan bir baba… Zeynep ,annesi tarafýndan istenmeyen bir çocuk olarak düþünüldüðü için bebeði düþürmek adýna o dönemdeki her yolu ve metodu deniyor anne. Dedenin ve anneannesinin ýsrarý,günah olduðunu söylemesi sonucu vaz geçiyor bebeðini düþürmekten ve Zeynep dünyaya geliyor. Zeynep 6 yaþýna geldiðinde ,baba anne zaten ayrý yaþarlarken resmen boþanýyorlar. Zeynep,teyzelerin,dayýlarýn,anneanne ve dedenin bulunduðu bir ortamda el bebek-gül bebek büyütülüyor,istekleri daha o dile getirmeden biliniyor ve yerine getiriliyor.Ve o 5,5 yaþýndayken çevresindeki çocuklarýn okula baþlamasý sebebiyle oda okula gitmek için sürekli aðlýyor ve gönderilmediði için hastalanýyor.Dedesinin okul müdürüne ricasý :

  -“Müdür bey,bir kaç gün gelip gitsin,hevesini alsýn,sonra nasýlsa býrakýr !” demesi sonucu Zeynep okula baþlar.Okula baþlar baþlamasýna ama,her bir þeyi tamam olsun ister: okul önlüðü,çanta,kalemler,silgi,kalemtraþ vs. O çok sevildiðinden istekleri alýnýr da.Baþlangýçta Zeynep kayýtsýz olarak okula baþlar.Her gün büyük bir hevesle gider okula.Geceleri Allaha dua eder ki bir an önce sabah olsun,okula gidebilsin,diye. Kýzýndaki bu heves annesini ve evdekileri de sevindirir. Okula giderken annesi Zeynep’in saçlarýný kulaklarýnýn üzerinden at kuyruðu yapar,kolalý kurdelalarla baðlardý.O günlerde Zeynep sýnýfýn en küçüðü ve sevimlisi olduðundan öðretmeni ona “kuzu” diye hitap ederdi. Zeynep’in asýl isminden ziyade lâkabý daha çok kullanýlýrdý arkadaþlarý arasýnda. Kuzu herkesten evvel okumayý sökmüþtü.Günler birbirini kovalarken günlerden bir gün Müdür dedesini okula çaðýrmýþ ve müfettiþin geleceðini söyleyerek,Kuzu’nun kayýtlý olmadýðý için sýkýntý olacaðýný,teftiþ bitene kadar Kuzu’yu bir hafta okula göndermemesini söyler.Bu durum Kuzunun çok zoruna gitmiþ,günlerce aðlamýþ ve yataða düþmesine sebep olmuþtur.Dedesi bu tür sýkýntýlarla bir daha karþýlaþmamak için mahkeme yoluyla torununun yaþýný büyüttürmüþ ve  torununun rahatça okula devam etmesini  saðlamýþtýr. Zeynep okula dönüþ günü geldiðinde inanýlmaz mutlu olmuþtur.O günlerde sýnýftaki baþarýsýndan dolayý ilk kýrmýzý kurdela ona takýlmýþtýr. Zeynep çok sessiz ve çok çalýþkan bir öðrenciydi.

Yine o günlerde Kuzuyu çok üzen hadiselerin baþýnda, babasýnýn kanun gereði Pazar günleri onu görme hakký sebebiyle her Pazar evden almasý ve babasý ilk karýsýyla yaþadýðý için ,Kuzu’yu bu eve getirip býrakýp akþam gelip yeniden annesine býrakmasýydý. Kuzu baba evinde gün boyu aðlayýp,yemeden içmeden bir an önce akþam olmasýný ve annesine dönmeyi sabýrsýzlýkla beklerdi.Evdeki üvey annenin hiçbir çabasý onun üzülmesine ve aðlamasýna engel olamýyordu.

Yine o günlerde Zeynep’e günlük harçlýk olarak 25 kuruþ veriyorlardý ve Kuzu bunun arttýrýlmasýný çok istiyordu.Harçlýðýný arttýrabilmek için çocuk aklýyla okuldaki çok samimi arkadaþýyla konuþup bir plan yaptýlar. Okul çýkýþý arkadaþýyla evlerinin önüne gelince Kuzu evin köþesine saklandý,arkadaþý zile basar,Kuzu’nun annesi çýkýp ta kýzýný göremeyince telaþla  -“Hayýrdýr yavrum niye yalnýzsýn ? Kýzým nerede ? Bir þeymi oldu yoksa ?” diye sorunca arkadaþý

-“Teyzeciðim her þeye zam geldi,Kuzu’da okul harçlýðýna zam istiyor.Zam yapmazsanýz eve gelmeyecekmiþ.” Deyince basmýþ kahkahayý Kuzu’nun annesi ve devam etmiþ:  -“Tamam tamam gelsin, söz ! Zam yapacaðýz,ha ha ah” Dediðinde Evin diðer köþesine sinip,bütün konuþmalarý heyecanla dinleyen Kuzu büyük bir sevinçle evin köþesinden koþarak eve girmiþti.

Ýlkokul yýllarýnda babasý ara sýra okula gelir,kýzýnýn okul durumunu sorar,kýzýyla kýsa süreli konuþurmuþ. Zeynep ise bu geliþlerde babasýnýn yine onu alýp  götüreceðini düþünerek üzülür ve aðlardý.Kuzu’yu aðlamasýn,üzülmesin diye okul idaresi,öðretmenler hep onunla ilgilenirdi.Zeynep,sanýrým 3 veya 4.cü sýnýftayken, okula müfettiþ gelir.Müfettiþ bunlarýn sýnýfdayken bir soru sorar ve Zeynep ýsrarla parmaðýný kaldýrýnca ,müfettiþ söz hakký verir ve Zeynep sorulan soruyu cevaplarken zil çalar ve müfettiþ sorunun cevabýnýn bitiþini beklemeden sýnýfý terk edeceði zaman, anlatmasý bitmeyen Zeynep,müfettiþin bacaklarýna sarýlarak

-“N’olur gitme müfettiþ amca,ben sorunun cevabýný daha bitirmedim,öbür derste gelin n’olur !” Diyerek müfettiþten söz alýr ve müfettiþe sarýlmayý býrakýr.Diðer ders zili çaldýðýnda müfettiþ gelir ve Zeynep anlatmaya kaldýðý yerden devam ederek konuyu bitirir.

Zeynep,ilköðretim hayatý boyunca derslerinde olduðu kadar  Halkoyunlarý, Pandomim,Müsamere, Tiyatro alanlarýnda da baþarýyla kendini ifade ederdi.

Bu arada bizim Zeynep küçücük olmasýna raðmen, podyumlarda mankenlikte yapmaktaydý.Günün birinde,defilede provada yürürken belirli   bir yere gelince durup ceketini çýkartmasý gerekmektedir.Ancak o bütün ýsrarlara raðmen durmasý gerektiði yerde durmayýp,bildiðini yapmaktadýr.Bu gün bile sorduðumuzda,neden o tür bir tavýr sergilediðini bilememektedir.Sonunda görevliler bu iþe bir çözüm bulmuþlardý: Ceketi çýkartmasý gereken yere geldiðinde ona çikolata uzatýr hanýmlar ve çikolatanýn hatýrýna ceketi çýkartýrdý.Sanýrým Zeynep’in sonraki yýllarda aþýrý çikolata düþkünlüðünün altýnda bu anýnýn etkisi aðýr basmýþtýr.

Zeynep’in okul,podyum ve etkinlikler dýþýnda kalan bütün zamanlarý ise,evde geçerdi.Ve kalabalýk ailenin ona olan düþkünlüðü,sevgisi diðer çocuklar gibi dýþarda oymasýna ihtiyaç býrakmýyordu.Ancak dýþarýda diðer çocuklar gibi çýkýp oynamayýþý evdeki Teyzelerden özellikle birini çok üzer ve sýk sýk:

  - “Bu kýz bir kez bile çýkýp oynasýn,üstü baþý batsýn,kafasý,gözü yarýlsýn hiç önemli deðil,yemin ediyorum ! Helva yapýp eþe-dosta daðýtacaðým !” Derdi sýk sýk. Olacak ya,günlerden bir gün Zeynep dýþarý çýkar ve daha arkadaþlarýyla oynamaya baþlamadan, komþu kýzýnýn baþkasýna attýðý taþ,gelip Zeynep’nin tam kaþýna deðip,yarar.Kan yürür yüzünden aþaðýya.Kanlar içinde eve koþan Zeynep’nin bu haline önce telaþlanan,ardýndan gülüþen ev halký ve Teyze hemen Zeynep’in alnýný kocaman bir yazma ile sarýp,helva yapýmýna giriþirler.Bu arada.Komþu kýzýnýn babasý büyük bir üzüntü ile kapýyý çalýp,açtýrdýðýnda Zeynep’i alný yazmalý görünce hem korkar,hem endiþelenir ve onu doktora götürmek için evdekilere ýsrar ederse de,geldiði evde ilk helvayý yiyerek gülümseyerek gönül rahatlýðýyla ayrýlýr. Tabi yapýlan helva komþulara ve ev halkýna daðýtýlýp afiyetle yenir.

Bizim Zeynep’nin gene o yýllarda sýnýfýnda Ýbrahim diye bir arkadaþý vardý ve sýk sýk -“Gýz,seni seviyom.Seni kaçýracaam” Derdi.Ne zaman Ýbrahim Zeynep’e yaklaþsa,ödü kopar,hýzlýca oradan kaçar,Ýbrahim’in kendisini gerçekten kaçýracaðýný sanardý.