1 ...yokluğundan Öldü Gönlüm...

 

…YOKLUĞUNDAN ÖLDÜ GÖNLÜM…

 

Bir sonbahar artığı ikindi sonrası.Ayaklarım sahile doğru sürüklüyor beni.

Güneş bulutsuz gökyüzünde sapsarı parlıyor.O batıya doğru âheste âheste yol alırken,arkadamdaki binalara düşen ışığın yavaş yavaş değişmesini izledim.İçimin sonbaharı kabardı yaprak yaprak.İçim ısındı âdeta.Sanki yüzümdeki tebessüm beni tavlıyordu.Kendime ve yalnızlığıma neskafe ısmarlamaya karar verdim.Sahildeki bir çay ocağında bulduğum ilk boş sekmene çöktüm.Ufka daldım.Yakamozların bu saatte ne işi vardı denizde? Ya,Mesel müzik grubunun “getme getme”parçasının çalma zamanı mıydı çay ocağının müzik setinde…Gözlerimden bir bulut geçti.O küçük,kederli,

zararsız bulutlardan…Havadaki lâcivert giderek koyulaşıyordu.

”insana hayatta kendisinden başka kimse zarar veremez,

sen kendi kendini yaralarsın ancak”

diyor içimdeki bir ses.Ortalık iyice karardı.Yavaş yavaş beliren serinlik tenimi yokluyor.Usulca kalkıp,hesabı ödeyip,voltamı almalıyım buralardan.

“Hasretinle yandı gönlüm

Yandı yandı söndü gönlüm

Evel yükseklerden uçtu

Şimdi düze indi gönlüm

Düze…

Düze…”

Bu hüzünlü türkü dolanıverdi dilime.Başım düştü göğsüme yolda yürürken…

Ah aşk…ah aşk…ah aşk…

Kemiğe dayanan bir bıçak… Aşk…

 

…………….S.Altunbaş….01:01…..13 ekim 2015..

( ...yokluğundan Öldü Gönlüm... başlıklı yazı ılıkyağmurla tarafından 13.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.