Haþmet mah, diye seslendi vakur bir yadsýmazlýkla ve paye verdi ahvaline hükümranlýðýnda kýrýk tümcelerin ve derken soluklandý soluk düþlerin efendisi.

Esefle kýnadý kimi oysaki çoðunun umurunda bile deðildi.

Kýrýldý ortasýndan tam ikiye: cenap sorular bulandý kana ve yargýlandý masumiyet.

Tekelindeydi kötülük kiminin hele ki vurdumduymaz seyrinde âlemin, kýnýndaki kýlýcý çekti þövalye ve yüzü suyu hürmetine rahmet bildiði engebelerin doldurdu haznesini yüksünmeden yine de tahakkuk etti gölgeler onca kýrýlgan nameleri görmezden gelip.

Anlýktý oysa aþk, anlýktý öfke ama sonsuzdu ölüm doðmayacaðýný bildiði yeni günü çok geride býrakýrken kekremsi bir tat kaldý damaðýnda þehvetin. Anlamýný yitirmiþ sözcükler ermeden kerevetine rahvan ve yorgun zaman biledi en derinden ve keskin bir nakaratla savurdu öfkesini bilinmezlik esir almýþken son bir hutbe okudu melekler hele ki doðurgan ve buyurgan insanoðlu çekmiþken resti yenilendi tabiat ansýz bir tedirginlikle devinip de deviremediði metaneti sýrra kadem bastý.

Hoþtu nüans, kýrýlgandý Tanrý, yüzsüzdü insanoðlu ve ölü doðdu çocuklar insan olmanýn yolu yordamý vardý da onlar mý çözememiþti?

Yine de son bir þans tanýndý ne de olsa istikbal yürekte saklýydý ama payidar cümleler koyamadý noktayý, soramadý neden diye her nasýlsa o hülasa yadsýmazlýkta saklýydý gizem bir bilinmeze son verirken bilindik bir cümle ile asýldý daraðacýna eylemsiz özneler.

Aykýrý ülkelerden geldi saçmalarýn saçmaladýðý ve yaraladýðý masum yürekler.

Çatýk kaþlarý ile selama durdu melek, yaratýlarýnýn coþkusuna kapýlan yüzü olmayan ve her nasýlsa hiçlikle yoðrulmayý mazeret beyan eden yüzsüz ve iþveli o düþkün kadýnlar.

Sarpa saran hayatlar kýyama durdu ki serkeþ bir coðrafyanýn en batýk ve üzünç yüklü hikâyesiydi; adsýz imgeler kadar seðirtken, soysuz düþman kadar münafýk ve her imlecin kýskacýnda nöbete duran o ruhani coþkunun sebeplendiði utanç zerrecikleri.

Öylesine bir günde öykündüm ve safça düþtü aþka kara melek.

Gýybeti bol bir akþamýn en hüzünlü saðdýcýydým ve kulesi yýkýk bir yüreðin tek algýsýydý aþk. Aþk, aþk olalý asla darbelere maruz kalmadý, desem yalan olur. Darbelerden darbe beðenen en batýl itikadýydý aþka maruz bir hükümden cezaya çarptýrýlmak kadar tehlikeli ve bir o kadar bariz.

Ýmleçlerin tezahüratýna mademki yenik düþmüþtü/m ve mademki esefle kýnanmýþtý/m, yalnýzlýk tekelimdeydi yine de kýrýk bir tekeri marifet bilmiþ, hükümranlýðýnda hüznün, dirayeti sýnanmýþ.

Gölgeli ve münafýk edimlerle yol almaksa payýma düþen ve mademki bilfiil maruz kalacaktým gölgelere, hangi beyanatýmý hak görecekti Tanrý?

Bir daldan diðerine konmaksa asli görevim, kýrýk bir miladý mý dal bilecektim de yeni baþtan baþlayacaktým, hayatýn üretkenliðinde en doðurgan yoksunluk iken sýrtýma binen…

Külliyen yalan bir sevdadan arda kalan ve en büyük hezeyaný yaþamama sebebiyet veren: Kimileyin, demek kadar aciz bir yüksünlük kadar da kýymete binen.

Sýrça köþkün çatýsý uçmuþtu nicedir, sýrýk gölgeleri korkuluk bellemiþ tarla bekçileri, nadir bir varlýðýn haznesinde çoðaldým belki de eksildim.

Öksüz darbelerden arda kalan hýrpani bir teselli belli ki muvaffak olmaktansa hezimet yüklü iklimlerde tevafukun dokunuþunda, en izbede saklý tuttuðum dipsiz sarnýcýn yeknesak ve kaygan o ucube sanrý yüklü bilinmezliðine düþmüþken yolum yine baþýmý her arkaya savuruþumda, tehdit yüklü bir imin seferberlik çaðrýsýný duymazdan gelmek kadar nifak sokan nefret tohumlarýný ayaklarýmýn altýnda canhýraþ hayata tutunma telaþýný görmezden gelmem.

En kolayýný seçmek mi zor addedilen?

Sevgiye tenezzül etmeyip nefretin sancaðýnda dalgalanan hicap yüklü haykýrýþlar…

Davlumbazý ölüm çýðlýklarýnýn buharýna yenik düþen.

Kara meleðin istilasý belli ki yorgun ruhlarýn telaffuz ettiði o tekil cümle:

‘’Ya sev ya terk et!’’

Terk-i diyar etmenin de ötesinde benliðimin yorgun düþtüðü bitimsiz bir muhabere.

Sevgi katsayýsýný inanýlmaz bir korelâsyona denk düþüren nifak tohumlarýndan haz eden ne çok ibare:

Sonsuzun imgesinde, yalýnýn gölgesinde ve görünmezi teðet geçen bakir bir sancý ki kýyama duran sefil yorgunluðum kadar da töhmet altýnda kalmayý bertaraf edemez bir sancýya denk düþüp yine aþkýn pervazýnda nöbete durmak koca bir ömür…

Tezahürü belli ki ýssýzlýða kurban verdiðim sefil tümcelerimin.

Yansýyan bir zehri teneffüs etmektense soluduðum o uzun hutbede yine devindiðim ömrün mabet bildiðim bucaðýnda sevgi yüklü bir buluta uzanmýþken sere serpe.

Densiz bir kýyýmda pek de raðbet etmediðim bir söylencede adýmý haykýran bir rüzgâra denk düþtüm madem.

Ve mademki yanýlgý yüklü bir ömrü hibe ettim kaderin bayraðýný sallandýrdýðý sancakta.

Olasý þýklarý da görmezden gelmenin verdiði o rehavet kadar da kaygýlarý bertaraf edemezken…

Kerrat cetvelini unuttum unutalý, salkým saçak rakamlara paye vermeyi de tehir ettim ne de olsa evdeki hesap gönlün planlarýna pek de raðbet etmemekte.

Manifestosu mu yoksa yenilgi bildirgemin sað alt köþesine attýðým parafýn en soluk imi iken adýmýn baþ harfi?

Gülmelerden ibaret hýçkýrýklarýn silsilesinde devraldýðým bir nöbet ki kulaç açtýðýmdan ibaret olmasa da, sarkaç gidip gelirken sýð ve engin kýyýlara rehin verdiðim aþký ve umudu bertaraf etmenin de ötesinde görmezden gelen oncasý.

Gönüllü doðmasam da gönüllü bildiðim o rütbem es kaza bir gölgenin tezahüratý kadar da sýdký sýyrýlmýþ.

Gömdüklerimden ziyade geride kalanlarýn ölüme teðet geçen varlýklarý kadar korumakla mükellef olduðum.

Öngörüsüne sýðdýrdýðým zaman ve mekân özürlü düþlerimin kayýp kýtalarýnda sergüzeþt ve gönüllü o gömülü yalnýzlýðýmýn perde arkasýna yýðdýðým bir gölgenin uzantýsý belki de serkeþ týnýsý yüreðin, çalakalem yaþadýðým þu münafýk dünyanýn hangi yakasý ise kaybolduðum; o rahvan yürek kadar tecellisi zifiri karanlýk metruk bir aðacýn köküne sarýp sarmalandýðým hatta kaybolduðum sarmalýnda…

Varsýl tüm hidayeti yine kaptýrdým düþ öncesi týnýsý iken en detone o baðnaz melodi, çýðýrtkan bir çalgýcýnýn nefesinde can bulan.

Hiçbir týnýya tekabül etmeyen devingen bir melodinin sýra dýþý çalýnmýþlýðýnda, çalýntý bir makamýn o serkeþ yoksunluðu iken maðlup olduðum.

Ansýz tüketilmiþliklerin çeperindeki çapak yüklü baðnaz kurgular tecelli ettikçe, sakýndýðým bir düþ yarasý þu yerli yersiz serzeniþime mihrap olmuþ iken kavuþamadýðým kapýsý gök kubbenin: Kâh geçirgen bir yalýtýlmýþlýkta vuku bulan kâh kopuk bir kaygý tezahür ettikçe, kayýp imgeler bir ýþýldakmýþçasýna muaf tutulduðum o revnak gölgeler: Alabildiðine kayýtsýz ve muðlâk bir yaratýnýn gölgelenmiþ imgelemine yüklediðim anlamsýzlýkta saklý tuttuðum ne çok can kýrýðý…

Sýrýtýk mizacý evrenin hele ki boyutsuzluðuna rest çeken münafýk bir düþün ötelenmiþ ve örselenmiþ beyanatýna tabi tuttuðum ne çok tutarsýz tümce: Belki bir milat belki nihai dokunuþu Yaratýcýnýn ve her edimimde saklý tuttuðum düþ baz ve muhalif hayallerim; seðirttiðim tüm olasý gölgelere þart koþmuþken varlýksýz yoksunluðum kadar hicap yüklü belki de bir dýþ mihrak kadar yalýtýlmýþlýðýmýn tezahürüne yansýyan bir ýþýk huzmesi.

An’ý revnak, dünü kayýp ve anlamsýzlýk yüklü türlü anlam yoksunu yetilerim çaldýkça benden ve çalýndýkça ölü düþler. Ergen belki de çocuk yaným yine de büyümenin dayanýlmaz aðýrlýðý. Rücu etmek aslýna üstelik vakur bir dokunuþ ile yüklendiðim, soyutlandýðým gök kubbenin varamadýðým pervazýnda, nöbete durmuþken önce aþka sonra ölüme.

Ölümsüzlüðün sarkacýnda kayýp giden yine ölüme koþullanmýþ bir evrenin tuþ olmuþ hangi yengisi ise ardý ardýna diktiðim umut zerrecikleri, boylarý devingen ruhuma teðet geçercesine sorgulanmaktan geri duramayýp sorguladýðým ölümün pervasýzlýðý kadar söz geçmezken kadere.

Gölge yetiler tüm duyarsýzlýðýn hicap yüklü koþullanmýþlýðýnda ve yeniden adýmlamak kadar tahakkümperver dokunuþuna evrenin bir bakýma ihsaný insanýn varlýðýný teminat altýna almýþken.