Hep seni düþünüyorum biliyor musun? Sabah kalktýðýmda yaþamaktan önce aklýma gelen sensin, Geceleri uyumadan önce seni düþünüyorum, Dua ediyorum. Neden aklýma sen geliyorsun ve yine gözlerimi dolu-dolu yapýp, Aklýmdan çýkýp gidiyorsun inan bilmiyorum. Ama doðru ya sen benim aklýmdan hiç çýkýp gitmiyorsun ki! Sadece olan þu ben kendi-kendime 'yeter bu kadar düþünmek' diyorum. Ama yine sen geliyorsun aklýma; Ýþte bir insanýn içi sevdiði insan dolu olmasýn. O zaman içinde saptýðýn her sokakta sevdiðin insan çýkar karþýna. Benimde içimdeki her sokakta yoluma taþ koyan, Baþka þeyleri düþünmemi engelleyen sensin. Daha sonra iyi olduðumuz zamanlarý düþünüyorum ama seni düþünmekten vazgeçemiyorum. Zaten aslýnda kim seni düþünmekten vazgeçmek ister ki? Ne kadar üzersen üz, Parçalarsan parçala zaten seni düþünmek isteyen benim kalbim. Vazgeçmem yani bundan, Vazgeçemem sadece bazý zamanlar üzülmekten bile yoruluyorum, Düþünmekten de o zaman 'yeter bu kadar düþünmek' diyorum iþte, Yanlýþ anlama seni düþünmekten yorulmam ben ama, Baþka þeyler yoruyor bazen. Eðer aklýndan geçmemiþsem, Geçmiyorsam bir saniye dahi, Býrak seni düþünmekte benim aptallýðým olsun. O da benim aptallýðým olsun.