Hayatýn dökümünde, bitimsiz bir celp belli ki aþký miðfer bilip tek yürek siperdeyken hem de tüm baðnazlýðý ve metruk gölgeleri biteviye savsaklarken, iç sesin niyazý duyulmazýn da ötesinde hor görülen bir varlýðý, en nadide savunma mekanizmalarýyla soyutlarken kâh evrenden kâh gýybetin kucaðýnda bitimsiz bir ihtiras ile sorgulanmak an meselesi iken.

Sanrýlar belli ki þizofrenik bir kaygýnýn izdüþümü olarak addedilmekte ve iþte çýkýþ noktasý: O’ndan geldik ve O’na doðru adýmlýyoruz hayatý üstelik tüm patavatsýzlýðý beþerin yine gýyabýnda bir sürümcüme iken insanlýðýn ve sevginin ihlali.

Bir kýble iken yüreðin tezahürü ve en yanýk türkü iken söylemekten imtina edilen iþte gelip geleceðimiz nokta. Geride kalanlara Allah akýl fikir versin, demek belki de tek niyazý yüreðin, yeter ki donanýmlý bir vicdanla nüksetsin beþerin tüm zaafý ve ne yazýk ki vazgeçilmezimiz ego en yüksekte konuþlanmýþken ihtiras ve söylence yüklü sayýsýz gölgeyi görmezden gelemezken…

Sonrasý ya da öncesi aslýnda sükûtu ikrar bellemek.

Gönülsüz hangi tümce ise söylenmedik belki de sessizlikle imtihan oluyoruz ya da ayyuka çýkan zafiyet yüklü çýrpýnýþý nefrete odaklý bir seyirde sevgiyi kutsamak bir yana sevgiden yana baðnaz bir boþ vermiþlikle mürit bellemiþken kendimizi odaðýndaki tüm olumsuzluklarý yine etrafa nakþetmekte en aykýrý nizamda soluklanmak satýr arasý bir tecelli iken aðlatan ve ezen taraf.

Kazananlar mý kaybedenler mi?

Daha açýk olmak gerekirse; hayatý sonsuz addeden bir zihniyet mi, asla ve asla kendini sorgulamaktan aciz ama gelin görün ki, görünene ve deðer verene atýlan bir çalýmla tabir-i caizse içimizde saklý yaþama sevincini çalmayý marifet bilen…

Neye göre ya da kimlikleri hangi oranda soyutluyoruz ve yetmedi büyük bir pervasýzlýkla iþkillendiðimiz mahremiyetin özel kýlýnmasý gerçeðini yok sayýp anbean sorgulamak ve yermek hatta yerin dibine batýrmayý görev bilmiþ.

Pervazýndayken kâh ömrün kâh günün ve çatýk kaþlý bir isyanla dökerken eteðimizdeki taþlarý ya da döküyor muyuz da kendimizi sorgulamaktan bihaber mütemadiyen çevremizle ilgiliyiz?

Sorular ayan beyan ama ne yazýk ki cevaplar da bir o kadar muðlâk ve büyük bir umarsýzlýkla karaya siyaha boyuyoruz pamuk bulutlarý ve bir yerlerde kýstýrýlmýþ kalmýþ saf sevgiyi.

Sondan önce hangi hane ise yüklü olan bir adým öncesi ve milat bildiðimiz doðurgan bir bedenden üreyen canlý bedenimiz. Yine de cana can katmayý erteleyip, büyük bir özveri örneði ile kestiðimiz ahkâmlarla yargýsýz infaza mahkûm kýldýklarýmýz. Acýnasý zira tek yetkili merci tarafýndan aralýksýz gözlem altýndayýz ve O’nun varlýðýný duyumsamaktan bihaber çalakalem hüküm vermekle bir kez görevlendirmiþiz varlýðýmýzý, tüm zafiyetlerimizi yok sayýp hep ama hep açýk ararken bir diðerinde.

Hiçliðimin kýyýsýndan sesleniþim… Belkilerin hükmünde ve her keþke doðuran o tamlamanýn yanýna çentik atmýþken…

Zevke meyleden bir ömür mademki helalim deðil, gurur duymak acýlarla ve pekiþen hayat sevincimle büyük bir tezat içerisindeyim.

Soluklandýðým þu beyazlýk ve soyutlandýðým onca gölge ki sahibini arayan ama her nasýlsa gölgesine sahip çýkamayan imtiyaz sahipleri iken acýyý payidar kýlan.

Ne çok zenginim ne de fakir.

Ne varlýðýma vakýfým ne de hiçliðimle gocunuyorum.

Kâh aðlýyorum kâh sevince paralel koþtuðum bir acýyý en yüksekte konuþlandýrýp sessizliðin tok sesi ile adýmlýyorum hidayet yolunu.

Sahipsiz ve dirayetsiz mi de yoksunluðum en anlamlý varlýkla pekiþiyor?

Muzdarip olduklarým bu kadar mý pervasýz da kýyamete siper etmiþ sevgiyi, tüm baðnazlýðý ve münafýk reçetesiyle þeytana tapmayý meziyet bilmekte sayýsýz insan üstelik farkýndalýðýný yitirmiþ ama egosuna sýký sýký sarýlmýþ…

Konumu gereði mi ruhsal statüsünü yok saymýþ da mý?

Yoksa hayat 5 N 1 K’dan mý ibaret?

Kolaysa çýk/ýn iþin içinden.

Söz konusu etmeye deðmez aslýnda çok þey aslýnda çoktan öte bir hiç olarak gördüðüm o kýrýk tekerim.

Döngüye ne muhalifim ne de soyutlanmakla mükellef bir izlekten ibaretim ama deðer verip de görmemek akla zarar doðrusu yoksa pervasýzlýðýn mý talip bu soruma da?

Ya benim talip olduklarým ama asla da talep etmediðim…

Aslýnda tek bir açýlýmý var tüm bu belirsizliðin: Kendini bilmekten geçiyor eksen de o hicap yüklü bekleyiþimiz de.

Kanýksamaktan o kadar yorgunum ki ama bir o kadar da kanýksanmamak en büyük maruzatým yine somut ömürlerin soyut önyargýlarýna yýðýlan. Zaten ne çekiyorsak hep bu önyargýlar deðil mi?

Satýlmýþlýðý belli ki hele ki çivisi çýkmýþken, arz edip de ortak paydada buluþma imkânýnýn olmadýðý.

Her nefeste can verip yeniden can bulduðumuz.

Her gönülde yer edip, anlaþýlma kaygýsý güttüðümüz.

Her satýrda ölüp ölüp, metnin sonunda yeniden doðumumu müjdeleyen o sevincin hafif meþrep gölgelere yaptýðý gönderme.

Gölgeler… Adý saný olmayan ve varlýklarý yoksunluklarý ile kýnayan…

Sorular belli ki bir düþüþün en aykýrý coþkusu hem de cana can katan o bitimsiz kaygý ve de adrenalinin etkisiyle, sahiplendiðimiz yaþama sevinci ki çaldýklarýna kani olup büyük bir yanýlgýya düþtükleri. Mümkün mü þaþmamak ya da mümkün mü sahiden, yalnýzlýðý maðlup kýlýp da yoksunluklara nüktedan bir kelamla rest çekmek?

Sevgiden üreyen ve tüm çekinceleri tek kalemde bertaraf eden…

Sonlanmadan bilemediðimiz ve her yeni umudu iple çektiðimiz ve sýký sýký kucakladýðýmýz ne çok güzellikle hem de karanlýðý yorgan gibi örtüp bir o kadar nefessiz kalýncaya deðin yürekte saklý iken her niyazýmýz.