4.Bölüm

''Sanem ne olur bir þans taný ikimize de! ''

Çalar saatin zil sesi ile yeni güne merhaba diyen Sanem

Her sabah ki rutin koþuþturmacalarýna çoktan baþlamýþtý

Bu gün evdeki iþlerini biran önce halledip iþ yerine gitmeden önce halletmesi gereken daha mühim iþleri vardý.

Çocuklarýný büyük bir titizlik ile hazýrlayýp ve okullarýna yolcu ettikten sonra kendisi de çarçabuk hazýrlanarak evinden çýktý.

Maddi yönden fakir ama manevi yönden oldukça zengin bir kadýndý

Çevresinden seveni sayaný oldukça fazlaydý.

Tükenmeyen tek sermayesi olan itibarý oldukça yüksek bir hanýmdý.

 Dün bankadan gelen mesajý unutmamýþtý bir an önce kredi kartýna olan borcunun ne azýndan asgari tutarýný ödemesi gerektiðini çok iyi biliyordu.

Þehrin en eski ticaret mekaný olan tarihi kale içi çarþýsýna geldiðinde her dükkandan kendisine selam veren hal hatýr soran esnaflardan son derece mutlu olmuþtu.

Çok fazla zaman kaybetmeden hemen Belediye iþ hanýnda ki her zaman kendisine el uzana yardým edem Mercan Zarrafiyeye doðru yöneldi.

Mercan zarrafiyenin sahibi Ahmet bey gün görmüþ insandý gerçekten yardýma ihtiyacý olana el uzatmaktan çekinmezdi hiçbir zaman.

Sanem vakti zamanýnda kendilerine oldukça fazla sayýda müþteri kazandýrmýþtý.

Sanem sözünü eri bir hanýmdý bu yüzden de kendisi ile birlikte getirdiði hiçbir arkadaþýný geriye çevirmemiþti Ahmet bey o güne kadar .

Sanem ile birlikte gelen her insana

;Sanem hanýmýn kredisi bitmez bizim yanýmýzda, dükkan bizim deðil Sanem’dir derdi.

Sanem de bu iyi niyeti hiçbir zaman suistimal etmedi.

Utana sýkýla gelmiþ olduðu dükkanýn kapýsýndan baþýný uzatarak

; Selamünaleyküm Ahmet abim hayýrlý iþler dedi

Sanemi dükkanýn kapýsýnda gören Ahmet beyin yüzünde tatlý bir tebessüm belirdi

Ve aleyküm selam hoþ geldin Sanem.

Uzun zamandýr ortaklýklarda görünmez olmuþtun baya merak ediyordum seni ne iyi ettin de geldin buyur þöyle geç dedi.

Kendisine gösterilen yere geçen Sanem’in içini bir tatlý huzur kaplamýþtý.

Nede olsa bir baþkasýndan borç para istemek hiç de kolay bir iþ deðildi ama Ahmet beyin yüz ifadesi Sanem’in tüm kaygýlarýný yok etmiþti bir anda.

; E anlat bakalým Sanem ne var ne yok nerelerdesin kaç zamandýr

Çocuklar nasýllar

Ama dur, sen sade kahveyi seversin önce sana bir kahve söyleyeyim de sohbetimize daha sonra devam ederiz.

Ahmet bey hemen köþede ki çay ocaðýndan iki sade kahve sipariþi verdikten sonra Sanem'i tekrar soru yaðmuruna tuttu.

Sanem kýsaca tüm sorulara cevap verdikten sonra sadete gelerek

Kendisinden bir miktar borç para istedi

Hiçbir zaman kedisini geri çevirmeyen Ahmet bey

Sen hele kahveni iç hallediriz , sýkma canýný ;deyince Sanem daha da bir rahat nefes aldý artýk.

Hal hatýr derken zamanýn nasýl geçtiðini fark edemediler bile

Duvarda asýlý duran saate gözü iliþen Sanem

; Ýþe gitmem lazým geç kalýyorum Ahmet abim kahve için teþekkür ederim Allah kabul etsin dedikten sonra yavaþça ayaða kalktý

Sanem’in ayaða kalmasý ile Ahmet beyin gözü Sanem’in ayaklarýna takýldý.

Bu kýþ gününde bir ayakkabýsý bile yoktu Sanemin ayaklarýnda.

Sanem tam kapýdan çýkarken Ahmet bey Sanem'in eline bir zarf tutuþturdu.

Sanem ilk fýrsatta geriye getiririm Ahmet abim derken

Gön görmüþ adam ; sýkma canýný ne  zaman eline geçerse o zaman getirirsin demiþti.

Ahmet beyin dükkanýndan ayrýlan Sanem bayram yerinde bulunan bankanýn ATM sine yanaþarak kredi kartý borcunu ödemek için sýraya girmiþti.

Ahmet beyin eline tutuþturduðu zarfý açarak bankaya yatýrmasý gereken parayý ayarlamaya çalýþýrken gördü ki Ahmet bey zarfýn içerisine kendisinin talep ettiði miktardan daha fazlasýný koymuþtu.

arkasý yarýn