En sevdiðim renkti teninin rengi. Barýþý temsil ederdi o renkli bayraklarýn sallanýþý savaþ olan memleketlerde. Bulutlar o renkteydi. Sana bakýnca bulutlara bakmýþ gibi bulutlarla birlikteymiþcesine özgürleþiyordu ruhum. Sanki ait olduðum yerler, bulutlar, teninin rengine sahip olan heryerdi. Beyazdan bahsediyorum. Öylesine seviyorum ki beyazý. Kýyafetlerimdeki tercih rengim bile beyaz öyle söyleyeyim. Öyle benimsedim rengini. Fakat öyle de büyük bir sorunum var beyaza bulaþan kirin izi çok zor geçiyor. vedam olsun sana teninin rengine... Dudaklarýn kadar kýrmýzý olan gözlerimle son kez gördüðümde seni, benim için korkunç bir gün oldu. O korkuyu ben hala yaþýyorum. Sana bir sýr vereyim mi? Ben artýk beyazdan korkuyorum.

Zayiat-ý Kelam