Mükemmel denilecek kadar güzel ve güçlü iki kartal denk geldi ve tabiri caizse evlendiler. O kadar güzel süzüldüler ki gökyüzünde, tüm kuzgunlar, kargalar, akbabalar onlardan uzak durdular. Bu iki kartalýn bu hengâmede bir yavrularý oldu. Kendileri gibi yetiþtirmeye çalýþtýlar onu da. Oda onlar gibi olmaya çalýþýp mükemmele uçuyordu. Fakat o iki kartal olmadýðýnda yavru kartalla uðraþtý kargalar, saldýrdý kuzgunlar, yere düþürdü akbabalar. Herþeye raðmen düþe kalka uçmayý öðrendi ve yuvadan kilometrelerce uzaklara uçtu. O uzaklarda kendine bir hayat kurmaya çalýþtý, bir nebzede baþardý gibi oldu. Fakat o iki mükemmel kartalýn uzaðýnda kaldý ve yýprandý bu hayatý kurarken. Çok düþtü. O yumuþak tüyleri daðýldý; pençeleri kýrýldý ama herþeye raðmen uçmaya çalýþtý. Atmacalarla dost oldu. Farklýydýlar dostluklarý da bu farklardan dolayý acýklý bir þekilde bitti. Sisli ve kasvetli yerlerde yeni bir hayat kurmaya çalýþmýþtý ve bu onun hayatýna mâl olacak gibiydi. Dört yanýný eski yuvasýndan kaçma sebebi olan kuzgunlar, akbabalar ve kargalar sardý. Zaten yaralýydý ve bu mel'un hayvanlar güruhu tarafýndan daha da yýpratýldý. Derken þansýna bir diþi kartal gördü. Onu ikna etti ve birlikte uçmaya çalýþtýlar. Ama sisliydi yaþadýklarý yer ve onu sevmeyen pis kuþlarla doluydu etrafý, zamanla farketti ki onun diþi kartalý bu pis kuþlarla birlikte uçarken kartallýðýný unutmuþtu. Ona kartal gibi uçmayý, ona kartal olmayý öðretmeye çalýþtýkça bizim kartala sürüler halinde saldýrdýlar o leþ kargalarý, pis kuzgunlar, sinsi akbabalar. Koptu yaralý kartalýn birçok tüyü. Kalan tüyleri de ýslanmýþtý kendi kaný ve iriniyle. Fakat diþisi bunlarý göremiyordu. Onunla birlikteydi ama ondan çok uzaktý. Bizim kartalýn bu yýllarda yeni pençeleri çýktý ve bu pençeleri ona zarar veren bütün pis kuþlarýn üstünde eskitti. Bir kaç tanesini tamamen uzaklaþtýrmýþtý diþisinden. Sorunlarda tekrardan burada baþladý iþte, pençeleri eskimiþti. Atmacalardan ve o iki kartaldan çok uzaktaydý ve pis kuþlarýn hepsi ona bileniyordu. Yaralarý derindi ama iyileþiyordu ve yine saldýrdýlar ona. Bu sefer ölecek gibiydi. Yaralarýný saramayacak kadar yorgun ve güçsüz düþmüþtü. Saklandý bir kuytuya ve ölümü bekledi sessizce olmadý, ölmemiþti. Biraz toparlanýr gibi oldu, uçmaya çalýþtý. Bir iki kanat çýrpýp penceremin önüne düþtü. Sardým yaralarýný, susturdum çýðlýklarýný, biledim pençelerini... Bende yorgundum emekliliðim yaklaþmýþtý ve son günümdü. Ýþe gidip geldim ve artýk emekliydim. Ölümü beklerken kendime birde dost ediniyordum her ne kadar dille iletiþim kuramasak da. Ýkimizde kendimizi iyi hisseder hissetmez terk edecektik bu köhne topraklarý. Bizim kartal diþisini kurtarýp oradaki kahpe düzeni bozamadý bende emekli bir ihtiyardým. Ve tazelenmek için uzaklara gittik; o uçtu, bende altýmdaki eski arabamla yanýnda yol aldým. Yolda denk geldiðimiz bütün karga kuzgun ve akbabalara saldýrýp kanatlarýný kopartýp terk ettik oralarý... Þimdi gökyüzü onlarýn olsun bu kötü günlerin de bir iyi günü olacak ve gün gelecek gökyüzü bizim kartalýn olacaktý ve kanatlarýný kopardýðýmýz o pis kuþlar her yukarýlara baktýklarýnda bizim kartalý istediklerini elde ederken görecekler. Þimdi sabret kartalým. O iki kartala da diþine de kavuþacaksýn. Ama sabret gökyüzü þimdi onlarýn olsun istediðin gökyüzüne ulaþman için bu ihtiyar senin için uðraþacak. Senin de av mevsimin gelecek ve o gün gelene kadar ben elimdeki tüfeklerle o kargalara, kuzgunlara, ve akbabalara ateþ ediyor olacaðým...