Ýntikam içgüdüsü varsa bizim içimizde, her intikamdan sonra aðzýmýzda kalan acý tatla sövüyorsak birbirimize, orada aþk bitmiþtir, sevda bitmiþtir, çoðu bitmeler baþlamýþtýr yüreðimizde. Silikleþir o zaman anýlar, sarýlmalar ve öpüþmeler. Yara bantlarý alýr yerlerimizi. Sahte iliþkiler üretip de unutmaya çalýþýyorsak birbirimizi. Yaþanmýþlýklarýn hepsi birer acýdýr o zaman. Birbirimize açtýðýmýz yaralarý daha da acýtýr o yara bantlarý. Aldýðýmýz intikamlardan sonra karþýmýzdakinin daha da acýsýný istiyorsak çoktan kanamýþtýr birbirimizi öpen dudaklarýmýz. O yüzden sessizce gitmeliyiz birbirimizden. Aþk diye yaþadýðýmýz günlerden sonra baþkalarýyla kahkaha atýyorsak eðer çoktan bitmiþtir. Ve çoktan bitmiþse bu yaþanýlanlar o zaman geriye nefret kalýr dudaklarýmýzda. Nefreti göz ardý edip çocuk gibi o da öyle yaptý diyorsak eðer yaþanýlan onursuz bitiþ için asýl intikamý aþk bizden almýþtýr.