Zor olmadý, desem yalan olur hani. Söz kýrýmý sessizlikte yaþarken yaþatýlmamanýn verdiði o özgüven eksikliði. Aslýnda kaybý demem lazýmdý iyimser bir ifade kullandým eksiklik kelimesinin o iyi niyetiyle.

Ýfade yetimi yeni yeni kazandým o günden beri can çekiþirken benliðim mefta sözcüklerle iþ birliði yapmakta. Ölümü yaþamak mý sayýsýz kere ölüme teðet geçmek mi? Söz konusu bu farkýndalýðý kazanalý oldu epey. Önce fark etmedim bile. Sadece ölümle flört ettiðim bir süreçti. Birkaç kez yokladý kapýyý ve buyur etmeme gerek dahi kalmadan daldý içeri. Külfetini önceleri yadsýdým doðrusu meðer neymiþ ki kerelerce damýtmam ölüm tedirginliðini. Ölmeyi diledim mi peki?

Zor bir soru cevaplama yetimin köreldiði bir dip aslýnda koþullanmýþ iken o yaþama güdüsüyle. Kýmýltýlarý dinmedi de.

Aþk da ölüm gibi. Bir kez ölürsünüz ve bir kez âþýk olursunuz. Antrenmanlý olsanýz da ölüme aþk antrenman tanýmaz o sakýncalý kimliði ile esir almýþken bir kez.

Muðlâk ne varsa baþucumda. Korktuðum ne varsa çok uzaðýmda. Ama kaygýlarým adam boyu. Ürkünçlüðü iþte tam da bu noktada ortaya çýkmakta ölüm öncesi travmanýn yattýðý. Bir engel olmasa da ölmek için hazýr deðilsiniz hiçbir zaman. Ayný aþk gibi. Yersiz yurtsuz iki duygu kan kardeþliði gibi. Bir kez âþýk olmaksa düþen payýnýza iyi kollayýn etrafýnýzý, ona göre.

Öncesi… Neyin hazýrlýðýný yapacaksýnýz ki. Çeyiz düzer gibi üç beþ metre kefen bezi mi almak gerekir? Güldürmeyin beni. Hatta varsa cesaretiniz hazýr edin bir kenarda. Ayrýca kocaman da bir kutu alýn ki o da dursun bir kenarda. Olur da âþýk olursanýz tüm pervasýzlýðýnýzla gömersiniz kýrýk kalp parçalarýný.

Önce öldüm sonra sevdim.

Önce sevdim ve öldüm defalarca o huzursuzluk makamýndaki kýmýltýlar taciz ederken ruhumu.

Önce ölmedim ama sevmemiþtim de öncesinde.

Aþk ve ölüm: Garip bir ikili doðrusu ve bir o kadar doðurgan hem de etken kýlýyor kan basýncýnýzý. Bir ölüyorsunuz ve asla dirilmiyorsunuz.

Bir kez seviyorsunuz ve asla iflah olmuyorsunuz.

Sahi ne biriktiriyorsunuz o görünmez köþesinde kalbinizin?

Benimki çok dolu hatta týkýþ týkýþ ruhumun o cebellut sýkýlganlýðýnda sýtkým sýyrýlmýþken ölüm öncesi kaygýlarýmdan uzak duruyorum artýk gizil hikâye kahramanlarýndan hele ki belledikten sonra bir kez ihaneti tanýþýklýðým olduðunu da asla iddia etmem. Ne de olsa baþým hep dik yürüdüm aldýrmadan tehditlerine aþk meleðinin ve o sitemkâr kara meleðinin.

Düþlerimi çalan kim varsa lanet okudum ardýndan ve söktüm yerinden panoya iliþtirdiðim çala-kalem yaptýðým resimleri. Bir adam ve bir kadýn ve ortalarýnda kalýn bir duvar. Asla ve asla geçit hakký tanýnmayan kalabalýk ve karanlýk bir yadsýmazlýkla ki kýlý kýrk yaran üþengeç insanlar.

Karanlýk bir tünelin ucu mu aydýnlýk addettiðiniz yoksa aydýnlýðýn yanýltýcýsý týnýsý mý belki de karaya çalan bir gökyüzü sýrnaþýk bulutlar yalýtmýþken gün ýþýðýný.

Kýrýk bir pena ile iliþtiðiniz telleri gönül perdesi bir açýlýp bir kapanýrken, düþmemek dileðimle o karanlýk ve göçebe ruhlu tanýmsýzlýðý bir kez mesken etmiþken yürek makamý duymazdan gelseniz de bir ömür kulaðýnýzdan silinmeyecek hatta ve hatta oynaklýðý kýrýlgan düþlerin esefle kýnarken iç sesinizi duymaktan imtina ettiðiniz her bir sözcük aþka dair ve sýnarken sizi kara melek. Yeter ki vakit geç olmadan âþýk olun siz yine de teyakkuza geçmeden alarmý evrenin ve vurmadan gonk bin bir kibirle seyrederken sizi çok uzaklardan siz yakýn addetseniz de.