Hiçliðin çýðýrtkanlýðý mý belimi büken… Ses bildiðim namesi mi devrik yol arkadaþlarýmýn ve sen bildiðim sensizlik iken alýþmaya baþladýðým yavaþ da olsa.

Rehaveti çöktü belli ki kýyým kýyým kýymýþlar da sus pus kalmýþým bir köþede. Öyle ya boþluðun resmini çiziyorum her sefer. Elimde ne bir fýrça ne de önümde bir tuval. Sadece gökyüzüne bakýp mýrýldanýyorum. Bir kuþ kadar ürkek olsam da saðaltan ne varsa þu devrik günlerimi hüzünle yýkanýyorum. Seviyorum da hüznü sanýrým en yakýþan ve en adilane. Kimseden çalmadým ve hüzne bulaþmýþým ana rahminde.

Tutumsuzdum alabildiðine ve nasýl da bonkör. Neye delalet, diye sorgulamazdým da. Yüreðe yýðmýþtým bir kez üstelik borcum da yoktu henüz. Karþýlýksýz çeklere maruz kalacaðýmý bilemezdim. Bilemezdim sevgi’nin baþka bir dilde telaffuz edilip cezalandýrýlacaðýmý.

Ýstifli ve yükümlü.

Yükümlü hem de nasýl sorumluluk addederken.

Addedip anlamsýz kýlýnacaðým.

Anlamsýzlýðý da geçtim yanlýþ anlamlara denk düþme ihtimalini reddedip inkâr ya da iddia dahi edemezken.

Ne bir mantýk hatasý ne de yoksunluðun tezahürü. Sevgi hýrsýzý deðildim ziya tek sermayemdi. Cepten yiyormuþum meðer. Meðer sadece katýkmýþ hüzne paralel hele ki o tahakküm gücü nasýl da nüksetmiþti.

Belki’lerin var mýdýr bir izahatý yoksa iþkillenmiþ bir kelime tekrarý mýdýr emsali olmayan.

Keþke’ler hep izafidir. Olmayana kýlýf geçirmek ya da olmazýn oluru kadar ahenksiz seyri belki de o göreceli mefhumlarýn aslý astarý olmaz iken.

Sözüm ona ya da sýradan belki asýlsýz hatta müptelasý olmak sevginin. Geri dönümü ise çoðalan bir çisenti bir anda saðanaða yakalanmak kadar eþsiz bir sunumu yüklü bulutlarýn yüklü gönüllere nazire edercesine.

Mihenk taþý döngünün ne bir varsayým ne bir öngörü sadece sünger gibi emerken hayat ve süreç. Bir kasýrganýn kuvvetini bile delip geçen sonsuz bir edim her nasýlsa bizler hala uzaðýnda kalmayý baþarýrken.

Yansýyan yalýtýlmýþlýðýn sadece döngüde iþgal ettiði o boþluk kadar hicap edilesi hatta utanýlasý.

Döngünün kýyýsýndan uzanmak en derine. Boðulmaksa varsýn en derinde kaybolalým yeter ki sýðlýktan uzak iken muzdarip kýlýnsak da o enginlikte.

Ölümlerin ve þiddetin vuruculuðu ki acýlar katlanarak büyümekte yoksa Tanrý neden durduk yerde küsüp sýrt çevirsin biz aciz kullarýna ki acziyetimizi görmezden gelip kendimizi payidar addetmek bir yanýlgýnýn tam da ortasýndayken.

Yetilerimi de kaybettim o akþamüzeri. Sýradan olmasam da sýra dýþý bellendiðim her bir kare üstüm baþým sýyrýk dolu. Pergeli sapladým kâðýdýn tam ortasýna. Kâðýt mý küçük geldi yoksa çemberim mi çapý git gide büyüyen… Belki de gökyüzüne saplamalýydým kýrýk pergeli ve delmeliydim tam ortadan. Ya meleklerin caný acýrsa… Caný acýyan bir tek onlar deðil ki.

Giden gittiðiyle kalýyor aslýnda giden de yok. Gelmemiþ iken nasýl karýþýrlar yokluða. Var olmamýþ hangi imgedir kaybolmaya yüz tutmuþ. Hangi güneþtir baharý ayrý yazý ayrý iken gönlün hele ki bitimsiz ise hazan.

Ayrýk düþlerin ara duraklarýnda kol kanat gerdiðim ne ise… Bak, yine çalmakta sirenler. Hayýr, hayýr sitem etmiyorum hiçbir þey için. Kanýksadýðým çok oldu yalnýzlýðý. Tanýþýklýðým asýrlar öncesinden. Sil baþtan olsa da iliþkimiz en alýþtýðým. Yalýtýlmýþlýðým tüm geçirgen yüzeylere takýlýp kalsa da en bariz sunumu evrenin takdim ettiði o günlere takýlýp kalmam ise ayrý bir paranoya.

Saplantýlý izleklerde sunumunu oldukça yerdim önceleri. Baðlaçlarýn ketum sessizliðinde imgelere düþtü yolum. Düþkündüm fazlasýyla muðlâk olsa da ayrýntýlar yeniden taktým kulaðýma küpe misali her adýmýmda kâh ayrý kaldýðým kâh yeniden kavuþtuðum yanýlgýsýyla kendimi kandýrdýðým.

Heba olan kâfir dürtüler irademin sýnandýðý o boyutlarý ile ayrý kaldýðým hangi istem ise benliðin acýyla yoðrulduðu. Kem küm ettim önceleri: Tutulmuþtu beden dilim. Zafiyetiydi ne olsa eserekli aklýmýn. Ne var ki bunda… Kýnýna soktum akabinde zarar görmemek deðildi niyetim sadece incitmemek.

Kýrýk güftelerin sessiz notalarýna üç beþ cümle ekledim. Ne tek bir kýmýltý ne de heyecan yüksünmekse hâsýl olan çekincelerimi ittim masanýn altýna.

Anlamsýzlýklarýn çektiði o perde idi ne de olsa ýþýðýma ket vuran ve yanýlsatan hatta yalýtan. Donanýmlý bir mizaç iken o korunaklý dünya idi belki de sýðýnak bildiðim.

Düþlerin týnýsý bile suçtu en az güvenmek kadar.

Sýr tutmasýný bilmeyen kim varsa kesiþti yolum. Biraz ondan biraz bundan çok oldu aslýnda terk edileli her ne kadar hala var olduðuna inandýðým gölgeler nöbette olsa da aklýmýn izbelerinde. Ne yanýlgý!

Mertebelerin asma katýnda boy verdi filizler. Döngünün seyrinde yol verdim ister istemez yoldaþ bildiklerime. Yok kýlýnmak varsayýmlarýn en acýtan yanýydý.

Havada hem hüzün var hem meltem. Yüzümde kocaman ve somurtuk bir anlamsýzlýkla anlam bulmaya çalýþýrken düþünüyorum bir yandan ve resmini çekiyorum zihnimin kuytularýnýn olur da bir gören olur da el verir diye. Gerçi beklentilerimi gömdüm gömeli anladým ki boþa kürek çekmiþim koca bir ömür. O halden hala neyin derdidir yüreðin peþkeþ çektiði… Bir bilsem…

Sýfatlar yordandýkça özneler kayboldukça fiiliyat da anlam bulmadan kanatýyor cümleleri okurken akýtýlan gözyaþý kadar mubah.

Kanadýkça kelimeler anlam kazanýyor hayat. Acýdýkça caným yaþadýðýmý hissediyorum.

Acýmak kadar acýkmak belki de hüzne doyamazken mutluluðun göreceli kifayetsizliðiyle. Kifayet ise önem arz eden, en arka sýradayým doyuramadýðým insan egolarýnýn esaretinde.