Mevcudiyetimizin temel dayanaðý ne ise muaf tutulduðumuz tüm o istisnalar da bir o kadar aþikâr. Kýt kanaat bir mutluluk ise kavuþulasý eþlik eden onca acýya da haiz olmamak mümkün mü…

Mümkünatý olmayan nice varlýk ise bir o kadar uzaðýmda. Kim bilir belki de var sandýðým yokluktur her biri en az benim bir gerçek olmam kadar. Gerçeðin tecellisi hayal kýrýklýðý ise çoktan savdým sýramý. Yine de nöbette kalma dürtüsü halen mevcut derinlerde bir yerde ve her yeni gün olasý tüm o eklentiler beraberinde yenik düþen kýrýk kanatlarým uçma gayesi ile cebelleþirken. Kýrýk olan daha nice parçam göstermekten imtina ettiðim ve yine de kendimi tutamadan ifþa ettiðim yanlýþ olduðunu bile bile üstelik.

Yanlýþ olduðu yanýlgýsýna düþtüðüm tüm o eserekli öðretileri de ekledik mi bu sefer kendimden þüpheye düþüyorum. Neyim ki ya da kimim ki þu ummanda? Biçilen deðerler de ayan beyan ortada yoksa deðersizlik mi demeliydim? Farklý zihniyetlerin dibe çökmüþ tortularý kadar bulanýk zihnim her ne kadar gönlüm aydýnlýk olma dürtüsünü muhafaza edip iyi niyetini kollasa da. Bertaraf edemediðim garip bir duygu alt tarafý. Alt tarafý desem de þüphe içindeyim ve durmaksýzýn soruyorum kendime:

‘’Ben, nerede hata yapýyorum?’’ diye. Cevabýný bulmasam da tekerrür etmekte ayný soru göðüs çeperimde oksijen namýna hava kalmamýþ olsa da.

Bazen yadýrganmam yadýrgasa da benliðimi hala haricimdekileri yadýrgamama konusunda geliþtirdiðim hassasiyet garip bir ivme ile aralýksýz yukarý doðru bir seyir izlemekte. Ola ki yadýrgayýp yadsýyayým biliyorum ki onlardan bir farkým kalmayacak. Onlar dediðim üçüncü çoðul þahsý da tanýmam ek olarak. Sadece yolculuðumda eþlik eden muhafýz güçler her daim beni örselemekle iþtigal etmekte olan. Ne de olsa korunaklý dünyamýn kapýsýný ardýna kadar açmýþ bulundum yazmaya baþladýðým ilk gün itibariyle. Az kýzmýyor da deðilim kendime. Sonuçta basit ve ulaþýlmaz bir hayat idame ettirmekteydim her ne kadar klasik hiçbir tanýmlamaya dâhil olmama tanýmlamasýna ek olarak.

Mevcudiyetim, farkýndalýðým ile anlam kazandý. Önceleri iyi bir evlat gayesi güderken okula baþlamamla ek bir sýfat eklendi ismimin yanýna. ‘’Çalýþkan ve azimli bir öðrenci.’’

Ýþin aslý kimseye yaranamama hikâyemin evveliyatý o dönemi kapsar. Öncelikle ebeveynlerim daha sonra askeri disiplini ile ömür boyu neferi olduðum hayat okulu. Gerçi halen hayat okulunun ne anlama denk düþtüðünü çözemedim ya… Öncesinde en cývýltýlý yýllarým aðýr bir disiplin ile aralýksýz sorgulandýðým mecralarda geçti. Aile mefhumu olarak adlandýrýlan ve söz hakkýmýn bulunmadýðý korunaklý dünyamýn tek komutaný olan rahmetli babamýn karþý konulmaz kurallarý ve tahakküm altýnda geçen ömrümün ilk yarýsý. Ýþin ilginci, pek de umurumda deðildi korunan kurallar. Karþý koyma hakkým elimden alýndýðý için sorgulamadým her ne kadar haricimdekiler inanýlmaz gözlerle baksalar da içerisinde bulunduðum tabloya.

Bunca olumsuzluk yaþanýrken hoþ ve anlamlý öðretiler de edinmedim deðil hani… Zira her þeye raðmen bir sevgi denizi idi kulaçladýðým ara sýra yüksek dalgalar arasýnda boðulma tehlikesi geçirsem de. Zira sevmeyi ve sevilmeyi son damlasýna kadar öðrendim ve özümsedim hem de iliklerime kadar. En azýndan her daim tahakküm altýnda olsam da mütereddit bir ruhum yoktu þüpheye düþen. Çünkü en ufak bir soru iþareti bile barýnmadý zihnimde sevilip sevilmediðime dair.

Çocukluðum ve ilk gençlik yýllarým itibariyle mükemmel insanlar vardý çevremde. Bu kelimeyi özellikle vurguluyorum ki ilerleyen zamanlarda tüm uðraþým hep ‘’mükemmel’’ sýfatýna ulaþmak gayesi ile geçti.

Ötekileþtirmek adýna akla gelecek her þeyi yaptýðýmýz günümüz ile mukayese edince fark meydanda. Sürekli yargýlamak ve eleþtirmek adýna ne çok açýk aradýðýmýz düþünülürse þanslýydým o zamanlar zira bana altýn tepsi içinde inanýlmaz nimetler sunulmaktaydý. Komþuluk iliþkilerinin aile kavramý ile özdeþleþtiði ne güzel yýllarmýþ. Üstüne üstük insan, din ve diðer hiçbir ayrýmýn yapýlmadýðý bir cennetmiþ müdahil edildiðim.

Dini bayramlarda olsun Noellerde olsun o kadar kaynaþmýþtýk ki komþularýmýzla…

Deðil açýk aramak sürekli arkasý kesilmeyen bir muhabbet.

Deðil ayrýmcýlýk sadece sevgi dilinin konuþulduðu münasebetler.

Deðil yargýlamak akla bile gelmeyen muhalif düþünceler.

Deðil kýrmak hassasiyetin ve insanlýðýn at koþturduðu engin ve bakir bir uzantýsý geliþtirilen dostluklarýn.

Karakterim biçimlenirken biliyordum ki insanlar arasýnda geçerli tek lisan var.

Yalaný tasvip etmeyen insanlar arasýnda görmüþtüm ki, yalan söyleyerek aslýnda kendimizi kandýrýyoruz.

Sevgi yumaðýna dolanmýþ bir çocuk olarak biliyordum ki, ömür boyu bu duygudur bana eþlik edecek olan.

Sevgide sýnýr tanýmamayý öðrenmiþtim: Gerekirse karþýlýksýz da sevebileceðimi. Ve ömrüm boyu gözlerimi kör eden de hep bu oldu. Hayýr, bilindik o anlamdan bahsetmiyorum. Basit bir kadýn-erkek etkileþimine dahi olmayacak eþsiz bir uzantýsý idi sevgi adýna öðrendiklerim. Ve ne yazýk ki kanýksadýðým bu mefhum uðruna sayýsýz yenilgi aldým ki halen de devam etmektedir üstelik konu ve insan ayýrýmý yapmadan.

Çok þeye ve çok insana âþýk oldum. Hayata karþý duyduðum aþk ile baþladým sevmeye. Rahmetli ilkokul öðretmenime duyduðum sevgi inanýlmazdý. Ýlk yabancýydý sevip hayran olduðum. Onun anne sýcaklýðý ile ýsýnýrken soðumuþ yüreðim bu sefer ilk ve son mesleðime âþýk oldum: Ömür boyu vazgeçilmezim olan o meslek: her daim kendini öðrenci addeden biri olarak öðrencilik mesleðini kendime destur edindim. Akabinde neye el atarsam atayým o öðrenme tutkusunu asla bertaraf edemedim.

Ne içimdeki okuma ve öðrenme aþký köreldi ne de sevme dürtüm ona paralel olarak.

Belki de çalýþma hayatýnda beni pes ettiren belli ritüelleri benimseyip ayný iþe ve belli kurallara tabi olup karþý çýkmamam prensibiydi. Ne de olsa karþýlýðýnda hesabýma yatan yüklü bir para söz konusuydu ve ben bir þekilde zihnime ket vurmuþtum içimde hala öðrenme aþký beni yakýp kavururken. Bu yüzden iþ yaþantýma ara verip yeniden üniversite ortamýna kapak attým akademik kariyere duyduðum özlem neticesi. Ama kurallar her yerde aynýydý. Uyumsuz kimliðim ancak o kurallarý kanýksamamla uyum arz edecekti ortama. Ýnsan her yerde aynýydý ve egolar savaþa devam ediyordu. Oysa ben ne savaþmak istiyordum ne de yeni kurallar. Kurallardan sýdký sýyrýlmýþ bir kaçaktým netice itibariyle ve yeni bir hapishaneye belli gardiyanlar eþliðinde giremezdim. Ya ömür boyu esaretine girecektim belli insanlarýn ya da özgürlüðü seçip kimseye tabi olmayacaktým. Sonuçta mesul olduðum uçuk hayallerim ve zincirden boþanmýþ bir ruhum vardý.

Kýsasa kýsas.

Kolladýðým iyi niyet ve onca uðraþý beyhude geçen bir ömrün eþliðinde.

Sevgi, hoþlantý, aþk, beðeni ama özünde kâinatýn sýrrý ruhta saklý olan ve onu çözme gayesi ve derken nice keþif aslý astarý olmadýðý yanýlgýsýna düþenler olsa da.

Her yeni yenilgi ve sil baþtan…

Yeni hayal kýrýklýklarý ve eklentisi yeni hayaller…

Özümsemek adýna vazgeçemediðiniz ne varsa: Önce benliðiniz ve her geçen an daha da vakýf olduðunuz kudreti Ýlahi Gücün…

Ya yanýlsama denen ne ola ki? Sadece ýþýðýn seyir bazen koyultulmuþ bir alan göremediðiniz ama yine de bilip inandýðýnýz…

Geride kalan ne varsa þükür borçlu olduðum ve zaman zaman eksikliðini hissettiðim.

Ve önüm… Kim bilir nereye çýkar yol umutlarýmý ekerken kaybolmamak adýna…