Mucizevî bir yadsýmazlýk huþu yaratýrken derinlerde, gizemli ve kekremsi ve izafi bir ruhdaþ eþliðinde hükümsüzce yol yarýlanmakta. Tüm çeyrekler bir bütüne tekabül etti. Yoz ve sancýlý mahlûkatýn dipsiz bir evrimi yolun kesiþtiði.

Aranan aslýnda bir içim su kadar avuçlarýmýzda, içimizde, yüreðimizde gizli her ne kadar vakýf olma yetisi yitip gitmiþ olsa da nazarýnda çoðunun.

Ne bir yanýlsama ne de izafi ve vebali aðýr bir kanýksama.

Aþkýn boyutu nasýl nasýl engin ummanlarda yüzerken. Sersefil gözüken deðil olan sadece eþ güdümlü bir mecrada ulaþýlmýþ bir mefhum bitimsiz ve seyri ömre bedel.

Þems’den çýkmak yola ve diyar diyar gezmek gönül dergâhlarýnda. Ne ilk ne son ne tek ne çoðaltý… Sadece sür git bir desturun ruhtaki eþkâli gözlerden kaçan ve anlama yetisinin noksan kaldýðý.

Hükümler nasýl sancýlý, mefhumlar nasýl irdelenmeye mahkûm. Olsun. Aþka mahkûm ve meftun olduktan sonra hangisi önem arz edebilir ki…

Sancýlý bir aþk izdüþümü arayýþ olan hüzne de düþse o bitimsiz yol.

Kýdemli ve baðnaz bir yanýlsama katmerli bir devinimin paralelinde seyreden.

Vakti zamanýnda yüzyýllar öncesine yolu kesiþmiþ iki gönül dostu. Nazenin iki yürek ayný dilde konuþan ve ortak bir ritim ile nükseden. Sessizliðin ses olduðu iki kiþilik yalnýzlýðýn çoðaltýsýnda günümüze kadar uzanan.

Egolarýn savaþý aralýksýz sürerken ve hak bulurken düzenek mahkûmlarý nefisin imtihaný Ýlahi Gücün kayýtsýz kalmadýðý. Hükmeden, var eden ve can veren.

Kim bilir seçtiðimiz yol hangi minvalde?

Kim bilir kimler neyin telaþýný tetiklemiþ de gönül gözleri çoktan kör olmuþ.

Baþýbozuk bir düzenin ücretli münafýklarý. Ve anlaþýlmazlýðýn çeperinde baþýbozuk bir derviþ, ana ve mahlûkata rest çekmiþ.

Sonbaharýn yaþ dolu bulutlarý koyultmakta iken evreni sýrlý gün ve gecelere mecbur kýlýnmýþýz. Zafiyeti bitimsiz ve mecali çoktan tükenmiþ addedilen o girizgâh.

Hayata müdahale ya da hayra yormayan bir o kadar destursuz bir yanýlsama o meþum varlýðýn gizemi sürerken.

Peyder pey bürünülen onca naz. Ýzahatý öylesine olasý ki yeter ki anlama zafiyeti çekmesin eþref-i mahlûkat.

Elif Þafak’ýn kaleminden okuduðum þu satýrlar belki de en güzel izahatý gönülden dile düþen:

‘’Konuþmayý unuturum. Kelimeler silinir zihnimden. Sonra göç eden kuþlar gibi bir anda geri dönerler. Bunlarýn hiçbiri korkutmaz beni. Ne var ki insanlara tuhaf geldiðimi bilirim. Zamanla öðrendim ki, vecd hallerinden baþkalarýna pek bahsetmemeli. Ýnsanoðlu nedense anlayamadýðým kötülemeye meyilli. Kaç kez bizzat tecrübe ettim bu þaþmaz kaideyi.’’

Allah aþýðý, hakikat ehli Þems-i Tebriz’in mana ehli varlýðý bir o kadar aþikâr. Zikrettiði gibi:

‘’Bir gül kadar güzel ol; ama dikeni kadar zalim olma. Birine öyle bir söz söyle ki, ya yaþat ya öldür ama asla yaralý býrakma.’’

Edebin ve güzelliðin derya olduðu nice söylem feyiz alýnasý ve yüreðe iþleyen.

Vebali boynuna eþref-i mahlûkatýn. Yine de süreklilik arz eden ve müphem bir ivme bazen ters iþleyen. Sýnýrlý kelimelerle doyumun verdiði o lezzet acýdan neþeyi doðduran.

Güneþ kadar asil ve sýcak ama olabildiðince yüreði ýsýtan. Yeri geldi mi ketum bir sýrdaþ gönle gereken. Buzdaðýnýn o görünmeyen kütlesi güneþin eritmeye mecalinin yetmediði. Ve kuþkulu, sitem arz eden korunaklý dünyayý iþgal etme gayesiyle çýrpýnan.

Ayarý düzeneðin her ne kadar kaymýþ olsa da kayýp gitme dürtüsü iþtigal etmiþ kaygan zemin her an tehdit ederken.

Dilin orucu makbul olan ve gönül ehli bir ömre nail olmak. Çeliþkilerden uzak ve kalbe yakýn…