Yorgun bir tümlecin damarýna bastým tutkuyla zikrettiðimi fikrim b/ellediðim kadar yorgun ve bitik bir o kadar elden býrakmadýðým tevazu gel gör ki: onurum nasýl ki önden gidendi siz peþinden duygularýmý tamir etmenin de en güzel yolu ve güzergâhý elbet kendimi sevmekten geçerken de kendime ve iþte kavuþulasý frapan bir mutluluk ve delicesine sevgi boþa harcadýðým zaman ve Tanrý ise arkamdan seslenen:

‘’Unut sadece unut mademki umut saklý hayallerinde…’’

Düþümün kovuðundan taþan bir isyan bir b/aþka yol açan acýnýn emaresi söküklerin tamiri ve iþte yüreðim delicesine saplarken acýsýný öfkesini o beyaz zemine arzý endam eden o gaipten gelen coþkumla kendimi kucaklamanýn da çoktan gelip geçmiþken zamaný.

Hep de zamandan dert yandýðým ve aman, demeden yol ayrýmýnda kimse ruhumu tartaklayan ve iþte sözcüklerin cilvesi imgelerin esintisi düþmek bilmezken yakamdan nasýl oluyorsa artýk, ‘’aþkýn ibaresi.’’

Bir mildi ki önümde uzanan.

Bir mim ruhumu saran.

Mimlendiðim neydi tükenen duygularýn yanýnda ve iþte þ/aþkýn bir mim sanatçýsý iken kalemim, keyfe keder yazmadýðým bir o kadar aþikâr.

Ünlenmiþ beþer.

Namý almýþ yürümüþ bir kere.

Ýmleci kayýp bir zafer:

Bense sonsuzluðun sönmeyen ferine müptela.

Ayracým ve de:

Bir þiir daha dikmeli iken en tepeye ve rica üzerine deðil ilhamýn estiði minvalde coþkuyla tutkuyla yazdýðým kadar tutulan nutku dünün ve tükenen sabrýmla deþerken yüreðimi dalaþan zalime taviz vermeden sektiðim bir minvalde kendime kavuþmanýn kaydý ve zaferi…

Þimdimi tehir ettim bir iyelik zamirinden daha firar ettim sefil bedenimden ötesi bir yolculuk iken hayalimdeki mizansen ve sanrýlar ülkesi ruhumu kanatan coðrafyasýnda hüznün hazýr ola yaþamanýn da müdavimi iken muadili olduðum hüznün bitmek bilmeyen saltanatý…

Kýraðý çalan bir duygunun peþindeyim ya da tam tersi

Ýçimi kolladýðým kadar korkuyorum ölümün diklendiði bir günü bir hayatý alabildiðine uzaklaþtýrýyorum.

Her týrnak açtýðýmda simli bir oje ile boyuyorum semayý.

Bir imleç þaþkýnlýðýnda kök saldýðým yerkürenin azýcýk uzaðýnda belki de bir kapý aralýðýndan çýkýp kaçmak istiyorum yaþadýðým hayattan ve bir adým sonrasý yüklendiðim kadar hayalleri ve eski neþemi yeniden göç etmek istiyorum çok farklý bir bedende algýlarýmýn kutsandýðý bellekte topladýðým kayýtlardan örüyorum yarýnlarý.

Ruhumu dans kaldýran hüznün alabildiðine de sürdüðü sefasý.

Cefadan yana temkinle yaklaþtýðým insanlar ve tedbir koyduðum yüreðim de bir daha düþmesin diye aþka…

Nefesimi tutuyorum.

Yenik düþmemek adýna nefsime tortulu bir göðün semaisi.

Yanýk kelamýn da diyetini öderken baþ veren umudun coþkulu sesi.

Renklerse içtimada.

Hangi rengin müdavimi isem karanlýðýn gönül çeldiði.

Hangi ruh halinde yaþadýðým da deðil çok baþka bir boyuta konmanýn da hayalini kurarken ve gecenin köründe kordan heceler uykumu delerken ve zýrnýk vermediðim asla da önemsemediðim içimdeki yaralý çocuðun hüznünü saðaltamadýðýmdan mýdýr ne saðdýcým bildiðim kalemi diklemesine saplýyorum A4 kâðýdýn öncüsü iken zamkla yapýþan bir dip notu ekliyorum hayat hikâyemin tam da altýna.

Tekbir getiren sesler.

Takriben kaç ýþýk yýlý uzaðýnda isem kendimin.

Top tüfek kuþandýðým ve kaç cephede mücadele verdiðimin ertesi caka satan gölgelerden iþkilleniyorum.

Zaman hoyrat.

Rüzgâr hayta.

Sýfatlar acý ile yükümlü.

Yalnýzlýðýn da bir kere verildi mi hükmü…

Geçersiz kýlýndýðým bir mecradayým sanýrým ben ve hayallerim ve diplomalarým zaman aþýmýna uðradý.

Elimden kayýp giden hayatýn taslaðýna sýðýnýp yeni bir hayat diliyorum evrenden evladiyelik bir köprü kurmak adýna dünümle günümden ayrýþan hüznün kerrat cetvelinde yeter ki çoðalmasýn acýlar elbet yarýnlara Allah kerim…