Tutunmalýyým, zorundayým ama kolay deðil ki. Ne kolay ki þu sefil hayatta. Nefes almak mý, yürümek mi?

Býrak koþmayý adýmlarken takýlan onca çelmeye engel olmak ne mümkün.

Boðucu ve kirli bir havayý teneffüs etmek de bir o kadar yorucu ve býktýrýcý.

Sýdkýmýn sýyrýldýðý onca insan.

Tutunmalýyým, biliyorum ama bir eksik bir fazla da diyemiyorum artýk.

Tamamlayan ve giden o yaným hani gözlerden uzak bir bir ne varsa beni ben yapan.

Sýkýntýlarým, sýzlanmalarým sanýr mýsýn ki durduk yere.

Öncesi ve sonrasý. Neyin ya da kimin?

Çok þey, çok insan ve bir o kadar alýþamadýðým o yalnýzlýk duygusu.

Öncesinde de yalnýzdým sonrasýnda da. Ve devam edecek bu süreç. Kalabalýðýn boðan ahenksiz ritmi nasýl bir boyunduruksa tekil bir betimleme de bir o kadar tarifi imkânsýz bir duygu.

Al iþte, yine deðiþken mizacým nüksetti. Güçlü bir profil sergilediðim ve derken boyut deðiþtirmemle süre gelen o çocuk yaným. Üstelik büyümeyi ben istemedim ya da yaþ almayý. Keþke sabitlenseydim son deminde çocukluðumun. En azýndan acý ve sýkýntý veren o yetiþkenvari duygularý sökmezdi kalbim.

Ben yeni duygularý sökerken bu sefer de kalbim söküldü yerinden. Taþlar bir bir oynadý. Derken hikâye dallandý budaklandý ve çýkmaza erdim nihayetinde.

Var olmanýn dayanýlmaz aðýrlýðý tüm duyumsadýklarým.

Sevginin geri dönümü olmayan bir mefhum olmasý mecbur kýlýndýðým.

Ve tüm kifayetsizliðim yetiþkin olmaktan muzdarip.

Görüp göreceðim tek hayaldi aslýnda o gün buluþtuðum. Oldum olasý gýpta etmiþtim ahenkli ve sevi dolu düþ görünümlerine insanlarýn: hiç uyanmayacaðýmý sandýðým ve sadece kýsýtlý bir zaman dilimine tekabül eden.

Yansýmasýymýþ tüm hissettiklerimin ve izdüþümüymüþ saklý olan tüm gerçeklerin bir bir telaffuz ettiðim.

Korunaklý dünyamýn anahtarýný tam teslim etmiþken yine kilitli kaldým odalarda. Belli ki, cezalandýrýlýyorum tarafýnca.

Hayýr, ne bir isyan ne de bir serzeniþ benimki. Sadece özlem ve hasret ulaþýlmazlýðýn eþlik ettiði.

Belliydi aslýnda ta en baþtan hem de.

Baþý zaten bir anda nükseden sonu bir o kadar müphem.

Kýrýk bir dünya ve bir ucunda eþlik eden daha doðrusu eþlik edeceðini düþündüðüm ne varsa.

Mutluluk haramdýr bana. Ýyi bilirim yarý yolda kalmanýn ne olduðunu. Hayýr, hayýr, anladýðýn anlamda deðil. Tüm beþeri iliþkilerimde ve tüm dünyevi fiiliyatlarýmda tarih hep ama hep tekerrür etmiþtir.

Bu yüzden hayatýmýn son anýna kadar istiridye kabuðundaki saklý o inci gibi koruyup kollayacaðým gördüðüm bu düþü. Ne isyan ederim ne de beyan ederim. Olsa olsa en derinlerde muhafaza ederim. Zira taþýdýðý önem ve ihtiva ettiðin tüm deðerler saklýdýr bende.

Deðer vermektir zaten en bariz yanýlgým. Hayýr, üstüne alýnma çünkü deðerlerin en üstün olanýný taþýyorsun gözümde. Ben sadece bana verilmeyen deðerlerden bahsediyorum senin haricinde üstelik. Zira kafalarda yerleþik o portföyler anlamsýz sanrýlarla dolu tamamen öngördükleri. En azýndan olduðum gibi kabullenilmenin mutluluðunu duyumsadým her ne kadar kýsa süreli olsa da.

Zaman o kadar göreceli bir kavram ki. O kýsýtlý zaman dilimi þu ahir ömrümün en doyumsuz süreciydi. Bu yüzden sana teþekkür ve þükran borçluyum.

Birileriyle konuþmak hiç bu kadar iyi gelmemiþti o güne deðin. Anlaþýlmak hoþ bir duygu her ne kadar arkasý gelmemiþ olsa da.

Hep söylerim kendime ve hep de gurur duymuþumdur bu özelliðimle:’’Evet, yetinmektir en büyük özelliðim ve sonsuza kadar saklamak anlarý ve hayalleri içimde bir yerlerde.’’

Yoksa nasýl dayanýrdým bu güne deðin. Gerçi kýzan çok kiþi tanýrým:

-Bu kadar hayalperest olma, diyen ama huyum kurusun.

Nasýl çýkarýrdým hayatýn tadýný yoksa.

Bu da demek deðil ki; gerçekçi deðilim. Nasýl oluyorsa artýk: deðiþken mizacýmýn iki farklý boyutu. Ben böyle mutluyum ya da yetinmeye çalýþýyorum, diyelim.

Keþke sen de yetinebilseydin. Çok isterdim.

Avutmuyorum kendimi sadece buzdaðýnýn görünmeyen kýsmýný yansýtmamaya çalýþýyorum.

Her nasýlsa kimseler tenezzül dahi etmedi o görünmeyen kýsmý algýlamaya. Görünenler bile algýlanamazken kimden ne bekleyebilirim ki. Artýk insan denen mefhumdan bir beklentim de kalmadý zahir.

Öncesi ve sonrasý. Farkýnda olmadýðým onca duygu ile olan tanýþýklýðým. Beni ben yapan ve farkýndalýk taþýmadýðým üstelik. Ne çok matruþka varmýþ oysa iç içe. Bilirdim aslýnda sayýsýz benin gizli saklý suretlerini de benim göremediðim o dipsiz benlik nasýl çýktý en derinden. Gerçi pek de önemi kalmadý sonrasýnda zira mimarý ben deðildim bu kýrýk abidenin.

Ne ararsan kýrýk ve paramparça. Kýrýklar tekrar binlerce parçaya bölündü. Yine de olmasý gerekendi vardýðým karar her ne kadar kanýksanmamýþ olsa da. Keþke hemfikir olabilseydim. Hoþ, bu güne deðin kimle hemfikir oldum ki. Ýlla ki uyumsuzluk sergileyeceðim. Bir kez daha diyorum iþte: Huyum kurusun…

Mecalim var ya da yok bu da pek önem arz etmiyor artýk. Zira bir o kadar düþkünümdür verdiðim sözlere. Mademki sözümü verdim elimden geleni yapýyorum ve yapýyor da olacaðým sessizliðimi korumak adýna. Hep zararsýz olmuþumdur hele ki söz konusu kýymet verdiðim biri oldu mu bir o kadar eminim. Ýradem beni bir kez daha sýnýyor. Tam bir Gespato subayý kimliðimle mücadeleme devam edeceðim her ne kadar haricimde kimse olmasa da. Alýþkýnýmdýr anlayacaðýn…

Aslýnda canýmý yakan onca insan da ömrüm boyunca bir þekilde yolumu kesecek zira adým kadar eminim o müphem varlýklardan. Zafiyet göstergesi olarak algýlansa da samimi ve fevri duruþum asla ve asla istikametimden sapmayacaðým. Beni ben yapan her ne ise üstelik. Ya da farklýlýk arz eden özelliklerim. Bir adým gerisinde dursam bile bu hayat sadece ve sadece bana ait ve bana dair.

Söylediðim her kelimenin arkasýndayým her ne kadar zaman içinde bakýþ açým daha geniþ açýlým kazansa da.

Koruyabildiðim kadar kollayacaðým sahip olduklarýmý en azýndan net ve dürüst benliðimi onayladýðýna inandýðým o yegâne Ýlahi Güç bana güç verdiði müddetçe.

Ne benzeme kaygýsý ne eþgüdümlü bir seyir. Ne hisse senediyim ne de hamiline imzalanmýþ bir çek. Bir o kadar maddi anlamda kaygý ve endiþe taþýmayan derviþ ruhum… Ah, ben!

Temsilen oynuyorum paye biçilen rolümü daha doðrusu yaþýyorum anýmý ve duygularýmý karþýlýðý olmasa da…

Ruh süzgecinden de geçirdim tüm korkularýmý.

Düþþel yolculuðumu ifa etmek tek vazifem zira ne insanlýðýmdan geçerim ne de kendimden.

Katlanasý zorluklar da cabasý. Farklý olmasýný çok ama çok isterdim en azýndan dilimin ucuna gelen pek çok þeyi söyledim.

Dönemeçlerde hep bocalamýþýmdýr. Ve pes de etmiþimdir çoðu zaman. Dereyi görmeden paçasýný sývayan aceleci ve panik yapým aslýnda heyecan katmakta hayatýma. Sakin olmayý öðrenemedim gitti.

Sevmekten vazgeçtiðim gündür öldüðüm gün. Nefret duygusu ile pek tanýþýklýðým olmadýðý için pekiþmekte içimde taþýdýklarým. Bu yüzden çok uzaðýndayým beþeri ihtiras ve hýrslarýn.

Umarým bir gün gerçek hayata uyum saðlarým gerçi pek ümitvar deðilim ama. Bu bile benim yaþama sevincim ve hayat iksirim tek kiþilik olsa da…