Nihayete erdi erecek
derken
Çıka geldi melekler
Yitirmişken umudu
Söz kesti dilekler.
Tutumlu bir aşkın
kifayetsizliği midir yürek burkan yoksa bedelsiz yaşamların bir getirisi midir
hayal kırıklığı…
Kimi sever ama zor
sever.
Kimi en çok kendini
sever.
Ve sevginin ortak
noktasıyla buluşmamış insanlarla karşılaşmaktır en büyük korkum.
Korku tedirgin eder ve
sonu hızlandırır. Tanrısal bir dökümdür korkunun yarattığı tedirginlik ve
çaresizlik. Korkan insandır en çok acı çeken. Aslında sevmeyen insandır en çok
korkulması gereken.
Hele ki sevmeye
sevdalıysan acılar daha da pekişir eğer ki ters mizaçtaki insanlarla kesişirse
yolun. Sevmekten bihaber nicesi. Beşeri zaafları ve iradesinin zayıflığı
sıkıştırtır köşeye. Sevmekten acizdir netice itibariyle. Varsa yoksa zaafları
ve gizlediği zafiyeti. Sevgiden muzdarip olmak bile suçtur onlara göre. Zira
saygısı yoktur seven yüreğe. Sevmekten acizken korkar ve uzaklaşır ama bilemez
ki tek yaptığı aynada akseden görüntüsüdür ona korkutucu görünen.
Aşka âşık olmaktır her
gün doğmak.
Her gün yeniden
doğmaktır sevgiye sevdalı olup ışıldamak. Çünkü sevgidir dinç kılan, sevdadır
yolunu yürünür kılan. Ve nefrettir yüreğin korkutucu rüyası. Hissiz kalmak bile
mubahtır nefretin yanında. Nefret yakar. Nefret yıkar. Ve nefret her gün
ölmektir. Tabiatına aykırıdır yüreğin. İnsanı köreltendir nefret. Duyumsanan ve
yaşatılanı inkârdır nefret.
Nefret sevginin karşıtı
değildir de. Başlı başına bir yıkımdır. Başlı başına bir cinayet sebebidir.
Yaşamın ve yaşam sevincinin gölgelenmesidir, duyulan kahırdır.
Korkular ölümü
çabuklaştırır. Sevgi ömrü uzatır.
Her konuda tasarruf
yapmak hem akılcadır hem de ekonominin de ömrünün bel kemiği, tek olgu
haricinde. Sadece ve sadece sevgi bu denklemin haricindedir. Bırakınız bonkör
olun severken. Bırakınız tutumlu olmayı ve bol bol üretin sevgiyi. Tüketimi
fazlasıyla mutluluk olarak size dönecektir. Hapsetmeyin yüreği göğüs çeperine.
Hapsetmeyin sevgiyi, sevdayı ve aşkı. Bırakınız yol alsın, koşsun ve çoğalsın.
Ezeli ve ebedi yegâne
aşkımız tektir ve eninde sonunda çıkacağımız yol çoktan bellidir. Ama insan
olmanın dirayetsizliği ve kifayetsizliğidir beşeri olgulara yönelmemiz. Tek taraflı
bir döngü an gelir elimizi kolumuzu bağlar. Ve derken hedef değiştirir sevginin
gidişatı. Bir kere alışmışsak sevme duygusu ve dürtüsüne asla ve asla kopamayız
bu nadide duygudan: Sevilsek de sevilmesek de. Ama sevmenin yerini de hiçbir
his dolduramaz ki. Düşünmektir sevmek, kıymet vermektir, yere göğe
sığdıramamaktır bir o kadar her ne kadar zaman zaman içimizde yalnızlık ve
anlaşılmama kaygısı yaşasak da.
Boyutu öylesine
engindir sevgi dürtüsünün. Muhteviyatı öylesine engindir ki. Yüzümüzde açan
çiçekler boy verir ve serpilir. Sevgi sevgiyi doğurur, mutlu kılar. Basireti
bağlanmış bir insandır sevme acziyeti ile yaşayan hatta yaşamdan kopmuş her ne
kadar yaşadığını sansa da.
Zafiyet değildir ya da
basit bir mefhum tam tersine yalın ve naif bir kuramdır gönlü şenlendiren ve
ruhu besleyen.
Sevmektir mevcudiyetin
temeli
Aşktır her daim
Yaratan’ın tecellisi.
Sevdadır kalbin
merhemi.
Sevgisiz tükenir
beşerin mecali.
Yürektir hayatı
pekiştiren.
Sonsuzdur sevginin
denklemi.
Zordur taşımak nefretin
külfetini.
Sevgiyle kalın…