Durgun sular gibiyim uzun zamandýr ya da göðün derinliklerinde ücralara sýkýþýp kalmýþ varla yok arasý bulutlar gibi.

Eþ güdümlü yalnýzlýk beni köþeye sýkýþtýrmýþken...

Aydýnlýk ve karanlýk arasýnda gidip geliyorum kendimce kurgulu bir araba gibi. Ola ki toslayým duvara anýnda alaborayým. Duvara toslasam iyi ben sadece aynaya tosladým ve tuz buz oldu her þey.

Aslýnda her þey göründüðünden çok basit. Yüklenen anlam ve duyumsanan çekimserlik, iþleri zorlaþtýrma. Yeter ki hayatla aramýza duvar örmemeli. Belki de tekil bir ifade ile irdelemeliyim durumu.

Kararsýz ve hükmünde olduðumuz ne varsa. Ve belki de hükmetmek adýna en çok da hayatý daha az yaþanýr kýlmak. Eþit derecede bir o kadar kolay addetmek.

En azýndan gözlemlediklerim doðrultusunda. Basit gibi görünen bir detay nasýl da önem arz edebilmekte. Gerek yaþanmýþlýklar gerek olmasý muhtemel nasýl bir gidiþata maruz kalýyorsak.

Ýstirahatta bir ruh belki de özümsenen. Olasý tehlikelere karþý gardýný en yüksek seviyede tutmak belki de yanlýþ olsa bile. Neyse önem arz eden ve ne kadar yüksek duvarlar örsek de hayat ile aramýza.

Zor olan ne… Aslýnda her þey. Belki konuþmak da yararsýz ya anlaþýlmak adýna kafa yormak anlam ihtiva ettiðini sandýklarýmýza.

Dünya aslýnda çok küçük ve biziz düþen gözden. Yerlerde sürünmemek adýna hayata fazlasýyla anlam yükleyen ve yeri geldi mi anlamsýz kýlan. Bu yüzden süreç hýzla ilerliyor biz yerimizde sayarken.

Hiç gelmeyecekmiþ gibi malum son, son hýzla ýskalýyoruz zamaný. Ölüm bekçisi bir yandan sürdürüyor hazýrlýklarýný bir yandan da eðleniyor biz fani kullarla. Kýsaca; zaman, ölüm ve insan denen bermuda þeytan üçgeni.

Onca hayal kýrýklýðý istiflenmiþ.

Gizemin büyüsü ile yoðrulmak bir o kadar ve paralel seyreden duygular karmakarýþýk. Sevgi katsayýsý ise çoktan sýfýrlanmýþ. Yitip giden onca kifayetsizlik sonunda kimler çýkmadý ki kerevetine.

Þarkýlardaki gibi dilek tutmak göze en kolay gözüken ve boþ vermek adýna umarsýz davranmak.

Murat dediðin ne ola ki… Þarkýlardaki gibi dilekler mi tutmalý. Dilek dilerken neye niyet etsem ki. Niyet ederken ya ayna kýrýlýrsa. Diyelim ki siyah bir kedi geçti önümden…

Ya da merdivenin tam da altýndan geçtiysem görüp görmeden…

Zirve yapmýþ onca saçmalýk, saçma hayatlar gibi…

Umurunda olmak birilerinin… Ne komik oysa bunca umarsýzlýða baðlanýp kalmak. Bir eþya kadar anlam yüklü deðilken kimliðim kanýksansa ne olacak yadýrgansa… Öykünecek kimse yok iken etrafýmda demek ki tek belirsiz nesne ben deðilim.

Yoksunluðun tanýmýný artýk o kadar güzel irdeleyebiliyorum ki. Yokluklara hayýflanmak mý ölçütlerle dengeyi tutturmak mý.

Ya denge tabiri ne ile iþtigal ediyor olabilir. Olsa olsa bir kefesi güzellik yüklü iken çirkinliklere meyilli bir bilinmezlik kendini bilindik sanan.

Kayýp duygularý çoktan rehine býrakmýþtým zaten. Ne zaman ki teslim almaya gittim kapý duvar mekân boyut deðiþtirmiþken zaman ve insan.

Kayýp olan sadece benliðim deðil ki. Kim varsa bencil zaten sýrra kadem basmýþ Yaratan’ýn nezdinde.

Açýlým sýnýrsýz, verilen hükümler acýmasýz. Ne de olsa yaþanmaz sancýsýz…

Ýþte toplu yekûn ne varsa.

Çoktan çizmiþtim sýnýrlarý oysa. Tebeþirle çizmiþ olmalýyým ki tüm sýnýrlar ihlal edildi. Mecburen çekildim siperime üstelik bir daha çýkmamak üzere. Ne vardý düþman hattýna girecek. Ne vardý ellerinde rehin tutulacak. Çok þeyi rehine verdim almamak üzere.

Sýnýrlarý ihlal edilmiþ bir dünya.

Mefhumlar kayboldu. Biz kaybolduk. Ýnsanlýk kayboldu. Ben kaybolmuþum, çok mu…