Gönül ağyar elinde çiliyor gülşende gül
Sığamıyor bendime çehremi öpen mehtap
Ahde vefa sersefil mihnetin elinde zül
Bırak beni kendime git başka aşklara tap

Ömrün demine dolan efil efil bir seda
Özde billur kanatlı Anka'nın türküsüdür
Sevdadan gafil olan el kapısında geda...
Çiçeksiz baharların kara gül öyküsüdür

Tesellisi derdinin ikrarında olunca
Hüzün yağmurlarında yıkarsın o bûseni
Şakağına kırağı genç yaşında dolunca
Tecellîden muratla doldur gönül kâseni

Sözde doğruluk olsun varacağın son durak
Güvercin muştusunu kucaklarsın kuşlukta
Gönül çaresiz değil yakın olur her ırak
Çıplak bir düşü sarıp sarmalarsın boşlukta

Son cemrede düşünce gökyüzünden toprağa
Gül toplar zemheriden güne gülen kışların
Tutkuludur bulutlar bağ içinde yaprağa
Ahı kalır ardından ağlarsa son kuşların

Güne vurgun akşamın ayazına göz yaşın
Kısrağın terkisinde iner de tutamazsın
Karanlığı yırtarak doğrulur yerden başın
Çiğnenir belki ama kem sözü yutamazsın

( Kara Gül başlıklı yazı Derin Mavi tarafından 18.05.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.