Küçükken pazýl oynamaktan keyif almayan çocuk var mýdýr; bariz bir örnektim iþin açýkçasý. Hele kitaplarla olan dostluðumun henüz baþlamadýðý yýllardaki ilk ve en sadýk arkadaþlarýmdan biriydi.

Analitik düþünce yapýsýný geliþtiren eþsiz bir oyuncaktýr da ayný zamanda. Oyuncaktan ziyade belki de bir pusula hayatýn ilk basamaklarýný çýkarken sizi yönlendiren.

Kolayca bulurdum daðýnýk parçalarý ve büyük bir heyecanla da finalde çýkacak o eþsiz ve esrarengiz resmi beklerdim; her seferinde ayný resmin çýkacaðýný bilsem de hep ayný heyecaný duyardým ilk kez görecekmiþçesine. Çünkü mimarýydým ortaya çýkacak yapýtýn. Hiç ama hiç kimse hükmetmiyordu bana üstelik. Ne zaman mefhumu vardý ne de duyumsadýðým ekstra bir baský. Mecbur deðildim, istiyordum. Acelem yoktu da üstelik çünkü vaktim vardý. Ve kimse ile bir rekabet halinde de deðildim. Ýþin aslý, oldum olasý nefret ettiðim üç olgu: Baský, rekabet ve zaman mefhumu…

Ýþte bu sebepten dolayý hep farklý yollara saptým ömrüm boyunca ve yazmayý sevmemin temelinde yatan üç ana öðe. Belki de bu yüzden kopamýyorum o yazma dürtüsünden. Hissettiðim her hangi bir baskýnýn olmamasý, içimden geldiði zaman içimden geldiðince yazmam ve sadece duyumsayýp, karalamak: Ýyi ya da kötü. Ve özgürce; kimseye baðlý ya da baðýmlý olmadan.

Ve o hoþ olmayan rekabet duygusunun yarattýðý ezici baskýnýn etrafýmda olmamasý. Sonuçta yazan, üreten nice insan; tanýsam da tanýmasam da. Tek duyumsadýðým birbirinden baðýmsýz ve anlamlý bir gaye için ortak bir platformda yer alan sayýsýz insan…

Ömrüm boyunca bir idolüm olmadý. Gerçi son zamanlarda önemsediðim isimler var ama en azýndan onlara benzemek gibi bir amacým yok. Yarýþým hep kendimle oldu bu güne deðin: Ne paye almak ne de hýrsýn egemenliði mevcut bu öngörümde. Zira bana düþen; mümkün mertebe yol almak bilginin ýþýðýnda ve bilgiye duyduðum özlemi gidermek adýna.

Bu durum dün de böyleydi keza duyumsadýðým yine ayný þey an itibariyle. Umarým yarýn da ayný ümitle devam ederim yoluma. Zira herkesin mücadelesi kendisiyle olmalý: Ýyiye, güzele ulaþmak adýna, sevgi adýna, baþarý adýna ve sonuç itibariyle top yekûn mutlu olmak adýna. Her açýdan ve her zaman üstelik. Belki de bu yüzden hep iyi bir öðrenci olmuþumdur.

Öðrenmeye aç bir insan profili belki de benim ki, her ne kadar pek kabul görmese de çoðu insan ve çoðu kesim tarafýndan. Hele ki iþ hayatý mý? Zira çok tepki almýþýmdýr, yetiþtirilmesi gereken iþleri halletmeye çalýþýrken bitmek bilmez öðrenme isteðimle. Ayný anda hem iyi bir eleman ve iyi bir öðrenci olmak hep zorlamýþtýr beni. Ama yine de mesul olduðum her neyse alnýmýn akýyla çýkmýþýmdýr iþin içinden. Sanýrým mükemmeliyetçi bir zihniyet oldu hep beni motive eden. Ama yine de hedef tahtasý olmak idi payýma düþen.

Kurallar insanlarýn uymasý için konulmuþ mecburiyetler kýsaca: Doðru ya da yanlýþ ama uyulmasý ve itaat edilmesi hep bir zorunluluk. Ýnsanýn kuralcý bir yapýsýnýn olmasýnýn yaný sýra bir de ekstra yük bindi mi sýrtýnýza, boðulmamanýz tamamen bir mucize. Doðal olarak da isyan bayraðý dalgalanýyor eninde sonunda.

Nihai olarak pazýlý tamamlamak zorunda býrakýldým, aslýnda çoðumuz gibi.

Zorunluluklar ve isteklerimiz… Kurallar ve özgürlük, ruhumuz, diðer yandan özgür ve hür irademiz.

Zaman mý? Ýþte asla önem arz etmemesi gereken bir diðer mefhum: Ne çabuk ne de geç…

Ýsteyerek ve duyumsayarak yapýlan her iþin mutluluk getireceði inancýndayým diðer yandan. Sonuçta kýrmadan, severek, isteyerek yaptýðýnýz her ne ise bir þekilde geri dönecektir size: Pek çok baðlamda ama. Mutluluk, baþarý, maddi getiri ve en önemlisi manevi doyum. Kimseye hesap vermeden üstelik ve pek çok müspet duygunun eþliðinde.

Aslýnda eskiden ne kadar kolay ve ne kadar farklý imiþ her þey.

Parçalarý birleþtir ve sadece seyret; olmasý gerekeni deðil, neyin ortaya çýkmasýný istiyorsan ve neyin süre gelmesini istiyorsan hayatýnda…

Kurallar, öðretiler, kanýksadýklarýmýz ve kanýksamak zorunda býrakýldýðýmýz her ne ise…

Kocaman bir pazýl var þu an karþýmda. Ve tüm parçalar elimin altýnda ve bana ait sadece. Çýkacak resmin ya da tablonun ne olduðunu öylesine merak ediyorum ki…

Keyifle, büyük bir istekle, içimden geldiðince yerleþtiriyorum parçalarý. Üstelik kimseden de emir almamaktayým. Ve kronometre de tamamen devre dýþý…

Ya çevremdekiler… Herkesin kendine göre bir gayesi ve arzusu var. Ýnançlar, istekler ve sahiplendikleri…

Zaman zaman caný da yanabilmekte insanýn, o kadar olaðan ki. Ve bana düþen, derin bir nefes alýp, kaldýðým yerden devam etmek. Hele ki bu kadar uzun soluklu olmasý da benim için adeta bir mucize. Zira okul sonrasý, en fazla bir yýl dayanmýþýmdýr yürüdüðüm yollarýn her birine.

Ýþte bu yüzden iþ hayatýmda az daldan dala konmamýþýmdýr. Ve kimseleri de inandýramamýþýmdýr kaç iþ deðiþtirdiðime iliþkin. Muhteviyatlarý ise hep zorlayýcý olmuþtur benim açýmdan. Farklý sektörler, sayýsýz sýnav ve mülakat. Ve elde var sýfýr…

Ne yüksünüyorum ne piþmaným ne de üzgün…

Zira bunlar da yerleþtirmekle yükümlü olduðum parçalardý; gerçi biraz zor ve yorucu oldu ama en azýndan elimdekilerin kýymetini anlamak adýna yardýmcý oldu tüm bu çýrpýnýþlarým.

Ýflah olmaz bir hayalperestim ve seviyorum bu tabiri. Zira insaný canlý ve dinamik tutan hoþ bir esinti taþýdýðýna inanýyorum. Ve hayat güzel bir pencereden güzel bir bakýþ açýsýyla oldukça hoþ gözükmekte.

Gerçi pembe düþler ara ara evrim geçirebilmekte. Bunun getirisi ise, yaþama sevincimin katlanmasý.

Gerçekçi bakýþ açým ise hep olmasý gerektiði yerde. Aslýnda paralel seyretmekte düþlerin eþliðinde.

Zaman büyük bir hýzla geçiyor, farkýndayým. Ama öbür yandan da parçalar bir araya geldikçe resim iyice belirgin hale gelmekte.

Umarým ve gönülden dilerim ki; bütünü itibariyle herkes kendi pazýlýný istediði biçimde tamamlayýp, mutlu sona ulaþsýn. Zira herkesin hayattan almakla yükümlü olduðu çok þey var, çok þey hem de…